'' DEVIL IS HERE 666''

Απίστευτο δημοσίευμα στην εφημερίδα της Μελβούρνης "The Australian" στις 28 του Φλεβάρη, που πέρασε στα... ψιλά όπως λέγονται οι "μικρές" στήλες στη δημοσιογραφική γλώσσα, αναστάτωσε μια μερίδα της παροικίας μας ή όσους τέλος πάντων ασχολούνται περισσότερο με τα της θρησκείας! Το δημοσίευμα μιλαει για κάποιον νεαρό, γύρω στα 32, ο οποίος προετοιμάζεται απο την... μυστική λέσχη Bilderberg ως ο... επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ!
Εγώ ΠΑΛΙ συνελήφθην "αδιάβαστος", το πληροφορήθηκα μετά απο συζήτηση που είχα με κάποιον πατέρα του Ιερού Ναού του Αγ. Ιωάννου Χρισοστόμου που βρίσκεται στην συνοικία Oakleigh της Μελβούρνης. πάνω στα φλέγοντα ελληνικά θέματα και μάλιστα μου πρότεινε να διαβάσω το δημοσίευμα και μου έδωσε το συγκεκριμένο φύλλο της εφημερίδας, όπου έμεινα με το στόμα...
ανοιχτό!
Σας το μεταφράζω και σας το μεταφέρω ΑΥΤΟΥΣΙΟ!
Η Bilderberg ετοιμάζει τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο!
"Μετά την αποκάλυψη της λέσχης των Ιλλουμινάτι στο Συδνευ, κάτι άλλο μας προξένησε το ενδιαφέρον απο την άλλη άκρη του Ειρηνικού, το οποίο αν τελικώς αληθεύει, τότε θα πρέπει να αναρρωτιώμαστε όλοι μας αν πραγματικά ο Αμερικανικός Λαός ψηφίζει τους προέδρους του ή αν αυτοί οι πρόεδροι "μαγειρεύονται" και σερβίρονται στο λαό, χωρίς αυτός ουσιαστικά να μετέχει στην όλη διαδικασία της εκλογής του! Η λέσχη Bilderberg, είναι γνωστή σχεδόν στους περισσότερους Αυστραλούς για την μυστικότητα των συνεδριάσεών της και το μυστήριο που καλύπτει τα περισσότερα θέματα που αφορούν την ατζέντα της.
Για όσους απο μας δεν την ξέρουν, πρόκειται για ένα πολύ κλειστό club, στο οποίο συμμετέχουν οι πιο πλούσιοι και δυνατοί άνθρωποι του πλάνήτη, τραπεζίτες (κυρίως), στελέχη βιομηχανιών όπλων, διακεκριμένοι επιστήμονες, βασιλείς (όπως η Βεατρίκη της Ολλανδίας), ιδιοκτήτες ΜΜΕ κλπ και που συγκεντρώνονται κάθε φορά σε διαφορετικό μέρος του πλανήτη, και μέσα στις τρείς μέρες που διαρκεί η κάθε συνεδρίαση, τα θέματα που συζητώνται είναι επτασφράγιστο μυστικό για όλους τους κατοίκους της Γής! Ελάχιστα πράγματα έχουν διαρρεύσει κι αυτά σχεδόν μετά απο έρευνες του αμερικανού ακτιβιστή και ντοκυμαντερίστα-σκηνοθέτη κ.Alex Jones, ο οποίος μάλιστα είχε γυρίσει και σχετικό ντοκυμαντέρ για τη λέσχη αυτή πρίν 2 χρόνια, εκτός απο τις ραδιοφωνικές εκπομπές του που είχε κάνει σχετικά με αυτό το θέμα. Σύμφωνα λοιπόν με μία εγκυρότατη πηγή, η οποία ήταν καλεσμένη σε πρόσφατη συνεδρίαση της λέσχης, ένας νεαρός, μόλις 31 έτους, οικονομολόγος και νομικός σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προετοιμάζεται ως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ μετά τον Μπαράκ Ομπάμα!

Το μόνο που μας αποκάλυψε (προς το παρόν) η πηγή αυτή είναι το μικρό του όνομα, το οποίο είναι David και οτι το επίθετό του είναι εβραιογερμανικής καταγωγής, γόνος οικογένειας που δραπέτευσε κατα τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο απο τη Γαλλία και μέσω του Μαρόκου ταξίδεψε για τις ΗΠΑ. Σε ερώτησή μας γιατί η λέσχη αυτή επέλξε εναν πολύ νεαρό άνθρωπο για να αναλάβει αυτόν τον ομολογουμένως πολύ δύσκολο ρόλο, η πηγή μας είπε οτι ανάμεσα σε πολλούς υποψηφίους, αυτός συγκέντρωσε σχεδόν στο 100% τα κριτήρια τα οποία είχε θέσει η λέσχη για τον επόμενο εκλεκτό της ως Πλανητάρχη!

Είναι νεαρής ηλικίας, πράγμα που σημαίνει οτι θα έχει έρισμα στη νεολαία όχι μόνο της Αμερικής αλλά και του κόσμου όλου, πολύ γοητευτικός και χαρισματικός, ιδεολόγος και φιλειρηνιστής, μιλάει άπταιστα 8 γλώσσες και θεωρείται ένας απο τους εξυπνότερους ανθρώπους με υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης! Ιδεολογικώς ανήκει στο Δημοκρατικό Κόμμα, του οποίου είναι μέλος απο τα φοιτητικά του χρόνια στο Harvard και για κάποιο χρονικό διάστημα υπήρξε και συνεργάτης του Randal Stevens, οργανωτή των περισσότερων προεκλογικών συγκεντρώσεων του σημερινού Προέδρου. Μέχρι σήμερα δεν είχε κανένα πολιτικό αξίωμα, πράγμα που σημαίνει οτι είναι εντελώς άφθαρτο πρόσωπο και σε συνδιασμό με την - σχεδόν - ασκητική ζωή που έκανε ως φοιτητής (δεν έχει στο μητρώο του ούτε κλήση για παράνομη σταθμευση!), θεωρείται απο τους ισχυρούς της λέσχης ως ο άνθρωπος που μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο στην ευημερία, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη πλέον ανθρώπινη κοινότητα!"
Αν δεν το πιάσατε το... υποννούμενο αδέλφια, να σας το κάνω λιανά εγώ! Το δημοσίευμα αυτό, μιλάει ΣΑΦΩΣ για το πρόσωπο που τόσο η Αποκάλυψη, όσο και ο Προφήτης Δανιήλ ονομάζουν "Θηρίο"! Και ο απόστολος Παύλος ονομάζει ευθαρσώς ...Αντίχριστο!!!

'' NO GOD !!! ''

Τόκανε λέει στην Αϊτή για να τους .. «δοκιμάσει».. Και όχι μόνο στην Αϊτή.. και αλλού και εδώ και τώρα και αύριο.. Πάντα τα ίδια κάνει εδώ κι ατέλειωτους αιώνες.. Εκεί που κάθεται ο ..παντοδύναμος τον πιάνει μια ανασφάλεια και μια ακατανίκητη ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης.. Για να δούμε, λέει, αν με πιστεύουν.. αν με αγαπάνε ακόμα.. Και μας «δοκιμάζει» εξαπολύοντας τον τρόμο, τη δυστυχία, τη συμφορά και τον απέραντο πόνο..

Ο άνθρωπος ενώ δημιουργεί το θεό..

Τέλος πάντων, τα θεολογικά και εν γένει θρησκευτικά επιχειρήματα έχουν πια ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας.. Ο δογματισμός, ο φανατισμός και πολύ περισσότερο η βλακεία δεν ηττώνται εύκολα.. Η ανθρώπινη ανάγκη και αδυναμία και προπαντός η άγνοια γίνονται αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης από τον ..παντοδύναμο, δηλαδή από τούς επί γης dealer του, οι οποίοι κάνουν τα πάντα προκειμένου να μη μαθευτεί πως δεν υπάρχει αυτό που αντιπροσωπεύουν γιατί διαφορετικά δεν θα έχουν κανένα λόγο ύπαρξης..
Αλλά ας μην ανησυχούμε άλλο πια.. Δεν υπάρχει θεός! Άλλωστε έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια.. Οπότε ας ζήσουμε όσο πιο καλά και ανθρώπινα μπορούμε χωρίς να ανησυχούμε ότι δήθεν υπάρχει θεός.. Οι μοναδικοί θεοί που έχουν απομείνει είναι αυτοί επί γης που κυριαρχούν σε όλους τους τομείς της ζωής και που είναι πια καιρός να τούς αμφισβητήσουμε και αυτούς όσο το δυνατόν εντονότερα και γρηγορότερα.. Όπου γκρεμίζεται ένας θεός μπορεί να αναδειχτεί ένας καινούργιος άνθρωπος κι όπου γκρεμίζεται μια θρησκεία μια καλύτερη ζωή..

'' ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ???''

Πρόκειται για αυθεντική μαρτυρία γραμμένη από αυτόπτη μάρτυρα και δημοσιευμένη στο βι­βλίο του πρωθιερέως Μιχαήλ Πόλσκυ Russia's New Martyrs, Jordanvllle, N.Y., τόμ. 2, σελ. 214-6.

Κατα τα έτη 1930, 1931 και 1932 ταξίδεψα σ' ο­λόκληρη την Σιβηρία με μία επιστημονική απο­στολή*. Τό 1933 τα τα­ξίδια μας οδήγησαν στο Ιρκούτσκ, στο Νίζνιε-Ουντίνσκ και μετά στο Μπαλαγκάνσκ. Η πόλι Κατσούγκ βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Λένα, 140 μίλια από το Ιρκούτσκ. Από την Κατσούγκ υπήρχε δρόμος για το Νίζνιε-Ουντινσκ και το Μπαλαγ­κάνσκ, που περνούσε εξ ολοκλήρου μέσα α­πό την τάϊγκα**. Δεν υπήρχαν κάτοικοι· μόνο κρατούμενοι, που δούλευαν στην κα­τασκευή κάποιου έργου. Στους καταυλι­σμούς γύρω από την Κατσούγκ κυριαρχούσε τότε ανήκουστη βαναυσότητα. Χωρίς κανέ­ναν απολύτως λόγο πυροβολούσαν, χτυ­πούσαν και μαστίγωναν τους ανθρώπους. Οι συνθήκες διαβιώσεως ήταν φρικτές. Εξήντα έως ογδόντα άνθρωποι στοιβιάζοταν σ' ένα κοιτώνα, με δύο σειρές σανίδες για κρεββάτια. Σε περίπτωσι που κάποιος από τους κρατουμένους δεν ολοκλήρωνε την ημερήσια εργασία που του ανετίθετο, οι φύ­λακες του καταυλισμού είχαν το δικαίωμα να του κάνουν ο,τι ήθελαν. Άφηναν τους κρατουμένους για τιμωρία μία εβδομάδα στο ύπαιθρο. Οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο.

Ταξιδέψαμε από το Ιρκούτσκ ως το Νίζνιε-Ούντινσκ με το ατμόπλοιο Μπου-ριάτ. Από το Νίζνιε-Ουντίνσκ προχωρή­σαμε με άμαξες κατά μήκος του δρόμου της Κατσούγκ, ακολουθώντας για περισσότερο από εβδομήντα μίλια την δεξιά όχθη του ποταμού Άγκερ προς την κατεύθυνσι του Κατσούγκ. Την περίοδο εκείνη δούλευα ως υδρομετρικός παρατηρητής.

Από τις 8 ως τις 22 Ιουλίου 1933 η ε­πιστημονική μας ομάδα σταμάτησε για μερικές μέρες κοντα σ' ένα στρατόπεδο συγ­κεντρώσεως. Στην περιοχή εκείνη το έδαφος ήταν καταλληλότερο για την γεωργία και υπήρχαν ήδη σχέδια για ένα κρατικό συλ­λογικό αγρόκτημα (κολλεκτίβα) εκεί. Ο καιρός είχε γίνει αρκετά ευχάριστος. Μετά το δείπνο, καθήσαμε μέχρι αργά το βράδυ κοντά στή φωτιά. Κάθε τόσο ακούγαμε κάποιες κραυγές, που αντηχούσαν στην τάϊγκα. Δεν ξέραμε ακόμη τι είδους κραυγές ήταν αυτές. Ήταν μία ξάστερη και ήσυχη νύχτα. Ο καθαρός αέρας της Σιβηρίας ανέδιδε το γλυκό άρωμα των λου­λουδιών της τάϊγκα μέσα στην κοιλάδα. Όσο ζω δεν θα ξεχάσω εκείνη την κοιλάδα· θα την θυμάμαι παντοτεινά! Ο γλυκός πρωινός μας ύπνος διακόπηκε από ένα πένθιμο ανθρώπινο βογγητό. Σηκωθήκαμε γρήγορα. Ο επικεφαλής της ομάδος μας, ντόπιος από το Ιρκούτσκ, πήρε γρήγορα ένα ζευγάρι κυάλια και οι άλλοι στήσαμε δυο τοπογραφικά όργανα και ασχολού­μασταν με την εργασία μας, όταν παρατη­ρήσαμε ένα πλήθος να έρχεται προς την κατεύθυνσί μας. Εξ αιτίας των θάμνων ήταν δύσκολο να καταλάβουμε τι συνέβαινε.

Ήταν εξήντα κρατούμενοι και όσο πλησίαζαν μπορούσαμε καθαρώτερα να δούμε πως ήταν όλοι εξαντλημένοι από την πείνα και την πολλή δουλειά. Τί βλέπαμε; Όλοι κρατούσαν ένα σχοινί στους ώμους τους. Τρα­βούσαν ένα έλκηθρο (ένα έλκηθρο Ιούλιο μήνα!) Πάνω στο έλκηθρο υπήρχε ένα βαρέλι με ανθρώπινα περιτ­τώματα!

Οι φρουροί που τους συνό­δευαν προφανώς δεν γνώριζαν ότι υπήρχε μία επιστημονική αποστολή στην περιοχή του στρατοπέδου συγκεντρώσεως. Ακούσαμε ακριβώς τις λέξεις της διαταγής των φρουρών: «Ξα­πλώστε κάτω και μη κινείσθε». Ένας φρουρός έτρεξε πίσω στο στρατόπεδο^- προ­φανώς μας θεώρησαν υπόπτους. Κάποιος από την ομάδα μας εκτίμησε κάπως γρή­γορα την κατάστασι των κρατουμένων και είπε: «Παρατείναμε την ζωή τους για λίγα ακόμη λεπτά». Κατ' αρχάς δεν καταλάβαμε αυτά του τα λόγια. Σε 15 όμως με 20 λεπτά είχαμε περικυκλωθή από μία διμοιρία φρουρών του στρατοπέδου, που μας πλη­σίασαν κρατώντας τουφέκια έτοιμα για μά­χη, σαν να επρόκειτο να επιτεθούν με τις ξιφολόγχες. Ο επι κεφαλής της διμοιρίας και ο πολιτικός κομισάριος μας πλησίασαν και ζήτησαν τα χαρτιά μας. Όταν τα εξέ­τασαν μας εξήγησαν πώς αυτοί οι εξήντα άνδρες είχαν καταδικαστή να εκτελεστούν, ως στοιχείο αλλότριο προς τη σοβιετική εξουσία.

Ένα χαντάκι είχε ήδη ετοιμασθή για τους εξήντα. Ο πολιτικός κομισάριος μας ζήτησε να μπούμε στις σκηνές μας, πράγμα που κάναμε. Οι εξήντα μάρτυρες ήταν Ιε­ρείς. Στο ήσυχο πρωινό του Ιουλίου οι αδύ­ναμες φωνές πολλών Ιερέων ακουγόταν ξε­κάθαρα. Ένας απ' τους δημίους ρωτούσε έναν-έναν τους Ιερείς, που τώρα στεκόταν κοντά στο χαντάκι: «Είναι η τελευταία σου πνοή· πες μας, υπάρχει θεός η όχι;» Η απάντησι των αγίων μαρτύ­ρων ήταν σταθερή και σίγουρη: «Ναι, υ­πάρχει θεός!» Ακούστηκε ο πρώτος πυρο­βολισμός. Καθό­μασταν στις σκη­νές και η καρ­διά μας πήγαι­νε να σπάση... Ένας δεύτερος πυροβολισμός αντήχησε, ένας τρίτος και μετά περισσότεροι. Οι Ιερείς οδηγούντο ο ένας μετα τον άλλο μπροστα στο χαντάκι^- οι δήμιοι, στο χείλος του χαντα­κιού, ρωτούσαν κάθε Ιερέα: «Υπάρχει θεός;» Η απάντησι ήταν η ίδια: «Ναι, υπάρχει θεός!»

Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες, είδαμε με τα μάτια μας και ακούσαμε με τα αυτιά μας πώς τόσοι άνθρωποι μπροστά στόν θά­νατο ομολόγησαν την πίστι τους στον Θεό.

Ίσως περάσουν ακόμη χρόνια, δεκα­ετίες. Όμως αυτός ο τάφος πάνω στον δρόμο Κατσούγκ - Νίζνιε-Οϋντίνσκ πρέπει να βρεθή. Κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός, πουθενά, δεν πρέπει να ξεχάση αυτούς τους αγίους μάρτυρες, που έδωσαν την ζωή τους για την πίστι τους.

'' ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ''

Διαβάστε με προσοχή τον διάλογο και εξάγετε ο καθένας τα συμπεράσματά του!
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο......
Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..
Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ..: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της. Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;
Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική...
Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ..
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ..
Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά..

Read more: http://www.newsbomb.gr/blogs/story/220833/sygklonistikos-dialogos-kathigiti-–-foititi-gia-to-an-yparhei-o-theos#ixzz2JgUmQ9aw

'' Ο ΘΕΟΣ -ΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ''

«Λοιπόν, Θεέ, Σου δίνω μια ευκαιρία ν’ αποδείξεις ότι υπάρχεις».
Ο Μπομπ γονάτισε δίπλα στο κρεβάτι του. Ήταν εφτά χρονών και πολύ ήθελε να πιστέψει στο Θεό. Έτσι, έσκυψε το αχτένιστο σγουρομάλλικο κεφάλι του, σταύρωσε τα χέρια και προσευχήθηκε.
«Πραγματικά θέλω να πιστέψω σε Σένα, Θεέ. Αν, όταν ξυπνήσω το πρωί, υπάρχει ένα εκατομμύριο δολάρια κάτω από το κρεβάτι μου, θα ξέρω ότι είσαι αληθινός και δε θα Σ’ αμφισβητήσω ποτέ».
Βέβαια, δεν το πήρε ποτέ το ένα εκατομμύριο. Ίσως επειδή ήθελε περισσότερο τα χρήματα, παρά το Θεό. Ίσως, πάλι, γιατί το ένα εκατομμύριο δολάρια, που περίμενε να το βρει σε χαρτονομίσματα του ενός δολαρίου όπως στη Μονόπολη, δε θα χωρούσε κάτω απ’ το κρεβάτι του, όπου στριμώχνονταν ένα σωρό παιχνίδια, το κασετόφωνό του, σκονισμένα αρκουδάκια, ακόμα και βρώμικες κάλτσες.
Φυσικά, η αιτία που δεν έλαβε τα χρήματα είχε να κάνει περισσότερο με τη λάθος γνώμη του για το Θεό. Ο Μπομπ έβλεπε το Θεό σαν έναν αυτόματο πωλητή: λες μια προσευχή, πατάς το κουμπί και η ευχή σου πραγματοποιείται. Τον είχε φανταστεί σαν τον Άγιο Βασίλη, να περιμένει κάπου στο ανεξερεύνητο διάστημα να εκπληρώσει τη λίστα με τις επιθυμίες του. Αν προσευχόταν πολύ και πίστευε πολύ στο Θεό, Εκείνος θα του έκανε καθετί που θα μπορούσε να λαχταρήσει μια εφτάχρονη καρδούλα. Αυτό γίνεται εύκολα πιστευτό από ένα παιδί. Δυστυχώς, όμως, πολλοί άνθρωποι κουβαλάνε τις ίδιες αντιλήψεις για το Θεό ακόμα και στην ενήλικη ζωή τους. Στην κατανόηση του χαρακτήρα του Θεού, ποτέ δεν ξεπερνάνε το μύθο ότι είναι κάτι σαν τον Άγιο Βασίλη.
Ο Θεός ευχαριστιέται ν’ απαντάει προσευχές. Λέει: «Κάλεσέ με και θα σου απαντήσω» (Ιερεμίας 33:3). Υπόσχεται ακόμα: «Ακόμα πριν προλάβουν να μου φωνάξουν, εγώ θα τους έχω αποκριθεί, ακόμα πριν τελειώσουν την προσευχή τους, εγώ θα κάνω να εκπληρώνεται» (Ησαίας 65:24).
Αλλά η προσευχή δεν είναι το νόμισμα που θα βάλεις στον αυτόματο πωλητή ούτε η πίστη είναι το κουμπί που πρέπει να πατήσεις. Ο Θεός δεν υποτάσσεται στα καπρίτσια και τις επιθυμίες μας. Οσο θερμά κι αν προσευχόταν ο εφτάχρονος Μπομπ για το ένα εκατομμύριο δολάρια, όσο πολύ κι αν πίστευε, δε θα το έβρισκε κάτω από το κρεβάτι του το επόμενο πρωινό. Οχι επειδή ο Θεός δεν τον αγαπά. Οχι επειδή ο Θεός δεν απαντά προσευχές. Ούτε επειδή δεν υπήρχε χώρος κάτω από το κρεβάτι του. Το ένα εκατομμύριο δολάρια δεν ήρθε, γιατί ο Μπομπ στην πραγματικότητα δεν προσευχόταν, απλά ευχόταν.
Αντίθετα με το μύθο που θέλει το Θεό έναν Άγιο Βασίλη, Εκείνος δεν είναι ένας αυτόματος πωλητής που μοιράζει δώρα και κάνει όλα τα χατίρια. Ο Κύριος ξεπερνά κατά πολύ τις μικροπρεπείς ευχές μας. Είναι ο Παντοδύναμος Θεός της Αγάπης. Ποθεί εμείς τα παιδιά του να Τον αγαπήσουμε όπως Εκείνος μας αγαπά. Θέλει να εκζητούμε Αυτόν κι όχι τις απαντήσεις Του στις γεμάτες πλεονεξία προσευχές μας. Θέλει να υπακούμε σ’ Αυτόν, όχι επειδή έτσι μπορεί να κερδίσουμε ένα εκατομμύριο δολάρια, αλλά επειδή Τον λατρεύουμε και θέλουμε να Τον ευχαριστήσουμε. Μάλιστα, όταν Τον γνωρίζουμε καλύτερα και παύουμε να Τον αντιμετωπίζουμε σαν έναν αυτόματο πωλητή αγαθών, ο Λόγος Του υπόσχεται ότι «αποκτούμε θάρρος ενώπιον του Θεού και μας δίνει ό,τι του ζητούμε, γιατί εκτελούμε τις εντολές Του και κάνουμε ό,τι του είναι αρεστό» (Α' Ιωάννου 3:21-22).

'' ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ''

Ο Μάικ και ο Μπιλ συζητούσαν για τους καθηγητές τους, καθώς περίμεναν στην ουρά στη Γραμματεία του Πανεπιστημίου.
-Το πιστεύεις ότι φέτος έχω πάλι τον Στάντις στο μάθημα του δυτικού πολιτισμού; γκρίνιαζε ο Μάικ. Ο τύπος είναι ναζιστής. Τουλάχιστον έχω το Νίλαν στη λογοτεχνία.
- Εγώ έχω πάλι το Χριστό, είπε ο Μπιλ. - Σοβαρά; Σε ποιο μάθημα;
- Σε όλα. - Σε όλα;
- Ναι. - Σας βάζει πολλά διαγωνίσματα;
- Οχι.
- Πρέπει να μαθαίνετε όσα λέει στις παραδόσεις; ρώτησε ο Μάικ.
- Οχι, απάντησε ο Μπιλ. - Καλά, τι απαιτήσεις έχει τελικά αυτός ο καθηγητής;
- Ουσιαστικά, το μόνο που ζητάει είναι να τον γνωρίσουμε πιο καλά. Θέλει να γνωρίσουμε το χαρακτήρα του, ποιος είναι και γενικά να αποκτήσουμε προσωπική σχέση μαζί του.
Είναι λίγο δύσκολο να φανταστείς έναν καθηγητή σαν κι αυτόν, έτσι δεν είναι; Κι όμως υπάρχει στην πραγματικότητα.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Χριστιανισμός, σαν όλες τις άλλες θρησκείες, είναι βασικά ένα σύστημα ιδεών, κάτι σαν ένα σύνολο δογμάτων ή ένας κώδικας συμπεριφοράς, μια φιλοσοφία, μια ιδεολογία.
Αλλά αυτό είναι μύθος.
Ο Χριστιανισμός δε μοιάζει καθόλου με το Βουδισμό, τον Ισλαμισμό ή τον Κομφουκιανισμό. Οι ιδρυτές των θρησκειών αυτών είπαν: «Αυτά είναι όσα διδάσκω. Πιστέψτε στη διδασκαλία μου. Ακολουθήστε τη φιλοσοφία μου». Ο Ιησούς όμως είπε: «Ακολουθήστε εμένα» (Ματθαίος 9:9).
Οι ηγέτες των θρησκειών όλου του κόσμου είπαν: «Τι γνώμη έχεις γι’ αυτά που διδάσκω;».
Ο Ιησούς είπε: «Ποιος λέτε ότι είμαι;» (Λουκάς 9:20).
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούν οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών είναι: «Τι ιδεολογία πρεσβεύω;». Αυτό που πρέπει να αναρωτηθεί αυτός που θέλει να γίνει χριστιανός είναι: «Τι να τον κάνω τον Ιησού που τον λένε Χριστό;» (Ματθαίος 27:22).
Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, είναι προσωπική σχέση. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων και δογμάτων, είναι ένα Πρόσωπο.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η δίκη του Ιησού είναι μοναδική. Στις περισσότερες δίκες, ο κατηγορούμενος δικάζεται για κάτι που έκανε. Ο Ιησούς όμως δικάστηκε γι' αυτό που ήταν.
Ο Μάρκος σχετικά με τη δίκη του Ιησού αναφέρει πως εμφανίστηκαν αρκετοί ψευδομάρτυρες, αλλά οι καταθέσεις τους ήταν ασαφείς και αντιφατικές. Και ο Μάρκος συνεχίζει: «Ο αρχιερέας ρώτησε τον Ιησού: Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του ευλογημένου Θεού;». Και ο Ιησούς, στο «Ευλογημένος», που στο εβραϊκό μυαλό ταυτίζεται με την έννοια του Θεού, απάντησε: «Εγώ είμαι».
Εκείνη τη στιγμή ο αρχιερέας, χωρίς καν να περιμένει την ετυμηγορία, έσκισε τα ρούχα του δείχνοντας ότι ο Ιησούς είχε βλασφημήσει αποκαλώντας τον εαυτό Του Θεό.
Το θέμα της δίκης του Ιησού ήταν η ταυτότητά Του, ποιος δηλαδή ήταν. Αυτή είναι και η θεμελιώδης διαφορά στο Χριστιανισμό. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά στηρίζεται στην προσωπικότητα του Χριστού και απαιτεί προσωπική σχέση μαζί Του.
Αυτό που δίνει αξιοπιστία στη χριστιανική πίστη είναι ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού. Αυτή ήταν και η αιτία της διαμάχης μεταξύ του Χριστού και των Φαρισαίων. Οι Φαρισαίοι πίστευαν πως το να ακολουθεί κανείς πιστά το νόμο και τις βιβλικές αρχές ήταν το πιο σημαντικό. Ο Ιησούς όμως είπε: «Οχι, δεν είναι αρκετό. Η υπακοή στο Νόμο πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της σχέσης κάποιου μαζί μου. Μόνο η υπακοή στη διδασκαλία μου δε θα κάνει κάποιον χριστιανό. Μόνο μια προσωπική σχέση αγάπης μαζί μου μπορεί να το πετύχει αυτό»

'' Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ''

Η δεκαεξάχρονη Σαμάνθα εξέπληξε τους πάντες στο κατηχητικό σχολείο, όταν είπε: «Οπως το βλέπω εγώ, χριστιανοί, βουδιστές, μουσουλμάνοι, όλοι το ίδιο είναι. Ολοι θέλουμε να πάμε στον παράδεισο, απλά διαλέγουμε διαφορετικούς δρόμους».
Η Σαμάνθα μπορεί να μην το ξέρει, αλλά πολλοί άνθρωποι έχουν την ίδια γνώμη μ’ αυτή. Μπορεί να μην το λένε καθαρά και ξάστερα, αλλά έχουν την ιδέα ότι όλοι θα πάνε στον παράδεισο, δηλαδή νομίζουν πως όσοι είναι συνειδητά αφιερωμένοι σε οποιαδήποτε θρησκεία θα βρεθούν στο τέλος με κάποιο τρόπο στον ουρανό. Υπάρχουν μάλιστα και «εκκλησίες» που διδάσκουν αυτή την αντίληψη. Επίσης, πολλοί άνθρωποι σαν τη Σαμάνθα, που μεγάλωσαν μέσα σε χριστιανικές εκκλησίες, έχουν τέτοιες πεποιθήσεις.
Αλλά αυτό είναι μύθος.
Δε συμφωνεί καθόλου με όσα λέει η Βίβλος. Ο Ιησούς είπε: «Μπείτε από τη στενή πύλη, γιατί είναι πλατιά η πύλη και ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στο χαμό, και πολλοί μπαίνουν απ’ αυτήν. Είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στη ζωή, και λίγοι είναι εκείνοι που τη βρίσκουν» (Ματθαίος 7:13-14). Σκέψου πως ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος, υπέφερε και πέθανε με φρικτό θάνατο πάνω στο σταυρό, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να βρουν συγχώρεση και να απολαύσουν μια αιωνιότητα στον ουρανό. Σκέψου, επίσης, τους ανθρώπους όλων των αιώνων που δέχτηκαν ή απέρριψαν την αγάπη Του. Και σκέψου και τους χιλιάδες ανθρώπους που εξαιτίας της πίστης τους στη λυτρωτική θυσία του Ιησού κατέληξαν στη φυλακή, σε βασανιστήρια ή σε μαρτυρικό θάνατο. Μετά σκέψου το τέλος του κόσμου, όταν όλη η ανθρωπότητα θα σταθεί μπροστά στο Θεό κι Εκείνος θα βλέπει από τη μια μεριά τους αμέτρητους ανθρώπους που δέχτηκαν ότι ο Ιησούς πέθανε γι’ αυτούς επειδή τους αγαπούσε, και από την άλλη το πλήθος εκείνων που Τον απέρριψαν. Μετά φαντάσου το Θεό να λέει ανασηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους Του: «Λοιπόν, πάνε όλα αυτά, ό,τι κάνατε κάνατε. Ολοι είστε καλοδεχούμενοι στον παράδεισο»!
Δε θα γίνει όμως καθόλου έτσι. Οχι επειδή ο Θεός θέλει να στείλει μερικούς στην κόλαση για όλη την αιωνιότητα. Η Βίβλος λέει ότι ο Θεός «δε θέλει να καταστραφούν μερικοί από σας, αλλά να μετανοήσουν όλοι» (Β' Πέτρου 3:9).
Οι οπαδοί της άποψης ότι όλοι θα πάνε στον παράδεισο λένε: «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας Θεός γεμάτος αγάπη μπορεί να στείλει κάποιον στην κόλαση». Αλλά δεν είναι ο Θεός που στέλνει τους ανθρώπους στην κόλαση. Εκείνος υπέφερε τόσα πολλά για να εξασφαλίσει την αιώνια ζωή «σε όποιον πιστεύει σ’ Αυτόν». Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι θα περάσουν την αιωνιότητα όπου διαλέξουν οι ίδιοι. Η Βίβλος το ξεκαθαρίζει ότι όσοι πεισματικά απορρίψουν την αγάπη του Θεού, ουσιαστικά διαλέγουν να περάσουν την αιωνιότητα στην κόλαση. Γι’ αυτό το λόγο, ο χριστιανός πρέπει να εκπληρώνει την εντολή του Ιησού, που λέει: «Πηγαίνετε και μαθητεύσατε όλα τα έθνη» (Ματθαίος 28:19), επειδή κάποια μέρα, σύμφωνα με τη Γραφή, οι άνθρωποι δε θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να μετανοήσουν.

'' Ο ΠΙΣΤΟΣ ΘΩΜΑΣ''

Σίγουρα πολλά αρνητικά σχόλια έχουν κυκλοφορήσει για το Θωμά. Εντάξει, μπορεί η φήμη του να μην είναι τόσο άσχημη όσο του Ιούδα, που πρόδωσε τον Ιησού. Ίσως μάλιστα να μην είναι ούτε και σαν τον Πέτρο, που απαρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές τη νύχτα πριν από τη σταύρωσή Του. Παρ’ όλα αυτά, ο Θωμάς συχνά κατατάσσεται στους «κακούς» μαθητές του Χριστού.
Ο Θωμάς χρωστάει τη φήμη του κακού μαθητή σ’ ένα γεγονός που διαδραματίστηκε μετά τη σταύρωση του Ιησού. Ο Ιησούς είχε εμφανιστεί στους μαθητές Του, αλλά ο Θωμάς δεν ήταν εκεί. Οταν έμαθε τα νέα για την ανάσταση και την εμφάνιση του Ιησού, είπε: «Εγώ αν δε δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω τα δάκτυλά μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω» (Ιωάννης 20:25).
Οταν αργότερα ο Χριστός εμφανίστηκε και στο Θωμά, του είπε: «Φέρε εσύ το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ’ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε» (Ιωάννης 20:27).
Πολλοί άνθρωποι όμως, όταν διαβάζουν αυτά τα λόγια, καταδικάζουν το Θωμά εξαιτίας της αμφιβολίας του. Ξεχνούν όμως ότι κανένας μαθητής δεν πίστεψε πριν δει τον αναστημένο Ιησού. Ολοι οι άλλοι μαθητές είχαν ήδη δει τα χέρια και την πλευρά του Ιησού Χριστού. Μάλιστα, ο Ιησούς δεν είπε: «Δεν έπρεπε ν’ αμφιβάλλεις καθόλου». Αντίθετα, έδειξε στο μαθητή Του τις αποδείξεις που ζητούσε για την ανάσταση και μετά του είπε: «Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Τελικά, όταν ο Θωμάς είδε τις αποδείξεις (η Βίβλος δε λέει αν άγγιξε τα σημάδια όπως έλεγε νωρίτερα ότι θα έκανε), τότε ψέλλισε μια από τις σπουδαιότερες ομολογίες στην ιστορία της χριστιανικής πίστης, αποκαλώντας τον Ιησού «Κύριό του και Θεό του».
Για κάποιο λόγο, έχουμε φτάσει να νομίζουμε ότι η αμφιβολία είναι κακό πράγμα. «Οι αληθινοί xριστιανοί δεν αμφιβάλλουν ποτέ», έτσι λέμε.
Αυτό όμως είναι μύθος.
Η αμφιβολία δεν είναι το αντίθετο της πίστης, αλλά η «μητέρα» της πίστης. Η αμφιβολία δεν ακυρώνει την πίστη, αντίθετα, παραχωρεί τη θέση της στην πίστη. Στην πραγματικότητα, όπως συνέβη και στην περίπτωση του Θωμά, η αμφιβολία μπορεί να είναι το κίνητρο που θα οδηγήσει στην πίστη.
Ο Τέννυσον έλεγε: «Υπάρχει περισσότερη πίστη στην ειλικρινή αμφιβολία, παρά σε πολλά δόγματα».
Οι Γκόρντον και Γουίλιαμ Μπράουν γράφουν στο βιβλίο τους «Επιστολή προς Ρωμαίους: Το Ευαγγέλιο της ελευθερίας και της χάρης»: «Η πίστη αυξάνεται, καθώς ζητούμε την αλήθεια και αυτός που αναζητάει την αλήθεια πρέπει να κάνει ερωτήσεις και οι ερωτήσεις σημαίνουν ειλικρινή αμφιβολία. Η ελληνική λέξη αμφιβολία υποδηλώνει τον σκεπτικό, τον ερευνητή».
Ο μύθος του πιστού Θωμά, ότι δηλαδή «οι αληθινοί χριστιανοί δεν αμφιβάλλουν ποτέ και για τίποτα», δεν πηγάζει από τη Βίβλο. Το μάθημα που πρέπει να διδαχθεί κανείς από την εμπειρία του Θωμά είναι ότι η αμφιβολία είναι φυσική και μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς για τις αμφιβολίες μας. Στην πραγματικότητα, οι ειλικρινείς αμφιβολίες μάς οδηγούν στην πίστη, καθώς ο Ιησούς μάς αποκαλύπτει την αλήθεια.

''ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ''

Ο Ονούφριος περπατούσε στην πόλη, χαμένος στις σκέψεις του. Πήγαινε στην εκκλησία. Ένιωθε πως είχε απομακρυνθεί πολύ από το Θεό και είχε πάρει την απόφαση να γυρίσει πίσω.
«Δεν αντέχω άλλο» σκεφτόταν. «Οι ενοχές και οι τύψεις και το αίσθημα ότι κάτι λείπει από τη ζωή μου με έχουν κουράσει».
Μ’ αυτές τις σκέψεις, λοιπόν, προχωρούσε προς την επιβλητική εκκλησία στη γωνιά του δρόμου.
«Ομορφο κτίριο» σκέφτηκε. «Οχι σαν αυτούς τους γυάλινους ουρανοξύστες που έχουν κατακλύσει την πόλη».
Είχε κάνει αρκετό δρόμο, αλλά να που έφτασε στην εκκλησία. Στάθηκε αμήχανα μπροστά στην τεράστια εξωτερική πόρτα. Τελικά, με μια αποφασιστική κίνηση, ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας και μπήκε μέσα.
Στάθηκε λίγο ακίνητος μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια του στο ημίφως της εκκλησίας. «Θα περάσετε μέσα;» άκουσε ξαφνικά μια φωνή δίπλα του και τρόμαξε. Γύρισε προς τα εκεί απ' όπου ερχόταν η φωνή και διέκρινε μια μικρόσωμη και λίγο καμπουριασμένη κυρία με γκρίζα μαλλιά μαζεμένα κότσο.
-Θα περάσετε μέσα; επανέλαβε.
-Α, ναι, βέβαια, απάντησε ο Ονούφριος. Θα έρθω.
-Το μυαλό σας, παρακαλώ.
Ο Ονούφριος ήταν σίγουρος ότι δεν άκουσε καλά. Η γυναίκα όμως επανέλαβε το ίδιο και αυτή τη φορά πιο καθαρά και πιο αργά.
-Το μυαλό σας, παρακαλώ, κύριε. -Το μυαλό μου; -Ναι, θα μπείτε στην εκκλησία, έτσι δεν είναι;
Ο Ονούφριος έγνεψε καταφατικά. -Αποφασίσατε ν' ακολουθήσετε τον Ιησού και να γίνετε χριστιανός;
-Ναι, αποκρίθηκε εκείνος.
-Λοιπόν, πρέπει να το αφήσετε εδώ το μυαλό σας. Δε θα το χρειαστείτε από δω και πέρα. Θα το πάρουμε και θα το βάλουμε στα ράφια, εδώ, με τ’ όνομά σας επάνω, ώστε να μη χαθεί. Θα είναι σε καλά χέρια, μην ανησυχείτε, πάντα έτσι γίνεται. Αν πρόκειται να γίνετε χριστιανός, πρέπει ν’ αφήσετε το μυαλό σας εδώ, στο βεστιάριο.
Φυσικά, η εμπειρία του Ονούφριου δεν είναι πραγματική. Παρ’ όλα αυτά, δείχνει τι πιστεύουν πολλοί άνθρωποι σχετικά με τη χριστιανική πίστη. Νομίζουν ότι για να γίνει κανείς χριστιανός πρέπει «ν’ αφήσει το μυαλό του στο βεστιάριο», να θυσιάσει δηλαδή τη νοημοσύνη του και ν’ αδιαφορήσει για κάθε λογική διεργασία.
Αυτό όμως είναι μύθος.
Πολλοί από τους εξυπνότερους ανθρώπους στην ιστορία ήταν χριστιανοί: για παράδειγμα, ο απ. Παύλος, ο Αυγουστίνος, ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο Ιωάννης Καλβίνος, ο Ιωάννης Βουνιάνος, ο Ντήτριχ Μπόνχεφερ, ο Φράνσις Σέιφερ.
Για να γίνεις χριστιανός δε χρειάζεται να κάνεις συμβιβασμούς και να απαρνηθείς το λογικό σου. Αντίθετα, θα το συμπληρώσεις. Οταν κάποιος γίνεται χριστιανός, συνήθως εκπλήσσεται γιατί βλέπει τα κομμάτια της ζωής του να μπαίνουν στη θέση τους, σαν σε παζλ.
Στην αυτοβιογραφία του, ο Σι Ες Λιούις διηγείται πόσο απέφευγε και αντιστεκόταν στο Ευαγγέλιο όταν ήταν νεότερος, επειδή πίστευε ότι ο Χριστιανισμός είναι ένα σύστημα ασυμβίβαστο με τη λογική. Οταν όμως έσπασε η αντίστασή του, τον περίμενε ένα χαρούμενο ξάφνιασμα. Ανακάλυψε ότι το να γίνει χριστιανός πυροδότησε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του. Έγινε διάσημος για τα χριστιανικά έργα του, όπως το «Screwtape Letters» ή το εξάτομο «Χρονικό της Νάρνια».
Ο Λιου Γουάλας είχε βάλει στόχο να ανασκευάσει το Χριστιανισμό με το δυνατό μυαλό, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του. Αλλά η δύναμη του Ευαγγελίου τον έκανε συνειδητό χριστιανό, αυτόν, το διάσημο συγγραφέα του κλασικού μυθιστορήματος «Μπεν Χουρ».
Ο Βρετανός δικαστής Φρανκ Μόρισον σκόπευε να γράψει ένα βιβλίο για να καταρρίψει την ιστορικότητα της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Έκανε εξονυχιστική έρευνα, συγκέντρωσε αποδείξεις για τα ιστορικά γεγονότα και εργάστηκε σκληρά και με μεγάλη αφοσίωση για να εκπληρώσει το σκοπό του. Τελικά, όμως, η ίδια η νοημοσύνη του σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα που έβγαλε απ’ όλη αυτή τη διαδικασία τον έπεισε ότι ο Ιησούς πραγματικά αναστήθηκε! Κι έτσι έγινε χριστιανός.
Το Ευαγγέλιο δεν απαιτεί να εγκαταλείψεις το μυαλό σου και τη λογική σου. Αντίθετα, απαιτεί να χρησιμοποιήσεις όλες τις δυνατότητες του μυαλού σου, ώστε να είσαι σε θέση να λες με σιγουριά μαζί με τον απόστολο Παύλο: «Δεν ντρέπομαι που υπηρετώ το ευαγγέλιο του Χριστού, γιατί αυτό είναι η δύναμη του Θεού, που σώζει καθέναν που πιστεύει» (Ρωμαίους 1:1

'' ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ''

Πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι η χριστιανική πίστη ερμηνεύεται ψυχολογικά ως αποτέλεσμα πλύσης εγκεφάλου, που επιτυγχάνεται μέσω πειστικών λέξεων και συγκινητικών χριστιανικών «μύθων». Φαντάζονται ότι η χριστιανική ζωή είναι αυταπάτη. Πιστεύουν, δηλαδή, ότι οι χριστιανοί ουσιαστικά ξεγελούν εαυτούς και αλλήλους με ορισμένες αλλαγές στη συμπεριφορά.
Αυτό είναι μύθος. Έδινα τη μαρτυρία μου για το Χριστό σε μια συζήτηση στο μάθημα της ιστορίας. Καθώς τελείωνα, ο καθηγητής είπε:
-Κοίταξε, ΜακΝτάουελ. Εμάς μας ενδιαφέρουν γεγονότα, όχι μαρτυρίες. Αμάν πια! Τα έχουμε ξανακούσει αυτά! Έχω συναντήσει πάρα πολλούς ανθρώπους που λένε ότι άλλαξαν αφότου πίστεψαν στο Χριστό.
-Ευχαριστώ για την παρατήρηση, είπα. Μισό λεπτό να ολοκληρώσω αυτό που έλεγα και θα σας απαντήσω αμέσως.
Μετά από λίγα λεπτά, έδωσα απάντηση στις αντιρρήσεις του καθηγητή μου.
-Πολλοί από σας λέτε: «Ο Χριστός άλλαξε τη ζωή σου - κι εμένα τι με νοιάζει;». Θα σας πω αμέσως.
»Ένα πράγμα που μου επιβεβαίωσε την ανάσταση του Χριστού πριν από δυο χιλιάδες χρόνια είναι η θεαματική αλλαγή που συμβαίνει στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, μόλις πιστέψουν στον Ιησού. Αν και όλοι αυτοί προέρχονται από όλες τις φυλές της γης και από κάθε κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο, όμως αλλάζουν με παρόμοιο τρόπο. Από τον πιο έξυπνο καθηγητή μέχρι τον πιο αμόρφωτο ιθαγενή, όταν κάποιος εμπιστεύεται τη ζωή του στο Χριστό, τότε αρχίζει να αλλάζει.
»Μερικοί λένε ότι είναι απλά θετική σκέψη, άλλοι λένε ότι τελικά αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα. Για το χριστιανό όμως, πίσω από την υποκειμενική του εμπειρία υπάρχει η αντικειμενική πραγματικότητα: το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και η ανάστασή Του.
»Για παράδειγμα, ας φανταστούμε ένα φοιτητή να έρχεται στην αίθουσα και να μας λέει: Παιδιά, έχω μια βραστή ντομάτα στο δεξί παπούτσι μου. Αυτή η ντομάτα έχει αλλάξει τη ζωή μου. Μου έδωσε ειρήνη, αγάπη και χαρά που ποτέ πριν δεν είχα. Οχι μόνο αυτό, αλλά τώρα μπορώ να τρέξω τα εκατό μέτρα σε δέκα δευτερόλεπτα!».
Χαμογέλασα κοιτάζοντας τους μαθητές.
-Είναι δύσκολο να μιλήσεις λογικά με έναν τέτοιο άνθρωπο, είπε ο καθηγητής.
-Αν όμως η ζωή του πιστοποιεί όσα λέει, τότε αλλάζει το πράγμα, του απάντησα. Η προσωπική μαρτυρία είναι συνήθως ένα υποκειμενικό επιχείρημα για κάτι. Γι’ αυτό ποτέ δεν πρέπει να απορρίπτεις μια υποκειμενική εμπειρία σαν άσχετη και αβάσιμη. »Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν δυο ερωτήματα με τα οποία εξετάζω τις υποκειμενικές εμπειρίες. Πρώτα απ’ όλα, ποια είναι η αντικειμενική αλήθεια πίσω από τη συγκεκριμένη υποκειμενική εμπειρία; Δεύτερον, πόσοι άλλοι άνθρωποι έχουν ζήσει την ίδια υποκειμενική εμπειρία που σχετιζόταν με την ίδια αντικειμενική πραγματικότητα;
«Με πιο απλά λόγια: Τι θα συμβεί, αν υποβάλλεις σ’ αυτό το τεστ την υπόθεση της βραστής ντομάτας στο παπούτσι; Στην πρώτη ερώτηση, η αντικειμενική πραγματικότητα είναι η βραστή ντομάτα στο παπούτσι.
»Η δεύτερη ερώτηση θα ήταν η εξής: Πόσοι άνθρωποι σ’ αυτή την τάξη, σ’ αυτό το πανεπιστήμιο, σ’ αυτή τη χώρα, σ’ αυτή την ήπειρο κ.λπ. έχουν στη ζωή τους αυτή την εμπειρία της ειρήνης και χαράς σε συνδυασμό με ταχύτητα εξαιτίας της βραστής ντομάτας στο δεξί παπούτσι;.
Οι περισσότεροι ακροατές μου γέλασαν, και με το δίκιο τους. Ήταν ολοφάνερο ότι η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα ήταν «απολύτως κανένας!». Τι συμβαίνει όταν κάνουμε τις ίδιες ερωτήσεις για την εμπειρία της χριστιανικής πίστης; 1. Ποια είναι η αντικειμενική αλήθεια, η βάση της υποκειμενικής εμπειρίας της αλλαγμένης ζωής;
Απάντηση: Το πρόσωπο του Χριστού και η ανάστασή Του. 2. Πόσοι άλλοι άνθρωποι είχαν την ίδια υποκειμενική εμπειρία που σχετιζόταν με την αντικειμενική πραγματικότητα του Ιησού Χριστού;
Απάντηση: Εκατομμύρια άνθρωποι, με διαφορετική προέλευση, εθνικότητα και επάγγελμα, άρχισαν να γεύονται ειρήνη, χαρά και νίκη, από την ώρα που έδωσαν τη ζωή τους στο Χριστό. Η εμπειρία της χριστιανικής πίστης δεν έχει καμιά σχέση με πλύση εγκεφάλου. Αν και είναι υποκειμενική, βασίζεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα και έχει αποδειχτεί αληθινή άπειρες φορές στις ζωές αμέτρητων διαφορετικών ανθρώπων. Ο απ. Παύλος αναφέρεται στη δύναμη της χριστιανικής εμπειρίας, όταν γράφει στους Κορίνθιους: «Μην έχετε αυταπάτες, στη βασιλεία του Θεού δε θα έχουν θέση ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες. Και τέτοιοι ήσασταν κάποτε μερικοί, αλλά με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού και με την ενέργεια του Πνεύματος του Θεού καθαριστήκατε από την αμαρτία, γίνατε λαός του Θεού και σωθήκατε από την επερχόμενη οργή του Θεού» Α' Κορινθίους 6:9β-11

 

'' ΤΥΦΛΗ ΠΙΣΤΗ''

-Α, ώστε λοιπόν είσαι χριστιανός; παρατήρησε ο καθηγητής μ’ έναν αέρα ανωτερότητας. Ο Τζεφ, πρωτοετής στο κολέγιο, ξεροκατάπιε τόσο απότομα, που κόντεψε να πνιγεί. -Για πες μου, συνέχισε ο καθηγητής, μπορείς να αποδείξεις με εκατό τοις εκατό ακρίβεια ότι ο Χριστός αναστήθηκε;
Ο Τζεφ προσπάθησε μάταια να καθαρίσει το λαιμό του, αλλά η φωνή του ακούστηκε σιγανή και αδύναμη.
-Μμμ, όχι.
-Βλέπετε; τυφλή πίστη! Αμάθεια, παραλογισμός και αγραμματοσύνη, αυτή είναι η πίστη του. Και ο καθηγητής γύρισε προς τον πίνακα αφήνοντας τον Τζεφ κατακόκκινο και ταπεινωμένο.
Οταν ήμουν νέος, συμφωνούσα μ’ αυτό τον καθηγητή. Τότε πίστευα ότι η χριστιανική πίστη ήταν ουσιαστικά τυφλή και αποφάσισα να τη μελετήσω, σκοπεύοντας κατά βάθος να καταρρίψω το Χριστιανισμό. Κι όμως, όσο πιο πολύ ερευνούσα τον ιστορικό και βιβλικό Χριστιανισμό, τόσο περισσότερο καταλάβαινα ότι είναι μια έξυπνη και απόλυτα λογική πίστη.
Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Ιωάννης 8:32). Δεν είπε: «Θα αγνοήσετε την αλήθεια». Δεν είπε: «Πρέπει να πιστέψετε άσχετα με το αν είναι αλήθεια ή όχι». Είπε: «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει».
Ο Ιησούς δε μας καλεί να θυσιάσουμε τη νοημοσύνη μας για να Τον εμπιστευτούμε ως Σωτήρα και Κύριό μας. Δεν περιμένει να ζήσουμε τη χριστιανική μας πίστη ανεξάρτητα από κάθε λογική. Αντίθετα, η χριστιανική πίστη πρέπει να βασίζεται σε γεγονότα και αποδείξεις.
Ο καθηγητής που προκάλεσε τον Τζεφ για την πίστη του πίστευε πως, αν δεν μπορείς ν' αποδείξεις κάτι εκατό τοις εκατό, τότε σίγουρα αυτό είναι άχρηστο και ψεύτικο. Συμπέρανε επίσης ότι η χριστιανική πίστη είναι τυφλή, μια και γεγονότα σαν την ανάσταση ή τη θεία φύση του Ιησού δεν μπορούν ν’ αποδειχτούν με εκατό τοις εκατό βεβαιότητα.
Αυτό όμως είναι μύθος.
Έτσι κι αλλιώς ζούμε σ’ ένα σύμπαν γεμάτο αμφιβολίες και απρόοπτα. Αυτό σημαίνει ότι, εκτός από τις μαθηματικές εξισώσεις, υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που μπορούν ν’ αποδειχτούν εκατό τοις εκατό.
Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων δεν μπορούν να αποδείξουν εκατό τοις εκατό ότι τα καινούρια τους μοντέλα είναι ασφαλή. Αλλά τ' αποτελέσματα των τεστ που κάνουν είναι αρκετή απόδειξη για τους αγοραστές.
Ένας δικαστής δεν μπορεί ν’ αποδείξει εκατό τοις εκατό ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε το συγκεκριμένο έγκλημα για το οποίο κατηγορείται. Ακόμα κι αν ομολογήσει ο ίδιος την ενοχή του, υπάρχει η πιθανότητα να λέει ψέματα για να προστατέψει κάποιον άλλο ή μπορεί να εξαναγκάστηκε να ομολογήσει. Αυτό που κάνουν οι δικαστές είναι να ζυγίζουν τις αποδείξεις, ώστε να οδηγηθούν σ’ ένα συμπέρασμα «πέρα από κάθε λογική αμφιβολία».
Παρόμοια, ούτε η ανάσταση του Ιησού ή η θεϊκή Του φύση μπορούν ν’ αποδειχτούν εκατό τοις εκατό. Αλλά αυτό δε σημαίνει καθόλου ότι η χριστιανική πίστη είναι τυφλή. Οι αποδείξεις για τη χριστιανική πίστη είναι αρκετές. Μπορεί να μην είναι εξαντλητικές, ώστε να δίνουν εκατό τοις εκατό βεβαιότητα, αλλά είναι αρκετές.
Ο απ. Ιωάννης έγραψε στο Ευαγγέλιό του: «Ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ’ αυτό εδώ το βιβλίο» (Ιωάννης 20:30). Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι υπάρχουν πολλά άλλα γεγονότα που διαβεβαιώνουν ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού, τα οποία όμως δεν καταγράφηκαν. Οι αποδείξεις που παρέχει ο Ιωάννης δεν είναι εξαντλητικές. «Αυτά όμως» συνεχίζει στο επόμενο εδάφιο «γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι’ αυτού τη ζωή» (Ιωάννης 20:31).
Στο εδάφιο 30 ο Ιωάννης λέει: «Κοιτάξτε, οι αποδείξεις δεν είναι εξαντλητικές». «Αλλά», συνεχίζει στο 31, «είναι αρκετές».
Ο Μπλαιζ Πασκάλ, ο Γάλλος μαθηματικός, φιλόσοφος και επιστήμονας, έλεγε ότι υπάρχουν αρκετές αποδείξεις σχετικά με τη χριστιανική πίστη για να πείσουν καθέναν που δεν είναι προκατειλημμένος και δεν την έχει απορρίψει εκ των προτέρων. Αλλά δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για να φέρουν στη βασιλεία του Θεού οποιονδήποτε δε θα ήταν πρόθυμος να μπει σ’ αυτή.

'' ΚΡΙΣΗ.....''

«Εντάξει, μπορεί να μην είμαι τόσο καλός, αλλά δεν είμαι και τόσο κακός σαν κι αυτόν εκεί. Καλά, θα μπορούσα να σου διηγηθώ ένα σωρό ιστορίες γι’ αυτό τον τύπο. Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά και κάναμε και λίγο παρέα κάποια εποχή κι έτσι τον ξέρω αρκετά καλά.
»Ήταν πάντα εγωίσταρος και αλαζόνας κι όλο μίλαγε. Εγώ συνήθως ήμουν ήσυχος και σιωπηλός. Είχε και φάκελο στην αστυνομία. Εγώ αντίθετα ήμουν πάντα πολύ συνεργάσιμος με τις αρχές. Αυτός όλο μπαινόβγαινε στη φυλακή. Εγώ ποτέ δεν παραβίασα το νόμο. Μια φορά μάλιστα, επιτέθηκε σε κάποιον μπροστά στους ιερείς! Οπως είπα πιο πριν, μπορεί να μην είμαι άγιος, αλλά να σου πω κάτι; ο Ιούδας ο Ισκαριώτης δεν ήταν ποτέ τόσο κακός σαν το Σίμωνα Πέτρο!».
Εντάξει, ίσως ο Ιούδας ποτέ δε δικαιολόγησε τον εαυτό του μ' αυτά τα λόγια, αλλά όλα όσα ειπώθηκαν εδώ είναι αλήθεια. Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε τη συνέχεια της ιστορίας. Ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού και μετά κρεμάστηκε. Ο Πέτρος μπορεί να αρνήθηκε το Χριστό, αλλά μετάνιωσε γι’ αυτό και έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς ηγέτες που γνώρισε ποτέ η εκκλησία. Αλλά τα λόγια που βάλαμε στο στόμα του Ιούδα δεν είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτό που πιστεύουν πολλοί σημερινοί άνθρωποι.
Κάποιοι λένε: «Μπορεί να κατεβάζω μερικά ποτηράκια πού και πού, αλλά δεν είμαι τόσο κακός, όσο ο τάδε». Ή «έχω τα ελαττώματά μου, αλλά δεν κατηγορώ τους άλλους πίσω από την πλάτη τους όπως κάνει εκείνη». Ή αυτό που λένε μοιάζει με το παρακάτω: «Παραδέχομαι ότι δεν είμαι άγιος, αλλά αν είναι αυτός χριστιανός, τότε σίγουρα θα μπω κι εγώ στον παράδεισο». Αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Ολοι αγαπούν τους καθηγητές στο σχολείο που βαθμολογούν βασιζόμενοι στο μέσο όρο. Αυτό σημαίνει πως ο καθηγητής παίρνει τους βαθμούς από το διαγώνισμα, βγάζει το μέσο όρο και μετά βαθμολογεί ανάλογα με το πόσο πιο ψηλά ή πιο χαμηλά ήσουν από το μέσο όρο (φυσικά σε κάθε τάξη υπάρχει ένας Αϊνστάιν που βοηθάει και όλους τους υπόλοιπους). Αλλά ένα άλλο καλό στο σύστημα αυτό είναι ότι αν οι περισσότεροι μαθητές δεν πάνε καλά, μπορείς χωρίς πολύ διάβασμα να πάρεις κανένα δεκαοχτώ ή δεκαεννέα.
Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα σχετικά με τη ζωή, το Θεό και τη δικαιοσύνη. Αλλά η άποψη ότι ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους ανάλογα με τις επιδόσεις των άλλων είναι μύθος.
Η Βίβλος το ξεκαθαρίζει ότι ο Θεός δε θα συγκρίνει τη Σούλα με τον Τάκη για να αποφασίσει: «Σούλα, δεν ήσουν τόσο κακιά όσο ο Τάκης, οπότε μπες στον παράδεισο. Τάκη, συγνώμη, εσύ θα μείνεις έξω».
Στην πραγματικότητα, θα γίνει ακριβώς το αντίθετο. Κάποιος που ονομαζόταν Νικόδημος επισκέφτηκε κάποια στιγμή τον Ιησού. Ήταν Φαρισαίος, ήταν μέλος του Ιουδαϊκού Συμβουλίου, ήταν ένας από τους στυλοβάτες στην κοινωνία του, πάντοτε έκανε, έλεγε και πίστευε το σωστό. Ο Ιησούς δεν του είπε: «Έι, Νικ, αν είναι να πάει κάποιος στον ουρανό, αυτός είσαι εσύ!». Αντίθετα, του είπε μόνο: «Σε βεβαιώνω πως αν δε γεννηθεί κανείς ξανά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού» (Ιωάννης 3:3).
Δεν έχει σημασία αν είσαι καλύτερος από τον κουτσομπόλη της γειτονιάς σου. Δεν έχει σημασία αν πίνεις λιγότερο από τους συναδέλφους σου ή αν πηγαίνεις στην εκκλησία πιο συχνά από τον πρωθυπουργό. Αυτό που μετράει, σύμφωνα με τον Ιησού, είναι «να γεννηθείς ξανά», ν’ αναγεννηθείς.

'' Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΧΑΛΑΕΙ ΤΟ ΚΕΦΙ ?''

Πολλοί άνθρωποι φαντάζονται το Θεό σαν αστυνόμο που κάθεται στο κέντρο των γαλαξιών και ρυθμίζει τις διάφορες υποθέσεις.
«Ε, εσύ! Ναι, εσύ. Μου φαίνεται ότι περνάς καλά. Λοιπόν, να το σταματήσεις αυτό».
«Και εσύ με τη βιντεοκασέτα. Επιτρέπεται για την ηλικία σου; Τι; Δεν είναι για άτομα κάτω των δεκατριών χρονών; Δώσ’ τη μου αμέσως».
«Και ποιοι είναι εκείνοι οι δυο που φιλιούνται στη γωνία; Εσύ είσαι, Σίντι; Και ο Μάκης; Α, έπρεπε να το είχα καταλάβει. Δε θα ξανασυμβεί αυτό όσο κάνω κουμάντο εγώ, το καταλάβατε;».
Ο Θεός, ο αστυνόμος του σύμπαντος. Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να περάσουμε καλά, αλλά ο Θεός μάς χαλάει το κέφι.
Αντίθετα, νομίζουμε ότι ο διάβολος αγαπάει τη διασκέδαση. Ο κωμικός Φλιπ Γουίλσον έκανε διάσημη τη φράση: «ο διάβολος μ’ έβαλε να το κάνω», λες και είναι ο σατανάς ένας παλιόφιλος που το μόνο που θέλει είναι να μας βοηθάει να απολαμβάνουμε τη ζωή μας.
Αυτό όμως είναι ψέμα.
Το διάβολο δεν τον νοιάζει να περνάς καλά. Μισεί το κέφι σου και τη χαρά σου. Να σε καταβροχθίσει θέλει. Ο Πέτρος λέει ότι ο διάβολος διαρκώς «ψάχνει ποιον θα κατασπαράξει».
Ένας ξεναγός είπε κάποτε σε μια ομάδα τουρίστες που επισκέπτονταν τους Αγίους Τόπους: «Ίσως είστε συνηθισμένοι να βλέπετε τους βοσκούς στην εξοχή να οδηγούν τα πρόβατα στα χωράφια ακολουθώντας τα από πίσω. Αλλά στην Παλαιστίνη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο βοσκός πάντα προπορεύεται και οδηγεί το κοπάδι». Για κακή του τύχη, το πρώτο κοπάδι που είδαν οι τουρίστες δεν είχε το βοσκό μπροστά, αλλά πίσω. Αμήχανος ο ξεναγός ρώτησε τον άντρα που ήταν μαζί με τα πρόβατα: «Πώς γίνεται και είσαι τελευταίος, πίσω από τα ζώα; Εγώ νόμιζα ότι οι βοσκοί της Ανατολής προχωρούν πάντα μπροστά από το κοπάδι». «Ναι, έτσι είναι», αποκρίθηκε αυτός. «Ο βοσκός πραγματικά είναι μπροστά και οδηγεί τα πρόβατα. Αλλά εγώ δεν είμαι ο βοσκός, είμαι ο χασάπης».
Ο διάβολος είναι χασάπης. Δε νοιάζεται να σου προσφέρει ευχαρίστηση ή ευτυχία. Ενδιαφέρεται μόνο να σε κατασπαράξει. Αυτό είχε στο μυαλό του ο Ιησούς, όταν έκανε την ακόλουθη διακήρυξη: «Ο κλέφτης δεν έρχεται, παρά μόνο για να κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρέψει, εγώ όμως ήρθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια» (Ιωάννης 10:10). Ο Θεός δε θέλει καθόλου να καταστρέψει το κέφι και τη χαρά σου. Αντίθετα, επιθυμεί να απολαύσεις τη ζωή και μάλιστα όσο το δυνατόν περισσότερο. Θέλει να ζήσεις μια γεμάτη και χαρούμενη ζωή και να γευτείς την αιώνια απόλαυση, για την οποία μιλάει ο ψαλμωδός:
«Το δρόμο με μαθαίνεις της ζωής, αμέτρητη χαρά είν’ η παρουσία σου, απόλαυση, στα δεξιά σου, αιώνια!» (Ψαλμός 16:11).

''ΚΕΝΑ''

Πολλοί άνθρωποι, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, βλέπουν τη Βίβλο κάπως σαν γραβιέρα: περιέχει πολλά καλά πράγματα, αλλά έχει και πολλές «τρύπες».
«Ω, η Βίβλος σίγουρα βοηθάει πολύ και καθοδηγεί» λένε. «Εμένα μου αρέσουν πιο πολύ οι Ψαλμοί. Να, ο Ψαλμός 23 είναι ο αγαπημένος μου». Αλλά αν τους πιέσεις λίγο, τελικά παραδέχονται: «Ξέρεις, υπάρχουν μερικά προβληματικά σημεία στην Αγία Γραφή. Εννοώ ότι περιέχει κάποιες ανακρίβειες, αλλά, εντάξει, δε με πειράζει ιδιαίτερα. Έτσι κι αλλιώς, δε γράφτηκε για ιστορικό βιβλίο. Εξάλλου, είναι ακριβής και σαφής στα σημεία που χρειάζεται να είναι, δηλαδή σε θέματα πίστης και δογμάτων».
Αυτό είναι μύθος.
Πολύ συχνά, οι άνθρωποι που κάνουν τέτοιου είδους παρατηρήσεις δεν έχουν παρά μια ασαφή και συγκεχυμένη άποψη σχετικά με τα «λάθη» για τα οποία μιλάνε. Η Βίβλος δεν είναι καθόλου γεμάτη τρύπες, δεν περιέχει ανακρίβειες. Είναι ο θεόπνευστος Λόγος του Θεού, γραμμένη σε μια περίοδο χιλίων εξακοσίων χρόνων από σαράντα διαφορετικούς συγγραφείς. Τα χειρόγραφα που διατηρήθηκαν ως τις μέρες μας, γραμμένα από πολύ προσεχτικούς αντιγραφείς, αντέχουν στην κριτική εξέταση και του πιο δύσπιστου επιστήμονα. Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη είναι τα πιο προσεγμένα, καλοδιατηρημένα και αξιόπιστα ντοκουμέντα του αρχαίου κόσμου.
Οι ακόλουθοι του Ιησού δεν μπορούν να παραβλέψουν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κύριος πίστευε στην αξιοπιστία των Γραφών. Είπε: «Ο,τι είναι γραμμένο στη Γραφή δεν μπορεί να καταλυθεί» (Ιωάννης 10:35).
Ο Ιησούς αναφέρθηκε στην εμπειρία του Ιωνά παρουσιάζοντάς την ως πραγματικό γεγονός. Χρησιμοποίησε εδάφια της Π. Διαθήκης όταν πειράστηκε από το σατανά στην έρημο. Χρησιμοποίησε πάρα πολλές φορές εδάφια κατά τη διδασκαλία Του. Θεωρούσε τη διδαχή, τις ιστορικές αναφορές και τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης απολύτως αξιόπιστα.
Με τον ίδιο τρόπο, οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης επιβεβαίωσαν την αξιοπιστία των Γραφών. Ο απ. Παύλος μάς γράφει: «Ο,τι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού κι είναι ωφέλιμο για τη διδασκαλία της αλήθειας, για τον έλεγχο της πλάνης, για τη διόρθωση των λαθών, για τη διαπαιδαγώγηση σε μια ζωή όπως τη θέλει ο Θεός» (Β' Τιμόθεο 3:16).
Και αυτός, όπως και οι άλλοι απόστολοι, επιβεβαίωνε τη θεοπνευστία της Καινής Διαθήκης με τα εξής λόγια: «Αυτά που σας γράφω είναι εντολές του Κυρίου» (Α' Κορινθίους 14:37).
Υπάρχουν βέβαια στη Βίβλο συμβάντα που παρουσιάζονται από διαφορετική οπτική γωνία, δηλαδή γεγονότα στα οποία η έμφαση δίνεται σε διαφορετικά σημεία, και υπάρχουν και άλλες επιφανειακές διαφορές. Υπήρξαν δυσκολίες κατά τη μετάφραση των πρωτότυπων εβραϊκών ή ελληνικών κειμένων και πολλές φορές δόθηκε λανθασμένη ερμηνεία σε κάποια βιβλικά αποσπάσματα. Παρ’ όλα αυτά, όταν οι χριστιανοί του 20ου αιώνα ανοίγουν τη Βίβλο, διαβάζουν το θεόπνευστο, καλοδιατηρημένο, αξιόπιστο Λόγο του Θεού. Ο Ησαίας λέει: «Το χορτάρι ξεραίνεται, μαραίνεται ο ανθός, μα ο λόγος του Θεού μας μένει αιώνια» (Ησαίας 40:8).

'' Η ΒΙΒΛΟΣ''

Ένας εύσωμος άντρας ανέβηκε τις σκάλες του σπιτιού της οδού Μπέικερ 221β και βρέθηκε στο σαλόνι του ξακουστού ντετέκτιβ.
- Ω, καλημέρα, γιατρέ μου, τον υποδέχτηκε ένας αδύνατος άντρας, βυθισμένος στην πολυθρόνα του. Βλέπω πως τελευταία έχεις αΈπνίες. - Ναι, δυστυχώς -εεε, ένα λεπτό! Εσύ πώς το ξέρεις; Και πώς ξέρεις ότι είμαι γιατρός; - Α, καημένε, εύκολα πράγματα. Ξέρω επίσης πως είσαι συγγραφέας και πως έρχεσαι από μακριά. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Για πες μου λοιπόν, τι σε φέρνει εδώ;
Ο επισκέπτης αγωνιζόταν ακόμα να συνέλθει από την πρώτη του έκπληξη και τελικά κατάφερε ν’ αρχίσει να εξηγεί.
- Είμαι ο γιατρός Λουκάς, εξήγησε, συγγραφέας δυο πασίγνωστων βιβλίων σχετικά με γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην εποχή μου, τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
Ο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς τον άκουγε με προσοχή.
- Τον τελευταίο καιρό, συνέχισε ο δόκτωρ Λουκάς, η φήμη μου έχει κλονιστεί. Η εξυπνάδα και ο χαρακτήρας μου έχουν αμφισβητηθεί. Βλέπεις, στο βιβλίο μου αναφέρω μια πόλη, το Ικόνιο, που βρισκόταν έξω από μια περιοχή που λεγόταν Λυκαονία. Μερικοί αρχαιολόγοι, βασιζόμενοι σε άλλα κείμενα, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι το Ικόνιο ήταν πόλη της Λυκαονίας κι έτσι ανακήρυξαν το δικό μου βιβλίο αναξιόπιστο.
»Και σαν να μην έφτανε αυτό», συνέχισε ο Λουκάς, φοβούμενος μήπως ο Χολμς τον θεωρήσει υπερευαίσθητο «στη διήγηση του Ευαγγελίου μου αναφέρομαι σε έναν Λυσανία, τετράρχη της Αβιληνής όταν ξεκίνησε τη διακονία του ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, περίπου το 27 μ.Χ. Κατηγορήθηκα, λοιπόν, για προχειροδουλειά, επειδή οι αρχαιολόγοι γνώριζαν μόνο έναν Λυσανία, ο οποίος σκοτώθηκε το 36 π.Χ. Και επειδή χρησιμοποιούσα τη λέξη ανθύπατος για το Γαλλίωνα, όταν μιλούσα για τη διακονία του Παύλου στην Κόρινθο, οι επιστήμονες είπαν πως δεν ξέρω τι λέω, μια και η λέξη ανθύπατος δε θα ταίριαζε καθόλου σε έναν άντρα με τη θέση του Γαλλίωνα.
»Αυτό που με τρελαίνει τελείως είναι οι επιθέσεις που δέχτηκα απ’ αυτούς που αυτοαποκαλούνται ειδικοί, επειδή τόλμησα να χρησιμοποιήσω την ελληνική λέξη πολιτάρχες για να αναφερθώ στους δημόσιους υπαλλήλους της Θεσσαλονίκης. Οι αρχαιολόγοι και οι μελετητές δεν έχουν συναντήσει αυτή τη λέξη σε κανένα άλλο αρχαίο ελληνικό κείμενο κι έτσι λένε: Ο Λουκάς κάνει λάθος, δεν τα πιστεύουμε αυτά που λέει. Και δυστυχώς, κάνουν κι άλλα τέτοια προσβλητικά σχόλια εις βάρος μου και δε σταματούν να με αμφισβητούν. Τα μάτια του Χολμς ήταν κλειστά και η αναπνοή του αργή και ρυθμική, όταν τελείωσε ο δόκτωρ Λουκάς. Οταν, τελικά, άνοιξε τα μάτια του, δήλωσε μ’ έναν τόνο που δε σήκωνε αντιρρήσεις:
- Λυπάμαι, γιατρέ μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για σας.
Ο Λουκάς έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα. - Να υποθέσω, γιατρέ μου, ρώτησε ο Χολμς, ότι είστε απόλυτα σίγουρος για την ιστορική ακρίβεια των όσων καταγράφετε; - Απόλυτα, είπε ο Λουκάς με αυτοπεποίθηση. Είμαι ιστορικός, κύριε!
- Τότε πρέπει να κάνετε υπομονή, είπε ο ντετέκτιβ καθώς οδηγούσε το μεγάλο ιστοριογράφο προς την πόρτα. Θα έρθει μια μέρα που η αλήθεια θα αποδειχτεί με κάθε λεπτομέρεια. Μέχρι τότε, καλέ μου γιατρέ, είπε κλείνοντας την πόρτα πίσω από τον απελπισμένο επισκέπτη του, δεν έχετε παρά να περιμένετε, ήσυχος ότι το φως της αλήθειας θα αποδείξει ότι εξαρχής είχατε δίκιο.
Αυτή η συνάντηση μεταξύ του ιστοριογράφου του πρώτου αιώνα και του πασίγνωστου ήρωα της αγγλικής λογοτεχνίας δε συνέβη φυσικά ποτέ. Αλλά οτιδήποτε λέει εδώ ο Λουκάς είναι απόλυτα αληθινό, μια και αυτός και το έργο του κακολογείται εδώ και χρόνια. Αλλά αν ο Χολμς έδινε πραγματικά μια τέτοια συμβουλή στο Λουκά, θα είχε πέρα για πέρα δίκιο.
Παρ’ όλο που επιστήμονες και αρχαιολόγοι επιτέθηκαν επανειλημμένα στο Λουκά κατηγορώντας τον για ανακρίβειες και λάθη, ο Λουκάς δικαιώθηκε επανειλημμένα από την ίδια την αρχαιολογία. Πολλοί πιστεύουν ότι η μοντέρνα επιστήμη της αρχαιολογίας έχει αποδείξει ότι η Βίβλος κάνει λάθος σε κάποια σημεία. Αλλά, στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πάρε για παράδειγμα το πρώτο παράπονο του Λουκά: Το 1910, ο αρχαιολόγος Σερ Γουίλιαμ Ράμσεϊ βρήκε ένα μνημείο που έδειχνε ότι το Ικόνιο δεν ήταν πόλη της Λυκαονίας, αλλά της Φρυγίας, όπως σωστά έγραφε ο Λουκάς. Αργότερα, κάποια άλλα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαίωσαν και δικαίωσαν οριστικά την αφήγηση του Λουκά.
Ένα άλλο αρχαιολογικό εύρημα κοντά στη Δαμασκό επιβεβαίωσε την ύπαρξη του «Λυσανία του τετράρχη» και χρονολογείται μεταξύ 14 και 29 μ.Χ, ακριβώς όπως μαρτυρεί ο Λουκάς.
Η αναφορά του Λουκά στο Γαλλίωνα έχει επίσης εξακριβωθεί από μια επιγραφή που λέει: «Οπως ο Λούκιος Ιούνιος Γαλλίων, ο φίλος μου και ανθύπατος της Αχαίας...».
Ακόμα και ο εξαφανισμένος πολιτάρχης, που κάποτε αποτελούσε αποδεικτικό στοιχείο για την αναξιοπιστία του Λουκά, έχει επιτέλους ξαναβρεθεί. Τα τελευταία χρόνια, έχουν βρεθεί στις ανασκαφές πάνω από δώδεκα επιγραφές που χρησιμοποιούν αυτό τον αρχαίο ελληνικό τίτλο.
Η άποψη ότι η αρχαιολογία έχει καταρρίψει τη Βίβλο είναι πλέον ξεπερασμένη, είναι μύθος. Οπως είπε ο Γουίλιαμ Φ. Ολμπράιτ: Ο υπερβολικός σκεπτικισμός απέναντι στην Αγία Γραφή από πολλές ιστορικές σχολές του 18ου και 19ου αιώνα, ο οποίος μπορεί πού και πού να αναβιώνει ως τις μέρες μας, έχει σιγά σιγά αναιρεθεί. Μια σειρά ανακαλύψεων έχει επιβεβαιώσει την ακρίβεια και την αξιοπιστία αναρίθμητων λεπτομερειών του βιβλικού κειμένου και τώρα πια η Βίβλος αναγνωρίζεται ευρύτατα ως πολύτιμη ιστορική πηγή.
Με άλλα λόγια, ο Σέρλοκ Χολμς είχε δίκιο.

'' ΔΕΝ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ''

“Ο Χριστός μπορεί και να μην πέθανε πάνω στο σταυρό, γιατί δεν υπήρχε η θανατική ποινή της σταύρωσης πριν από δύο χιλιάδες χρόνια” υποστηρίζει ο λόγιος και Θεολόγος Γκουνάρ Σάμιουελσον.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο θεολόγος, το γεγονός της σταύρωσης του Ιησού βασίζεται σε Χριστιανικές παραδόσεις και καλλιτεχνικές δημιουργίες, και όχι σε αρχαία κείμενα.
Μάλιστα, στην έρευνα που δημοσίευσε την Πέμπτη (24/6/2010), ο Σάμιουελσον τονίζει ότι η Βίβλος έχει ερμηνευθεί λάθος, καθώς δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αρχαία κείμενα για σταύρωση των κρατουμένων επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ενώ η φράση ότι ο Ιησούς κουβαλούσε το σταυρό στο Γολγοθά, μπορεί και να σημαίνει απλώς ένα δοκό.
“Οι πηγές που μπορεί κάποιος να ψάξει για να υποστηρίξει ότι ο Χριστός σταυρώθηκε, δεν μιλούν ποτέ για σταύρωση κρατουμένων”, λέει ο Σαμιουελσον.
“Οι Γραφές δεν αναφέρουν με σαφήνεια πώς ο Χριστός βρέθηκε στο όποιο εκτελεστικό απόσπασμα, ενώ η διαδικασία της σταύρωσης δεν υπάρχει καταγεγραμμένη πουθενά”, λέει ο Σάμιουελσον.
Ο ίδιος δηλώνει πιστός στις αξίες του Χριστιανισμού, όμως υποστηρίζει πως τα αρχαία κείμενα και οι Γραφές θα πρέπει να ερμηνεύονται όπως είναι και όχι όπως θέλουμε να είναι.