Ο Μάικ και ο Μπιλ συζητούσαν για τους καθηγητές τους, καθώς περίμεναν στην ουρά στη Γραμματεία του Πανεπιστημίου.
-Το πιστεύεις ότι φέτος έχω πάλι τον Στάντις στο μάθημα του δυτικού πολιτισμού; γκρίνιαζε ο Μάικ. Ο τύπος είναι ναζιστής. Τουλάχιστον έχω το Νίλαν στη λογοτεχνία.
- Εγώ έχω πάλι το Χριστό, είπε ο Μπιλ. - Σοβαρά; Σε ποιο μάθημα;
- Σε όλα. - Σε όλα;
- Ναι. - Σας βάζει πολλά διαγωνίσματα;
- Οχι.
- Πρέπει να μαθαίνετε όσα λέει στις παραδόσεις; ρώτησε ο Μάικ.
- Οχι, απάντησε ο Μπιλ. - Καλά, τι απαιτήσεις έχει τελικά αυτός ο καθηγητής;
- Ουσιαστικά, το μόνο που ζητάει είναι να τον γνωρίσουμε πιο καλά. Θέλει να γνωρίσουμε το χαρακτήρα του, ποιος είναι και γενικά να αποκτήσουμε προσωπική σχέση μαζί του.
Είναι λίγο δύσκολο να φανταστείς έναν καθηγητή σαν κι αυτόν, έτσι δεν είναι; Κι όμως υπάρχει στην πραγματικότητα.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Χριστιανισμός, σαν όλες τις άλλες θρησκείες, είναι βασικά ένα σύστημα ιδεών, κάτι σαν ένα σύνολο δογμάτων ή ένας κώδικας συμπεριφοράς, μια φιλοσοφία, μια ιδεολογία.
Αλλά αυτό είναι μύθος.
Ο Χριστιανισμός δε μοιάζει καθόλου με το Βουδισμό, τον Ισλαμισμό ή τον Κομφουκιανισμό. Οι ιδρυτές των θρησκειών αυτών είπαν: «Αυτά είναι όσα διδάσκω. Πιστέψτε στη διδασκαλία μου. Ακολουθήστε τη φιλοσοφία μου». Ο Ιησούς όμως είπε: «Ακολουθήστε εμένα» (Ματθαίος 9:9).
Οι ηγέτες των θρησκειών όλου του κόσμου είπαν: «Τι γνώμη έχεις γι’ αυτά που διδάσκω;».
Ο Ιησούς είπε: «Ποιος λέτε ότι είμαι;» (Λουκάς 9:20).
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούν οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών είναι: «Τι ιδεολογία πρεσβεύω;». Αυτό που πρέπει να αναρωτηθεί αυτός που θέλει να γίνει χριστιανός είναι: «Τι να τον κάνω τον Ιησού που τον λένε Χριστό;» (Ματθαίος 27:22).
Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, είναι προσωπική σχέση. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων και δογμάτων, είναι ένα Πρόσωπο.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η δίκη του Ιησού είναι μοναδική. Στις περισσότερες δίκες, ο κατηγορούμενος δικάζεται για κάτι που έκανε. Ο Ιησούς όμως δικάστηκε γι' αυτό που ήταν.
Ο Μάρκος σχετικά με τη δίκη του Ιησού αναφέρει πως εμφανίστηκαν αρκετοί ψευδομάρτυρες, αλλά οι καταθέσεις τους ήταν ασαφείς και αντιφατικές. Και ο Μάρκος συνεχίζει: «Ο αρχιερέας ρώτησε τον Ιησού: Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του ευλογημένου Θεού;». Και ο Ιησούς, στο «Ευλογημένος», που στο εβραϊκό μυαλό ταυτίζεται με την έννοια του Θεού, απάντησε: «Εγώ είμαι».
Εκείνη τη στιγμή ο αρχιερέας, χωρίς καν να περιμένει την ετυμηγορία, έσκισε τα ρούχα του δείχνοντας ότι ο Ιησούς είχε βλασφημήσει αποκαλώντας τον εαυτό Του Θεό.
Το θέμα της δίκης του Ιησού ήταν η ταυτότητά Του, ποιος δηλαδή ήταν. Αυτή είναι και η θεμελιώδης διαφορά στο Χριστιανισμό. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά στηρίζεται στην προσωπικότητα του Χριστού και απαιτεί προσωπική σχέση μαζί Του.
Αυτό που δίνει αξιοπιστία στη χριστιανική πίστη είναι ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού. Αυτή ήταν και η αιτία της διαμάχης μεταξύ του Χριστού και των Φαρισαίων. Οι Φαρισαίοι πίστευαν πως το να ακολουθεί κανείς πιστά το νόμο και τις βιβλικές αρχές ήταν το πιο σημαντικό. Ο Ιησούς όμως είπε: «Οχι, δεν είναι αρκετό. Η υπακοή στο Νόμο πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της σχέσης κάποιου μαζί μου. Μόνο η υπακοή στη διδασκαλία μου δε θα κάνει κάποιον χριστιανό. Μόνο μια προσωπική σχέση αγάπης μαζί μου μπορεί να το πετύχει αυτό»
-Το πιστεύεις ότι φέτος έχω πάλι τον Στάντις στο μάθημα του δυτικού πολιτισμού; γκρίνιαζε ο Μάικ. Ο τύπος είναι ναζιστής. Τουλάχιστον έχω το Νίλαν στη λογοτεχνία.
- Εγώ έχω πάλι το Χριστό, είπε ο Μπιλ. - Σοβαρά; Σε ποιο μάθημα;
- Σε όλα. - Σε όλα;
- Ναι. - Σας βάζει πολλά διαγωνίσματα;
- Οχι.
- Πρέπει να μαθαίνετε όσα λέει στις παραδόσεις; ρώτησε ο Μάικ.
- Οχι, απάντησε ο Μπιλ. - Καλά, τι απαιτήσεις έχει τελικά αυτός ο καθηγητής;
- Ουσιαστικά, το μόνο που ζητάει είναι να τον γνωρίσουμε πιο καλά. Θέλει να γνωρίσουμε το χαρακτήρα του, ποιος είναι και γενικά να αποκτήσουμε προσωπική σχέση μαζί του.
Είναι λίγο δύσκολο να φανταστείς έναν καθηγητή σαν κι αυτόν, έτσι δεν είναι; Κι όμως υπάρχει στην πραγματικότητα.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Χριστιανισμός, σαν όλες τις άλλες θρησκείες, είναι βασικά ένα σύστημα ιδεών, κάτι σαν ένα σύνολο δογμάτων ή ένας κώδικας συμπεριφοράς, μια φιλοσοφία, μια ιδεολογία.
Αλλά αυτό είναι μύθος.
Ο Χριστιανισμός δε μοιάζει καθόλου με το Βουδισμό, τον Ισλαμισμό ή τον Κομφουκιανισμό. Οι ιδρυτές των θρησκειών αυτών είπαν: «Αυτά είναι όσα διδάσκω. Πιστέψτε στη διδασκαλία μου. Ακολουθήστε τη φιλοσοφία μου». Ο Ιησούς όμως είπε: «Ακολουθήστε εμένα» (Ματθαίος 9:9).
Οι ηγέτες των θρησκειών όλου του κόσμου είπαν: «Τι γνώμη έχεις γι’ αυτά που διδάσκω;».
Ο Ιησούς είπε: «Ποιος λέτε ότι είμαι;» (Λουκάς 9:20).
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούν οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών είναι: «Τι ιδεολογία πρεσβεύω;». Αυτό που πρέπει να αναρωτηθεί αυτός που θέλει να γίνει χριστιανός είναι: «Τι να τον κάνω τον Ιησού που τον λένε Χριστό;» (Ματθαίος 27:22).
Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, είναι προσωπική σχέση. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων και δογμάτων, είναι ένα Πρόσωπο.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η δίκη του Ιησού είναι μοναδική. Στις περισσότερες δίκες, ο κατηγορούμενος δικάζεται για κάτι που έκανε. Ο Ιησούς όμως δικάστηκε γι' αυτό που ήταν.
Ο Μάρκος σχετικά με τη δίκη του Ιησού αναφέρει πως εμφανίστηκαν αρκετοί ψευδομάρτυρες, αλλά οι καταθέσεις τους ήταν ασαφείς και αντιφατικές. Και ο Μάρκος συνεχίζει: «Ο αρχιερέας ρώτησε τον Ιησού: Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του ευλογημένου Θεού;». Και ο Ιησούς, στο «Ευλογημένος», που στο εβραϊκό μυαλό ταυτίζεται με την έννοια του Θεού, απάντησε: «Εγώ είμαι».
Εκείνη τη στιγμή ο αρχιερέας, χωρίς καν να περιμένει την ετυμηγορία, έσκισε τα ρούχα του δείχνοντας ότι ο Ιησούς είχε βλασφημήσει αποκαλώντας τον εαυτό Του Θεό.
Το θέμα της δίκης του Ιησού ήταν η ταυτότητά Του, ποιος δηλαδή ήταν. Αυτή είναι και η θεμελιώδης διαφορά στο Χριστιανισμό. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά στηρίζεται στην προσωπικότητα του Χριστού και απαιτεί προσωπική σχέση μαζί Του.
Αυτό που δίνει αξιοπιστία στη χριστιανική πίστη είναι ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού. Αυτή ήταν και η αιτία της διαμάχης μεταξύ του Χριστού και των Φαρισαίων. Οι Φαρισαίοι πίστευαν πως το να ακολουθεί κανείς πιστά το νόμο και τις βιβλικές αρχές ήταν το πιο σημαντικό. Ο Ιησούς όμως είπε: «Οχι, δεν είναι αρκετό. Η υπακοή στο Νόμο πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της σχέσης κάποιου μαζί μου. Μόνο η υπακοή στη διδασκαλία μου δε θα κάνει κάποιον χριστιανό. Μόνο μια προσωπική σχέση αγάπης μαζί μου μπορεί να το πετύχει αυτό»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου