Ένας εύσωμος άντρας ανέβηκε τις σκάλες του σπιτιού της οδού Μπέικερ 221β και βρέθηκε στο σαλόνι του ξακουστού ντετέκτιβ.
- Ω, καλημέρα, γιατρέ μου, τον υποδέχτηκε ένας αδύνατος άντρας, βυθισμένος στην πολυθρόνα του. Βλέπω πως τελευταία έχεις αΈπνίες. - Ναι, δυστυχώς -εεε, ένα λεπτό! Εσύ πώς το ξέρεις; Και πώς ξέρεις ότι είμαι γιατρός; - Α, καημένε, εύκολα πράγματα. Ξέρω επίσης πως είσαι συγγραφέας και πως έρχεσαι από μακριά. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Για πες μου λοιπόν, τι σε φέρνει εδώ;
Ο επισκέπτης αγωνιζόταν ακόμα να συνέλθει από την πρώτη του έκπληξη και τελικά κατάφερε ν’ αρχίσει να εξηγεί.
- Είμαι ο γιατρός Λουκάς, εξήγησε, συγγραφέας δυο πασίγνωστων βιβλίων σχετικά με γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην εποχή μου, τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
Ο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς τον άκουγε με προσοχή.
- Τον τελευταίο καιρό, συνέχισε ο δόκτωρ Λουκάς, η φήμη μου έχει κλονιστεί. Η εξυπνάδα και ο χαρακτήρας μου έχουν αμφισβητηθεί. Βλέπεις, στο βιβλίο μου αναφέρω μια πόλη, το Ικόνιο, που βρισκόταν έξω από μια περιοχή που λεγόταν Λυκαονία. Μερικοί αρχαιολόγοι, βασιζόμενοι σε άλλα κείμενα, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι το Ικόνιο ήταν πόλη της Λυκαονίας κι έτσι ανακήρυξαν το δικό μου βιβλίο αναξιόπιστο.
»Και σαν να μην έφτανε αυτό», συνέχισε ο Λουκάς, φοβούμενος μήπως ο Χολμς τον θεωρήσει υπερευαίσθητο «στη διήγηση του Ευαγγελίου μου αναφέρομαι σε έναν Λυσανία, τετράρχη της Αβιληνής όταν ξεκίνησε τη διακονία του ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, περίπου το 27 μ.Χ. Κατηγορήθηκα, λοιπόν, για προχειροδουλειά, επειδή οι αρχαιολόγοι γνώριζαν μόνο έναν Λυσανία, ο οποίος σκοτώθηκε το 36 π.Χ. Και επειδή χρησιμοποιούσα τη λέξη ανθύπατος για το Γαλλίωνα, όταν μιλούσα για τη διακονία του Παύλου στην Κόρινθο, οι επιστήμονες είπαν πως δεν ξέρω τι λέω, μια και η λέξη ανθύπατος δε θα ταίριαζε καθόλου σε έναν άντρα με τη θέση του Γαλλίωνα.
»Αυτό που με τρελαίνει τελείως είναι οι επιθέσεις που δέχτηκα απ’ αυτούς που αυτοαποκαλούνται ειδικοί, επειδή τόλμησα να χρησιμοποιήσω την ελληνική λέξη πολιτάρχες για να αναφερθώ στους δημόσιους υπαλλήλους της Θεσσαλονίκης. Οι αρχαιολόγοι και οι μελετητές δεν έχουν συναντήσει αυτή τη λέξη σε κανένα άλλο αρχαίο ελληνικό κείμενο κι έτσι λένε: Ο Λουκάς κάνει λάθος, δεν τα πιστεύουμε αυτά που λέει. Και δυστυχώς, κάνουν κι άλλα τέτοια προσβλητικά σχόλια εις βάρος μου και δε σταματούν να με αμφισβητούν. Τα μάτια του Χολμς ήταν κλειστά και η αναπνοή του αργή και ρυθμική, όταν τελείωσε ο δόκτωρ Λουκάς. Οταν, τελικά, άνοιξε τα μάτια του, δήλωσε μ’ έναν τόνο που δε σήκωνε αντιρρήσεις:
- Λυπάμαι, γιατρέ μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για σας.
Ο Λουκάς έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα. - Να υποθέσω, γιατρέ μου, ρώτησε ο Χολμς, ότι είστε απόλυτα σίγουρος για την ιστορική ακρίβεια των όσων καταγράφετε; - Απόλυτα, είπε ο Λουκάς με αυτοπεποίθηση. Είμαι ιστορικός, κύριε!
- Τότε πρέπει να κάνετε υπομονή, είπε ο ντετέκτιβ καθώς οδηγούσε το μεγάλο ιστοριογράφο προς την πόρτα. Θα έρθει μια μέρα που η αλήθεια θα αποδειχτεί με κάθε λεπτομέρεια. Μέχρι τότε, καλέ μου γιατρέ, είπε κλείνοντας την πόρτα πίσω από τον απελπισμένο επισκέπτη του, δεν έχετε παρά να περιμένετε, ήσυχος ότι το φως της αλήθειας θα αποδείξει ότι εξαρχής είχατε δίκιο.
Αυτή η συνάντηση μεταξύ του ιστοριογράφου του πρώτου αιώνα και του πασίγνωστου ήρωα της αγγλικής λογοτεχνίας δε συνέβη φυσικά ποτέ. Αλλά οτιδήποτε λέει εδώ ο Λουκάς είναι απόλυτα αληθινό, μια και αυτός και το έργο του κακολογείται εδώ και χρόνια. Αλλά αν ο Χολμς έδινε πραγματικά μια τέτοια συμβουλή στο Λουκά, θα είχε πέρα για πέρα δίκιο.
Παρ’ όλο που επιστήμονες και αρχαιολόγοι επιτέθηκαν επανειλημμένα στο Λουκά κατηγορώντας τον για ανακρίβειες και λάθη, ο Λουκάς δικαιώθηκε επανειλημμένα από την ίδια την αρχαιολογία. Πολλοί πιστεύουν ότι η μοντέρνα επιστήμη της αρχαιολογίας έχει αποδείξει ότι η Βίβλος κάνει λάθος σε κάποια σημεία. Αλλά, στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πάρε για παράδειγμα το πρώτο παράπονο του Λουκά: Το 1910, ο αρχαιολόγος Σερ Γουίλιαμ Ράμσεϊ βρήκε ένα μνημείο που έδειχνε ότι το Ικόνιο δεν ήταν πόλη της Λυκαονίας, αλλά της Φρυγίας, όπως σωστά έγραφε ο Λουκάς. Αργότερα, κάποια άλλα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαίωσαν και δικαίωσαν οριστικά την αφήγηση του Λουκά.
Ένα άλλο αρχαιολογικό εύρημα κοντά στη Δαμασκό επιβεβαίωσε την ύπαρξη του «Λυσανία του τετράρχη» και χρονολογείται μεταξύ 14 και 29 μ.Χ, ακριβώς όπως μαρτυρεί ο Λουκάς.
Η αναφορά του Λουκά στο Γαλλίωνα έχει επίσης εξακριβωθεί από μια επιγραφή που λέει: «Οπως ο Λούκιος Ιούνιος Γαλλίων, ο φίλος μου και ανθύπατος της Αχαίας...».
Ακόμα και ο εξαφανισμένος πολιτάρχης, που κάποτε αποτελούσε αποδεικτικό στοιχείο για την αναξιοπιστία του Λουκά, έχει επιτέλους ξαναβρεθεί. Τα τελευταία χρόνια, έχουν βρεθεί στις ανασκαφές πάνω από δώδεκα επιγραφές που χρησιμοποιούν αυτό τον αρχαίο ελληνικό τίτλο.
Η άποψη ότι η αρχαιολογία έχει καταρρίψει τη Βίβλο είναι πλέον ξεπερασμένη, είναι μύθος. Οπως είπε ο Γουίλιαμ Φ. Ολμπράιτ: Ο υπερβολικός σκεπτικισμός απέναντι στην Αγία Γραφή από πολλές ιστορικές σχολές του 18ου και 19ου αιώνα, ο οποίος μπορεί πού και πού να αναβιώνει ως τις μέρες μας, έχει σιγά σιγά αναιρεθεί. Μια σειρά ανακαλύψεων έχει επιβεβαιώσει την ακρίβεια και την αξιοπιστία αναρίθμητων λεπτομερειών του βιβλικού κειμένου και τώρα πια η Βίβλος αναγνωρίζεται ευρύτατα ως πολύτιμη ιστορική πηγή.
Με άλλα λόγια, ο Σέρλοκ Χολμς είχε δίκιο.
- Ω, καλημέρα, γιατρέ μου, τον υποδέχτηκε ένας αδύνατος άντρας, βυθισμένος στην πολυθρόνα του. Βλέπω πως τελευταία έχεις αΈπνίες. - Ναι, δυστυχώς -εεε, ένα λεπτό! Εσύ πώς το ξέρεις; Και πώς ξέρεις ότι είμαι γιατρός; - Α, καημένε, εύκολα πράγματα. Ξέρω επίσης πως είσαι συγγραφέας και πως έρχεσαι από μακριά. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Για πες μου λοιπόν, τι σε φέρνει εδώ;
Ο επισκέπτης αγωνιζόταν ακόμα να συνέλθει από την πρώτη του έκπληξη και τελικά κατάφερε ν’ αρχίσει να εξηγεί.
- Είμαι ο γιατρός Λουκάς, εξήγησε, συγγραφέας δυο πασίγνωστων βιβλίων σχετικά με γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην εποχή μου, τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
Ο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς τον άκουγε με προσοχή.
- Τον τελευταίο καιρό, συνέχισε ο δόκτωρ Λουκάς, η φήμη μου έχει κλονιστεί. Η εξυπνάδα και ο χαρακτήρας μου έχουν αμφισβητηθεί. Βλέπεις, στο βιβλίο μου αναφέρω μια πόλη, το Ικόνιο, που βρισκόταν έξω από μια περιοχή που λεγόταν Λυκαονία. Μερικοί αρχαιολόγοι, βασιζόμενοι σε άλλα κείμενα, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι το Ικόνιο ήταν πόλη της Λυκαονίας κι έτσι ανακήρυξαν το δικό μου βιβλίο αναξιόπιστο.
»Και σαν να μην έφτανε αυτό», συνέχισε ο Λουκάς, φοβούμενος μήπως ο Χολμς τον θεωρήσει υπερευαίσθητο «στη διήγηση του Ευαγγελίου μου αναφέρομαι σε έναν Λυσανία, τετράρχη της Αβιληνής όταν ξεκίνησε τη διακονία του ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, περίπου το 27 μ.Χ. Κατηγορήθηκα, λοιπόν, για προχειροδουλειά, επειδή οι αρχαιολόγοι γνώριζαν μόνο έναν Λυσανία, ο οποίος σκοτώθηκε το 36 π.Χ. Και επειδή χρησιμοποιούσα τη λέξη ανθύπατος για το Γαλλίωνα, όταν μιλούσα για τη διακονία του Παύλου στην Κόρινθο, οι επιστήμονες είπαν πως δεν ξέρω τι λέω, μια και η λέξη ανθύπατος δε θα ταίριαζε καθόλου σε έναν άντρα με τη θέση του Γαλλίωνα.
»Αυτό που με τρελαίνει τελείως είναι οι επιθέσεις που δέχτηκα απ’ αυτούς που αυτοαποκαλούνται ειδικοί, επειδή τόλμησα να χρησιμοποιήσω την ελληνική λέξη πολιτάρχες για να αναφερθώ στους δημόσιους υπαλλήλους της Θεσσαλονίκης. Οι αρχαιολόγοι και οι μελετητές δεν έχουν συναντήσει αυτή τη λέξη σε κανένα άλλο αρχαίο ελληνικό κείμενο κι έτσι λένε: Ο Λουκάς κάνει λάθος, δεν τα πιστεύουμε αυτά που λέει. Και δυστυχώς, κάνουν κι άλλα τέτοια προσβλητικά σχόλια εις βάρος μου και δε σταματούν να με αμφισβητούν. Τα μάτια του Χολμς ήταν κλειστά και η αναπνοή του αργή και ρυθμική, όταν τελείωσε ο δόκτωρ Λουκάς. Οταν, τελικά, άνοιξε τα μάτια του, δήλωσε μ’ έναν τόνο που δε σήκωνε αντιρρήσεις:
- Λυπάμαι, γιατρέ μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για σας.
Ο Λουκάς έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα. - Να υποθέσω, γιατρέ μου, ρώτησε ο Χολμς, ότι είστε απόλυτα σίγουρος για την ιστορική ακρίβεια των όσων καταγράφετε; - Απόλυτα, είπε ο Λουκάς με αυτοπεποίθηση. Είμαι ιστορικός, κύριε!
- Τότε πρέπει να κάνετε υπομονή, είπε ο ντετέκτιβ καθώς οδηγούσε το μεγάλο ιστοριογράφο προς την πόρτα. Θα έρθει μια μέρα που η αλήθεια θα αποδειχτεί με κάθε λεπτομέρεια. Μέχρι τότε, καλέ μου γιατρέ, είπε κλείνοντας την πόρτα πίσω από τον απελπισμένο επισκέπτη του, δεν έχετε παρά να περιμένετε, ήσυχος ότι το φως της αλήθειας θα αποδείξει ότι εξαρχής είχατε δίκιο.
Αυτή η συνάντηση μεταξύ του ιστοριογράφου του πρώτου αιώνα και του πασίγνωστου ήρωα της αγγλικής λογοτεχνίας δε συνέβη φυσικά ποτέ. Αλλά οτιδήποτε λέει εδώ ο Λουκάς είναι απόλυτα αληθινό, μια και αυτός και το έργο του κακολογείται εδώ και χρόνια. Αλλά αν ο Χολμς έδινε πραγματικά μια τέτοια συμβουλή στο Λουκά, θα είχε πέρα για πέρα δίκιο.
Παρ’ όλο που επιστήμονες και αρχαιολόγοι επιτέθηκαν επανειλημμένα στο Λουκά κατηγορώντας τον για ανακρίβειες και λάθη, ο Λουκάς δικαιώθηκε επανειλημμένα από την ίδια την αρχαιολογία. Πολλοί πιστεύουν ότι η μοντέρνα επιστήμη της αρχαιολογίας έχει αποδείξει ότι η Βίβλος κάνει λάθος σε κάποια σημεία. Αλλά, στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πάρε για παράδειγμα το πρώτο παράπονο του Λουκά: Το 1910, ο αρχαιολόγος Σερ Γουίλιαμ Ράμσεϊ βρήκε ένα μνημείο που έδειχνε ότι το Ικόνιο δεν ήταν πόλη της Λυκαονίας, αλλά της Φρυγίας, όπως σωστά έγραφε ο Λουκάς. Αργότερα, κάποια άλλα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαίωσαν και δικαίωσαν οριστικά την αφήγηση του Λουκά.
Ένα άλλο αρχαιολογικό εύρημα κοντά στη Δαμασκό επιβεβαίωσε την ύπαρξη του «Λυσανία του τετράρχη» και χρονολογείται μεταξύ 14 και 29 μ.Χ, ακριβώς όπως μαρτυρεί ο Λουκάς.
Η αναφορά του Λουκά στο Γαλλίωνα έχει επίσης εξακριβωθεί από μια επιγραφή που λέει: «Οπως ο Λούκιος Ιούνιος Γαλλίων, ο φίλος μου και ανθύπατος της Αχαίας...».
Ακόμα και ο εξαφανισμένος πολιτάρχης, που κάποτε αποτελούσε αποδεικτικό στοιχείο για την αναξιοπιστία του Λουκά, έχει επιτέλους ξαναβρεθεί. Τα τελευταία χρόνια, έχουν βρεθεί στις ανασκαφές πάνω από δώδεκα επιγραφές που χρησιμοποιούν αυτό τον αρχαίο ελληνικό τίτλο.
Η άποψη ότι η αρχαιολογία έχει καταρρίψει τη Βίβλο είναι πλέον ξεπερασμένη, είναι μύθος. Οπως είπε ο Γουίλιαμ Φ. Ολμπράιτ: Ο υπερβολικός σκεπτικισμός απέναντι στην Αγία Γραφή από πολλές ιστορικές σχολές του 18ου και 19ου αιώνα, ο οποίος μπορεί πού και πού να αναβιώνει ως τις μέρες μας, έχει σιγά σιγά αναιρεθεί. Μια σειρά ανακαλύψεων έχει επιβεβαιώσει την ακρίβεια και την αξιοπιστία αναρίθμητων λεπτομερειών του βιβλικού κειμένου και τώρα πια η Βίβλος αναγνωρίζεται ευρύτατα ως πολύτιμη ιστορική πηγή.
Με άλλα λόγια, ο Σέρλοκ Χολμς είχε δίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου