“Η Στάζι ήταν μια οργάνωση που αγαπούσε πολύ το χαρτί”, δήλωσε ο Χοακίμ Χάουσλερ στο BBC, ο οποίος διευθύνει πλέον την ομάδα που μελετά τα αρχεία της Στάζι.
Οι νέες αρμόδιες υπηρεσίες “κληρονόμησαν” τα σκισμένα αρχεία και αρχίζουν να τα μελετούν. Αυτό δεν είναι δύσκολο, καθώς ελλείψει των τεχνικών εργαλείων το μεγαλύτερο μέρος της καταστροφής έγινε με το χέρι και τα υπολείμματα στοιβάχτηκαν σε σακούλες με σκοπό να καταστραφούν αργότερα ή να καούν. Το σχέδιο αυτό είχε εμποδίσει η εισβολή στο κτήριο της Στάζι από νεαρούς διαδηλωτές εκείνη την εποχή, αφήνοντας έτσι στις σημερινές αρχές να λύσουν “τον πιο μεγάλο γρίφο του κόσμου”, καθώς έχουν να κάνουν με περίπου 6 εκατομμύρια κομμάτια χαρτιού, πολλά από τα οποία δεν είναι μεγαλύτερα από ένα ανθρώπινο νύχι.
Για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, οι αρχές απευθύνθηκαν σε εκείνο τον παράγοντα που δεν βοήθησε τότε: την τεχνολογία. Ο Χάουσλερ τονίζει, μιλώντας στο BBC, ότι “οι υπολογιστές μπορούν να βρουν και να θυμούνται πράγματα πολύ πιο γρήγορα, και πιο οικονομικά από τον άνθρωπο”. Υπάρχει, μάλιστα, ένας συγκεκριμένος υπολογιστής για την δουλειά: ο ePuzzler, που έχει κατασκευαστεί από το Ινστιτούτο Φραουνχόφερ στο Βερολίνο.
Ο υπολογιστής αυτός αφού του δίνεται ένα οποιοδήποτε κομμάτι μπορεί να το σαρώσει και να διασταυρώσει στοιχεία όπως η γραμματοσειρά, ο γραφικός χαρακτήρας, το χρώμα και το υλικό του χαρτιού, το μελάνι, τα ακρωνύμια, με όλα τα κομμάτια που έχει σαρώσει προηγουμένως. Μετά επιλέγοντας κάποια, που θεωρεί ως τα πιο κοντινά μεταξύ τους, αφήνει στον μελετητή να προσπαθήσει να τα ενώσει μέσα από μια οθόνη.
Ο Μπέρτραμ Νικολάι, επικεφαλής αυτού του προγράμματος έχει και ένα επιπλέον κίνητρο για να ερευνήσει εις βάθος. Ένας πολύ καλός του φίλος πέθανε από μια περίεργη μορφή λευχαιμίας. Σύμφωνα με τον Νικολάι απέκτησε την λευχαιμία ύστερα από έκθεσή του σε ραδιενέργεια στις φυλακές της Στάζι.
Μια άλλη ομάδα ψάχνει το ηχητικό υλικό που κρατούσε η μυστική αστυνομία μέσω των παρακολουθήσεων που διεξήγαγε. Η ομάδα προσπαθεί να το ψηφιοποιήσει και να το κατηγοριοποιήσει. Το υλικό το οποίο δεν φέρει καμία ετικέτα, περιέχει ηχητικά ντοκουμέντα από υποκλοπές, ηχογραφημένες συνομιλίες με τον Έριχ Μίκλε, τον τελευταίο αρχηγό της αστυνομίας, να λέει στους συναδέλφους του, πόσο πολύ κινδυνεύουν οι νέοι της Ανατολικής Γερμανίας, από την πάνκ μουσική, το χέβι μέταλ, και τους σκίνχεντ, ακόμη και τις κραυγές μιας γυναίκας που ακούει την καταδίκη της σε θάνατο από ένα μυστικό δικαστήριο.
Η Κάτρι Τζούριχς, μιλώντας στο βρετανικό δίκτυο ενημέρωσης, ανέφερε ότι απαιτείται πολύ ερευνητική δουλειά για να καταφέρει κανείς να ερμηνεύσει τι ακριβώς σημαίνουν αυτά τα αρχεία. “Πρόκειται για δουλειά που κανείς υπολογιστής δεν μπορεί να κάνει”, ανέφερε. Προσπαθούν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται από ήχους όπως η τηλεόραση, οι καμπάνες τις εκκλησίας ή κάποιος άλλος θόρυβος και έτσι διαμορφώνουν το περιβάλλον του παρακολουθούμενου.
Σε ένα άλλο τμήμα ερευνών προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε εκείνα τα παιδιά που τα πήραν με την βία από τους γονείς τους καθώς τους θεωρούσαν πολιτικά ανεύθυνους. Η Κάτριν Μπερ, η επικεφαλής του προγράμματος αυτού είναι ένα από αυτά τα παιδιά.
Σίγουρα μπορεί να ερωτηθεί κανείς γιατί να μπαίνει σε όλη αυτή την διαδικασία είκοσι χρόνια μετά, αλλά η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί ότι πρέπει να μάθει τα πάντα και να δώσει απαντήσεις για αυτό το ολοκληρωτικό παρελθόν της. Πολλοί είναι και οι πολίτες που θέλουν το ίδιο. Οι απαντήσεις που μπορούν να δώσουν αυτά τα αρχεία θα μπορέσουν να εξηγήσουν σε οικογένειες ολόκληρες τι τους συνέβη πριν από τουλάχιστον 20 χρόνια, ενώ θα δείξει τι πραγματικά είναι σε θέση να κάνει μια μυστική αστυνομία που δρα ανενόχλητη εις βάρος της κοινωνίας την οποία δεν εμπιστεύεται.
Οι νέες αρμόδιες υπηρεσίες “κληρονόμησαν” τα σκισμένα αρχεία και αρχίζουν να τα μελετούν. Αυτό δεν είναι δύσκολο, καθώς ελλείψει των τεχνικών εργαλείων το μεγαλύτερο μέρος της καταστροφής έγινε με το χέρι και τα υπολείμματα στοιβάχτηκαν σε σακούλες με σκοπό να καταστραφούν αργότερα ή να καούν. Το σχέδιο αυτό είχε εμποδίσει η εισβολή στο κτήριο της Στάζι από νεαρούς διαδηλωτές εκείνη την εποχή, αφήνοντας έτσι στις σημερινές αρχές να λύσουν “τον πιο μεγάλο γρίφο του κόσμου”, καθώς έχουν να κάνουν με περίπου 6 εκατομμύρια κομμάτια χαρτιού, πολλά από τα οποία δεν είναι μεγαλύτερα από ένα ανθρώπινο νύχι.
Για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, οι αρχές απευθύνθηκαν σε εκείνο τον παράγοντα που δεν βοήθησε τότε: την τεχνολογία. Ο Χάουσλερ τονίζει, μιλώντας στο BBC, ότι “οι υπολογιστές μπορούν να βρουν και να θυμούνται πράγματα πολύ πιο γρήγορα, και πιο οικονομικά από τον άνθρωπο”. Υπάρχει, μάλιστα, ένας συγκεκριμένος υπολογιστής για την δουλειά: ο ePuzzler, που έχει κατασκευαστεί από το Ινστιτούτο Φραουνχόφερ στο Βερολίνο.
Ο υπολογιστής αυτός αφού του δίνεται ένα οποιοδήποτε κομμάτι μπορεί να το σαρώσει και να διασταυρώσει στοιχεία όπως η γραμματοσειρά, ο γραφικός χαρακτήρας, το χρώμα και το υλικό του χαρτιού, το μελάνι, τα ακρωνύμια, με όλα τα κομμάτια που έχει σαρώσει προηγουμένως. Μετά επιλέγοντας κάποια, που θεωρεί ως τα πιο κοντινά μεταξύ τους, αφήνει στον μελετητή να προσπαθήσει να τα ενώσει μέσα από μια οθόνη.
Ο Μπέρτραμ Νικολάι, επικεφαλής αυτού του προγράμματος έχει και ένα επιπλέον κίνητρο για να ερευνήσει εις βάθος. Ένας πολύ καλός του φίλος πέθανε από μια περίεργη μορφή λευχαιμίας. Σύμφωνα με τον Νικολάι απέκτησε την λευχαιμία ύστερα από έκθεσή του σε ραδιενέργεια στις φυλακές της Στάζι.
Μια άλλη ομάδα ψάχνει το ηχητικό υλικό που κρατούσε η μυστική αστυνομία μέσω των παρακολουθήσεων που διεξήγαγε. Η ομάδα προσπαθεί να το ψηφιοποιήσει και να το κατηγοριοποιήσει. Το υλικό το οποίο δεν φέρει καμία ετικέτα, περιέχει ηχητικά ντοκουμέντα από υποκλοπές, ηχογραφημένες συνομιλίες με τον Έριχ Μίκλε, τον τελευταίο αρχηγό της αστυνομίας, να λέει στους συναδέλφους του, πόσο πολύ κινδυνεύουν οι νέοι της Ανατολικής Γερμανίας, από την πάνκ μουσική, το χέβι μέταλ, και τους σκίνχεντ, ακόμη και τις κραυγές μιας γυναίκας που ακούει την καταδίκη της σε θάνατο από ένα μυστικό δικαστήριο.
Η Κάτρι Τζούριχς, μιλώντας στο βρετανικό δίκτυο ενημέρωσης, ανέφερε ότι απαιτείται πολύ ερευνητική δουλειά για να καταφέρει κανείς να ερμηνεύσει τι ακριβώς σημαίνουν αυτά τα αρχεία. “Πρόκειται για δουλειά που κανείς υπολογιστής δεν μπορεί να κάνει”, ανέφερε. Προσπαθούν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται από ήχους όπως η τηλεόραση, οι καμπάνες τις εκκλησίας ή κάποιος άλλος θόρυβος και έτσι διαμορφώνουν το περιβάλλον του παρακολουθούμενου.
Σε ένα άλλο τμήμα ερευνών προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε εκείνα τα παιδιά που τα πήραν με την βία από τους γονείς τους καθώς τους θεωρούσαν πολιτικά ανεύθυνους. Η Κάτριν Μπερ, η επικεφαλής του προγράμματος αυτού είναι ένα από αυτά τα παιδιά.
Σίγουρα μπορεί να ερωτηθεί κανείς γιατί να μπαίνει σε όλη αυτή την διαδικασία είκοσι χρόνια μετά, αλλά η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί ότι πρέπει να μάθει τα πάντα και να δώσει απαντήσεις για αυτό το ολοκληρωτικό παρελθόν της. Πολλοί είναι και οι πολίτες που θέλουν το ίδιο. Οι απαντήσεις που μπορούν να δώσουν αυτά τα αρχεία θα μπορέσουν να εξηγήσουν σε οικογένειες ολόκληρες τι τους συνέβη πριν από τουλάχιστον 20 χρόνια, ενώ θα δείξει τι πραγματικά είναι σε θέση να κάνει μια μυστική αστυνομία που δρα ανενόχλητη εις βάρος της κοινωνίας την οποία δεν εμπιστεύεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου