Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

''ΛΥΣΕΙΣ''

Τόσο στο ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης όσο και κατά τη διάρκεια της οι Έλληνες πολιτικοί και η Τρόικα έδωσαν πολλές υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν και έκαναν πολλές προβλέψεις που δεν επιβεβαιώθηκαν. Ίσως, όμως, πολύ χειρότερο από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις ανεπιβεβαίωτες προβλέψεις να είναι το γεγονός ότι αποκρύφτηκαν πολλές αλήθειες απ' τον ελληνικό λαό οι οποίες ήταν και είναι καθοριστικής σημασίας για το μέλλον του. Όχι μόνο αυτό αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις διαστρεβλώθηκε η πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδειχθούν ως αληθινά ακριβώς τα αντίθετα απ' αυτά που ισχύουν, σε μια προσπάθεια εκφοβισμού και παραπληροφόρησης των Ελλήνων ώστε να αποδεχτούν αυτό που τους προβλήθηκε ως μοιραίο, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι.
Σε αυτή τη σύντομη σειρά άρθρων, θα προσπαθήσουμε να ξεσκεπάσουμε μερικές από τις πιο καλά κρυμμένες αλήθειες για την ελληνική κρίση, η αποκάλυψη των οποίων ίσως να αλλάξει καθοριστικά την εικόνα που πιθανόν οι περισσότεροι έχουν γι' αυτήν. Η μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί είναι απλή: πρώτα θα αναφέρεται τί έχει υποστηριχτεί από τους Έλληνες πολιτικούς και την Τρόικα για μερικά από τα σημαντικότερα ζητήματα της κρίσης και στη συνέχεια με τη βοήθεια στοιχείων θα βλέπουμε τί ισχύει όντως και ποια είναι η αλήθεια που έγινε προσπάθεια να μείνει κρυμμένη απ' όλους μας.
Κρυμμένη Αλήθεια Νο1: Το χρέος της Ελλάδας, των Ελλήνων πολιτών και των ελληνικών επιχειρήσεων μπορεί να αποπληρωθεί σε δραχμές χωρίς να επέλθει πτώχευση
"Η επιστροφή στη δραχμή με στόχο την υποτίμηση της ώστε η χώρα να βοηθηθεί στην έξοδο της απ' την κρίση, θα προκαλούσε εκρηκτική αύξηση του χρέους κράτους, πολιτών και επιχειρήσεων. Αυτό γιατί μπορεί η χώρα να επιστρέψει στη δραχμή αλλά το χρέος θα παραμείνει στο ευρώ. Έτσι, καθώς η δραχμή θα πρέπει να υποτιμηθεί τουλάχιστον κατά 50% και πιθανόν κατά 70%, το ύψος του χρέους θα απογειωθεί, η αποπληρωμή του θα γίνει αδύνατη και τόσο η χώρα όσο και οι πολίτες και οι επιχειρήσεις θα βιώσουν μία καταστροφική πτώχευση."
Αυτό ήταν ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα των πολιτικών για να πείσουν τους Έλληνες ότι ο δρόμος του ΔΝΤ ήταν μονόδρομος. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική.
Κρατικό χρέος
Η Ελλάδα τον Απρίλιο του 2010 είχε κρατικό χρέος 319 δις ευρώ από τα οποία τα 294 ήταν σε ομόλογα, με το 90% αυτών να ρυθμίζονται νομικά από το ελληνικό δίκαιο. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία η χώρα μπορούσε να επιστρέψει στη δραχμή και να αναθέσει στη Βουλή το νομοθετικό έργο της αλλαγής των όρων των ομολόγων, οι οποίοι και θα δέσμευαν, ως υποχρεωτικά εφαρμοστέο δίκαιο, τους κατόχους τους, δηλαδή τους δανειστές της χώρας. Σε αυτήν την την περίπτωση η Ελλάδα μπορούσε να αποπληρώσει το 90% του χρέους της σε ομόλογα με δραχμές, τις οποίες θα τύπωνε η Τράπεζα της Ελλάδας. Οι δανειστές θα ήταν υποχρεωμένοι να αποδεχτούν αυτήν την αποπληρωμή και η Ελλάδα δε θα πτώχευε αλλά θα απέφευγε την πτώχευση και θα ξεπλήρωνε το χρέος της. Το γεγονός ότι η χώρα είχε και έχει αυτή τη νομική δυνατότητα, θα μπορούσε, αν μη τί άλλο, να χρησιμοποιηθεί ως ένα πανίσχυρο διαπραγματευτικό χαρτί αλλάζοντας τις ισορροπίες με την Τρόικα. Η δυνατότητα αυτή δεν έχει χαθεί αλλά εξακολουθεί να ισχύει για ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού χρέους, της τάξης των 220 δις ευρώ περίπου.
Τα παραπάνω υποστηρίζονται από τρεις διαφορετικές νομικές εκθέσεις τριών πανεπιστημίων (Σικάγου, Νέας Υόρκης και Duke) και μίας εξειδικευμένης στη νομοθεσία κρατικού χρέους νομικής εταιρίας με έδρα στη Νέα Υόρκη. Τα παραπάνω επίσης υποστηρίζονται από δημοσιεύματα και ρεπορτάζ των: Wall Street Journal, Financial Times, Reuters και ARD (γερμανική κρατική τηλεόραση).
Χρέος ιδιωτών & επιχειρήσεων
Όσα ειπώθηκαν παραπάνω για το κρατικό χρέος ισχύουν σε μεγάλο βαθμό και για το χρέος των πολιτών και των επιχειρήσεων. Σε πρόσφατη δημοσίευση της η Wall Street Journal παρουσίασε τις απόψεις εξειδικευμένων σε θέματα κρατικού χρέους νομικών εταιριών του Λονδίνου, όπως οι Allen & Overy LLP και Clifford Chance LLP.
Οι εταιρίες δήλωσαν σχετικά, μεταξύ άλλων, τα εξής: "Αν η χώρα αποφασίσει να επιστρέψει στη δραχμή η κατάσταση με τους πιστωτές της Ελλάδας θα καταλήξει κατά πάσα πιθανότητα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αυτό θα πρέπει να δημιουργήσει νόμους που θα ορίζουν τί συμβαίνει με τις υποχρεώσεις σε ευρώ των ελληνικών επιχειρήσεων και των πολιτών. Το πιο πιθανό σενάριο με βάση προηγούμενες περιπτώσεις αλλαγής νομίσματος είναι ότι τα δάνεια σε ευρώ θα μετατραπούν σε δάνεια σε δραχμές σε μία ορισμένη ισοτιμία. Αυτό θα επιφέρει στους δανειστές μεγάλες απώλειες καθώς η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί ταχύτατα έναντι του ευρώ και άλλων νομισμάτων."
Με απλά λόγια, η απόφαση για το αν το κρατικό χρέος της Ελλάδας , των Ελλήνων πολιτών και των ελληνικών επιχειρήσεων μετατραπεί σε δραχμές ή όχι στην περίπτωση που η χώρα θα εγκαταλείψει το ευρώ, εξαρτάται με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, αποκλειστικά και μόνο από το ελληνικό Κοινοβούλιο, δηλαδή απ' την ίδια την Ελλάδα.
Γνώριζαν οι Έλληνες πολιτικοί την αλήθεια;
Προκειμένου να υπάρξει απόκρυψη της αλήθειας προαπαιτείται η γνώση της. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν οι Έλληνες πολιτικοί (οι ανώτατοι αξιωματούχοι) και η Τρόικα γνώριζαν τα παραπάνω. Η απάντηση είναι πως ναι. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η Τρόικα γνώριζε εξ αρχής, καθώς υπήρχαν άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν και η διαδικασία αυτή αποτελούσε το πιθανότερο σενάριο για την Ελλάδα αν επέστρεφε στη δραχμή, όπως αναφέρουν και οι δικηγόροι των δύο παραπάνω νομικών εταιριών.
Όσον αφορά στους Έλληνες πολιτικούς γνώριζαν τουλάχιστον από τον Ιούλιο του 2010, όταν δημοσιεύτηκε στο XrimaNews.gr και στη συνέχεια σε πληθώρα ελληνικών ΜΜΕ το άρθρο με τίτλο "Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας" το οποίο ανέφερε με λεπτομέρειες τα κυριότερα σημεία σχετικής μελέτης του πανεπιστημίου του Duke και της αμερικανικής νομικής εταιρίας που αναφέρθηκε παραπάνω. Μάλιστα, είχα προωθήσει σε υψηλόβαθμα πολιτικά πρόσωπα της χώρας μέσω Ελλήνων δημοσιογράφων τόσο τη μελέτη αυτούσια όσο και το άρθρο όπου την παρουσίαζα.
Η ελληνική κυβέρνηση προσέλαβε ως σύμβουλο τη νομική εταιρία που αναφέρεται στο άρθρο
Η απόλυτη απόδειξη, όμως, της γνώσης όλων των παραπάνω από τους Έλληνες πολιτικούς αξιωματούχους πηγάζει από το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση προσέλαβε ως σύμβουλο της τον Αύγουστο του 2011, τη νομική εταιρία που είχε καταρτίσει μαζί με το πανεπιστήμιο του Duke την μελέτη που παρουσίασα μεταφρασμένη στο άρθρο "Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας" τον Ιούλιο του 2010 (περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Υπόθεση Ελληνική Κρίση - Περίεργες Συμπτώσεις", Εκδόσεις Λιβάνη).
Την είδηση της πρόσληψης της συγκεκριμένης εταιρίας δημοσίευσαν οι Financial Times με την επιπλέον πληροφορία πως η ίδια αυτή εταιρία ήταν που συμβούλεψε την Αργεντινή και την Ισλανδία όταν προχώρησαν σε πτώχευση.

''ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ''

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ > Εμίρ Κουστουρίτσα:"Ότι γίνει στην Ελλάδα θα καθορίσει το μέλλον του κόσμου"

Στο Μαραντόνα και το κοινό στοιχείο που τους συνδέει - την ευαισθησία, στους διανοούμενους που έχουν ασκήσει κατά καιρούς κριτική για το έργο του, όπως ο Σλοβένος φιλόσοφος, Σλαβόι Ζίζεκ, με τον οποίο δεν θα πήγαινε ο ίδιος να μονομαχήσει, αλλά θα έστελνε, όπως είπε τον εγγονό του, στον Γκόραν Μπρέγκοβιτς τον οποίο χαρακτήρισε άνθρωπο με πολλά προβλήματα, επειδή δηλώνει Γιουγκοσλάβος, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων ο Εμίρ Κουστουρίτσα σε συζήτηση με τη συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου, το συγγραφέα και σεναριογράφο Νίκο Παναγιωτόπουλο και με το κοινό της Θεσσαλονίκης κατά την παρουσίαση του βιβλίου του «Κι εγώ που είμαι σε αυτή την ιστορία;» στο πλαίσιο της 9ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου.

«Αυτό είναι το τέλος φίλοι μου», είπε απαντώντας στην ερώτηση αν ήρθε το τέλος του καπιταλισμού και κληθείς να σχολιάσει την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και τη σχέση Ελλάδας - ΕΕ o διάσημος σκηνοθέτης τόνισε ότι «η Ελλάδα είναι η βάση όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά του κόσμου» και πως ό,τι συμβεί εδώ θα καθορίσει το μέλλον του κόσμου".

«Αγκαλιάσατε με ενθουσιασμό την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα χρήματά της. Όταν σας έδωσαν τα χρήματα, τα πήρατε κι αυτό είναι ορατό παντού στην Ελλάδα. Αυτό έχει φέρει τα πράγματα, στο σημείο που βρίσκονται. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, δείχνει τι θα ακολουθήσει σε όλο τον κόσμο. Είστε πολύ εύθραυστη περιοχή, γι αυτό είναι σημαντικό το ερώτημα τί θα γίνει με την Ελλάδα. Η ελληνική πηγή είναι η κύρια πηγή του δυτικού πολιτισμού. Ό,τι συμβεί στην Ελλάδα, θα συμβεί και στον υπόλοιπο κόσμο».
"Το πρόβλημα", συμπλήρωσε, "είναι με τους πολιτικούς οι οποίοι κλίνουν προς αυτό που αποκαλώ οικονομικό φασισμό". «Η οικονομία είναι τα πάντα. Όταν συζητώ με το δικηγόρο μου στο Παρίσι για τις μελλοντικές ταινίες μου, μιλάει για την αγορά σαν να είναι κάποιο πρόσωπο» σημείωσε και πρόσθεσε ότι η δύναμη έχει επικεντρωθεί σε μικρές πανίσχυρες ελίτ και οι άνθρωποι έχουν ολοένα και μικρότερη δύναμη.

Αναφερόμενος στην κατάσταση στη χώρα του, τόνισε ότι «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας είναι ότι δεν αντέχουμε το ότι είμαστε μικροί».
«Ο Τίτο ήταν μία πολύ σύνθετη προσωπικότητα. Τα πλεονάσματα που δημιουργούσε για τη Γιουγκοσλαβία ήταν τεράστια. Σήμερα είναι δύσκολο να τον φθάσει κανείς. Ήταν ο καλύτερος μαθητής του Ψυχρού Πολέμου.
Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς επί δέκα χρόνια δεν μπορούσε να καταλάβει ότι δεν υπήρχε πλέον Ψυχρός Πόλεμος.
Σε αυτήν περίοδο υπήρξαν πάρα πολύ ωραία πράγματα και αυτή η εντύπωση της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς, μας θυμίζει πόσο μικροί είμαστε τώρα. Αυτό δεν μπορούμε να το αντέξουμε εύκολα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας. Θα χρειαστούμε αρκετό χρόνο να καταλάβουμε ότι είμαστε μικροί», ανέφερε.

''ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ''

Το κακό με τους αριθμούς είναι ότι είναι αμείλικτοι. Ότι και να κάνουμε, όσες ιδεολογικές προεκτάσεις και να δώσουμε στην ερμηνεία τους αυτοί είναι πάντα εκεί για να αξιολογούν την επιτυχία ή την αποτυχία μας. Αν θέλετε να δείτε λοιπόν τα αίτια της ελληνικής κατάρρευσης, αρκεί να ρίξετε μια ματιά στον παγκόσμιο Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας που δημοσίευσε η Wall Street Journal μαζί με το Heritage Foundation.
Η χώρα μας λοιπόν παίρνει με 55,4 με άριστα το 100 χάνοντας 4,9 μονάδες σε σχέση με πέρυσι, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη πτώση παγκοσμίως. Η Ελλάδα βρίσκεται πιο κάτω από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, ακόμη πιο κάτω και από το εμπόλεμο Μάλι. Φυσικά είμαστε οι τελευταίοι όχι μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο.
Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι το ελληνικό οικονομικό καθεστώς χαρακτηρίζεται ως «ανελεύθερο». Η προσεκτική μελέτη των δεικτών όμως μπορεί να μας οδηγήσει σε μια σειρά από εξόχως ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Η πρώτη και πλέον βασική είναι ότι η εφαρμογή του Μνημονίου δεν έχει αλλάξει τα επιμέρους ποιοτικά στοιχεία ως προς την δημοσιονομική ελευθερία της χώρας, την μάχη κατά της διαφθοράς, την εφαρμογή του νόμου. Η κατάσταση μοιάζει να είναι η ίδια κάτι που -μεταξύ μας- άλλωστε είναι η απτή πραγματικότητα. Ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει για να διευκολυνθεί η επιχειρηματικότητα, ελάχιστα έχουν γίνει στις αποκρατικοποιήσεις, την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων. Αντίθετα η χώρα μας παραμένει δέσμια ενός πολύπλοκου γραφειοκρατικού συστήματος που εξυπηρετεί τις διάφορες ομάδες συμφερόντων και ενός νομοθετικού πλαισιού που δεν επιτρέπει την ενιαία, ομοιόμορφη και σύντομη εφαρμογή του νόμου-κάτι που μαθηματικά οδηγεί στη διαφθορά.
Συνεπώς η κακή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε και  η παρατεταμένη ύφεση μάλλον δεν οφείλεται στον «κακό φιλελευθερισμό» που έφεραν οι δανειστές αλλά-μαντέψτε- στο ακριβώς αντίθετο αφού τα τελευταία χρόνια ελάχιστα έχουν γίνει για να έχουμε ένα μικρότερο και λιγότερο παρεμβατικό κράτος που δεν θα θέτει διαρκώς εμπόδια στην επιχειρηματικότητα. Θα μο πείτε αυτό είναι το ζητούμενο; Πώς είμαστε βέβαιοι ότι το Μνημόνιο μπορεί να μας φέρει τον «παράδεισο». Η απάντηση είναι σχετική – δεν είμαστε σίγουροι ποιο σύστημα είναι πιο επιτυχημένο γιατί όλα κρίνονται από την ιστορία και τις συγκυρίες. Η διεθνής όμως εμπειρία μπορεί να καταστεί πολύτιμος οδηγός σε αυτό. Για παράδειγμα δεν είδαμε ορδές υποψήφιων μεταναστών να κινούνται προς την υποσαχάρια Αφρική ή τη Βόρεια Κορέα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Αντίθετα θα έμεναν ευχάριστα στις χώρες που βρίσκονται στην κορυφή της λίστας. Αυτό λέει αρκετά πράγματα.
Προσωπικά φοβάμαι ότι το πρόβλημά μας δεν είναι ο φιλελευθερισμός ή ο κεντρικός σχεδιασμός ούτε το Μνημόνιο. Η μη ορθή εφαρμογή των συμφωνιών αυτών μάλλον οδήγησε τελικά στον ολισθηρό κατήφορο που κατατάσσει την Ελλάδα μαζί με τη Συρία και το εμπόλεμο αυτή την ώρα Μάλι αφού είναι ένα «ανελεύθερο οικονομικά καθεστώς». Απλά αναρωτηθείτε αν μας αξίζει αυτή η χώρα. Αν είναι αντάξια του ονόματος, της κληρονομιάς της και εν τέλει της προσπάθειας που έχει καταβάλλει τα τελευταία χρόνια για να έρθει πιο κοντά στην Ευρώπη.
Οι αριθμοί παναθεμά τους (;) είναι αμείλικτοι.

''ΜΟΣΑΝΤΟ''

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ - Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto 


Η Monsanto είναι ο παγκόσμιος ηγέτης όσο αναφορά τους γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς (GMO) όπως επίσης και μία από τις πιο αμφιλεγόμενες εταιρίες στην ιστορία της βιομηχανίας. Αυτή η αυτοκρατορία για πάνω από έναν αιώνια έχει δημιουργήσει μερικά από τα πιο τοξικά προϊόντα που πουλήθηκαν ποτέ, συμπεριλαμβανομένων των ...
polychlorinated biphenyls (PCBs) και το ζιζανιοκτόνο Agent Orange που ήταν υπεύθυνο για την ισοπέδωση των δασών στο Βιετνάμ. Βασισμένο πάνω σε εξονυχιστική έρευνα η ταινία συνδέει τα κομμάτια της ιστορίας της εταιρίας ανάμεσα σε έως τώρα κρυμμένα έγγραφα και αμέτρητες μαρτυρίες.

Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto, είναι μια ευκαιρία για ένα μεγάλο γενετικό πείραμα στην παραγωγή τροφίμων - και μια επιχειρηματική «βουτιά» σε έναν πακτωλό χρημάτων.
Στο ντοκιμαντέρ της η Μαρί-Μονίκ Ρομπέν εξετάζει την επικράτηση στη βιομηχανία των αγροτοχημικών μιας από τις πιο δόλιες και ισχυρότερες επιχειρήσεις στον κόσμο. Παρακολουθεί τον παρασκηνιακό κόσμο της διατροφικής βιομηχανίας και την ανέλιξη της Monsanto στο επίπεδο της παγκόσμιας εμπορικής κυριαρχίας, καθώς κρατά τα «κλειδιά» για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες) στη μερίδα του λέοντος της προμήθειας τροφίμων.
Το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων παγκοσμίως, κατασκευάζεται και ανήκει στη Monsanto. Την πολυεθνική που από την ίδρυσή της, πριν 108 χρόνια, έχει τον τίτλο της πιο ρυπογόνας και επικίνδυνης στην ιστορία της βιομηχανίας.
Η εταιρεία κατέχει ένα ακόμη ρεκόρ: των περισσότερων δικαστικών αγωγών και μηνύσεων που έχουν ασκηθεί ποτέ σε βιομηχανία. Για αιτίες που αφορούν απόκρυψη και αλλοίωση στοιχείων για τα προϊόντα της, ψευδείς πληροφορίες, για μόλυνση ολόκληρων περιοχών ακόμη και πόλεων, όπως και για δωροδοκίες σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για να παραβλέψουν τους νόμους και τους κανονισμούς.
Τα πειστήρια για τα εγκλήματα της Monsanto βρίσκονται όλα στο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της Marie--Monique Robin. Κι όμως η Monsanto αναπτύσσεται διαρκώς και τα κέρδη της αυξάνονται. 


Για πολύ καιρό προσπαθεί να εισέλθει και στην ευρωπαϊκή αγορά, μέσα από δημοφιλή προϊόντα όπως το επικίνδυνο φυτοφάρμακο Roundup, που χρησιμοποιείται ευρέως και στην Ελλάδα. Είναι το μπεστ-σέλερ της Monsanto και ενοχοποιείται για συμμετοχή στην ανάπτυξη καρκίνων. Το επόμενο βήμα της είναι οι μεγάλες μονοκαλλιέργειες με μεταλλαγμένους σπόρους αμφίβολης ποιότητας και ασφάλειας για τη δημόσια υγεία και για το περιβάλλον.

Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto, είναι ένας κόσμος απρόσωπος, χωρίς ηθική, χωρίς κανόνες, ένας κόσμος όπου μετράει μόνο το κέρδος.



'' Ο ΠΟΛΕΜΟΣ''


Αυτοί που ξέρουν, λένε ότι η πιο αποτελεσματική μορφή πολέμου είναι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις. Δηλαδή το να διαλύσεις τα νεύρα και την ψυχολογία του αντίπαλου και να τον καταστήσεις ανίκανο να αντισταθεί, χωρίς να ρίξεις ούτε μια σφαίρα. Γι αυτό και οι καλύτεροι αξιωματικοί περνούν τη λεγόμενη Σχολή Ανορθοδόξου Πολέμου.

Στον (οικονομικό, αλλά όχι μόνο) πόλεμο που υφίσταται εδώ και σχεδόν δύο χρόνια η Ελλάδα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις έχουν την τιμητική τους. Εκατομμύρια τόνοι μελάνης, δισεκατομμύρια σελίδες χαρτί εφημερίδων και περιοδικών, και εκατοντάδες χιλιάδες ώρες ανταποκρίσεων και air time καναλιών ρίχτηκαν στη μάχη για να αποσταθεροποιήσουν τους Έλληνες.

Γιατί, θα ρωτήσετε;

Είναι τόσο δυσάρεστα  αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν (έχουμε ακόμη) που πραγματικά χρειάζεται η πλήρης αποσταθεροποίηση του ψυχικού  δυναμικού ενός λαού για να περάσουν. Να περάσουν αναίμακτα, δηλαδή, μια και αυτό είναι που επί της ουσίας επιχειρείται. Έτσι, ενώ στην μία πλευρά έχουμε το οικονομικό πείραμα της πτώχευσης μιας χώρας μέσα σε ένα οικονομικό σύστημα (ευρωζώνη) που πρέπει να βγει αλώβητο, από την άλλη έχουμε τη διαχείριση ενός λαού που θα φαλιρίσει, αλλά δεν θα πρέπει να αντιδράσει…

Κι όπως φαίνεται, αυτοί που σχεδίασαν τον ψυχολογικό πόλεμο κατά της Ελλάδας, έχουν πετύχει. Αρκετά, τουλάχιστον. Στην Γαλλία, πριν τέσσερα χρόνια, η αύξηση του ορίου  συνταξιοδότησης κατά μερικούς μήνες, στάθηκε αφορμή να καίγεται το Παρίσι για αρκετές ημέρες. Εδώ, δυστυχώς, η πρωτεύουσα καίγεται (και σίγουρα  όχι από αγνούς διαδηλωτές) ώστε να πεισθούν οι Έλληνες να δεχθούν  όχι μόνο τις  δεκαπλάσιας βαρύτητας  αλλαγές στο ασφαλιστικό τους, αλλά και την περικοπή των συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την απάνθρωπη φορολόγηση, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, την εξομοίωση της Ελλάδας  με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την εξανέμιση της άξιας των  ακινήτων και των προσωπικών περιουσιών, και πολλά άλλα. 

Μην έχετε αυταπάτες. Αυτοί που μελέτησαν το σχέδιο ήξεραν τι έκαναν. Κατάλαβαν την  κόπωση του ελληνικού λαού. Μετά από δεκαετίες πολέμων (Βαλκανικοί, Διχασμός, Μικρασία, δύο παγκόσμιοι, ένας εμφύλιος κι ένα Κυπριακό) οι Έλληνες κουράστηκαν. Βάλτε λίγο κι ότι έβγαλαν μερικά χρήματα στην πάντα κι έμαθαν να κλέβουν και λιγάκι. Κάπου εκεί άρχισαν να πιστεύουν ότι υπάρχει καλύτερη ζωή από τους αγώνες και τις ιδέες. Μια ζωή με εξοχικά και γερμανικά αυτοκίνητα.

Έτσι, όταν ήρθε  η ώρα των Ιμίων, οι περισσότεροι  Έλληνες προτίμησαν να προστατεύσουν τον νέο πολιτισμό τους. Και επέλεξαν τις ευχαριστίες του Σημίτη προς τους Αμερικανούς για την «ισοπαλία» στο Αιγαίο, παρά το να πάρουν τα όπλα. Ίσως να είχαν και δίκιο για την συγκεκριμένη περίσταση, όμως…

Σήμερα, που διακυβεύονται  πολλά περισσότερα από δυο  βραχονησίδες, οι Έλληνες είναι πολύ πιο κουρασμένοι, πολύ πιο καλομαθημένοι, και πολύ πιο ανήμποροι. Πως;

Οι τόνοι μελάνης  και οι ώρες των ανταποκρίσεων, που  είναι και το «υλικό» του ψυχολογικού  πολέμου, δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν  εδώ και μήνες. Το σχέδιο μάλιστα  είναι τόσο καλά στημένο που κάθε Σαββατοκύριακο «παίζεται» και ένα  κορυφαίο διακύβευμα: Χρεωκοπία, πτώχευση, νέο μνημόνιο, νέο δάνειο, νέο  Γιούρογκρουπ. Και δώστου να αναβάλουν τις συσκέψεις και τις διαβουλεύσεις οι αρχηγοί λες και «πρέπει» σώνει και καλά να μένει όλος ο λαός ξύπνιος περιμένοντας… Γιατί;
Μα, οι περισσότεροι θα γνωρίζετε ότι η στέρηση  ύπνου και ανάπαυσης είναι  το πρώτο μαρτύριο που επιβάλλεται  σε έναν βασανιζόμενο που πρέπει να λυγίσει. Μην θεωρήσετε τυχαίο ότι τα ψυχιατρεία και οι κλινικές έχουν γεμίσει Έλληνες που δεν είχαν στο παρελθόν κανένα πρόβλημα. Κάπως έτσι, κι ενώ ο ορίζοντας είναι μαύρος, οι περισσότεροι λένε «ναι», ας τελειώνουμε, ελπίζοντας ότι στο βάθος η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη. Περίπου όπως κι ο βασανιζόμενος ελπίζει ότι ο βασανιστής θα τον αφήσει να κοιμηθεί… τον ύπνο του δικαίου.