Τα πλατιά ανθρώπινα συμφέροντα εξυπηρετούνται καλύτερα με οικονομικούς
όρους όπου οι δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς μπορούν να ξεπεράσουν τα
εθνικά σύνορα.
(Ντέιβιντ Ροκφέλερ, πρόεδρος της Chase Manhattan Bank)
Η πολύ δημοκρατία θεωρείται αντιπαραγωγική για το παγκόσμιο οικονομικό εμπόριο και το οικονομικό σύστημα. (Noam Chomsky)
Η παρούσα ανάρτηση προέρχεται από μια αρκετά παλαιότερη εργασία μου...
Η Ίδρυση της Επιτροπής
Το 1970 ο Πολωνοαμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Columbia Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (Zbigniew Brzezinski) προέβλεψε την ανερχόμενη οικονομική δύναμη της Ιαπωνίας και της μεταπολεμικής Ευρώπης. Στο βιβλίο του «Ανάμεσα σε Δυο Εποχές», όπως και σε μεταγενέστερα συγγράμματά του, υποστήριξε ότι η πολιτική της Ισορροπίας Ισχύος έπρεπε να αντικατασταθεί από την πολιτική της Παγκόσμιας Τάξεως. Η αρχική παγκόσμια τάξη επρόκειτο να είναι μια ισχυρή συμμαχία και μια τριμερής οικονομική σύνδεση ανάμεσα στην Ιαπωνία, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Σύμφωνα με αυτόν «χωρίς αυτή τη στενότερη Αμερικανο-Ευρωπαϊκο-Ιαπωνική συνεργασία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν τα σημαντικά σημερινά προβλήματα και η προώθηση αυτής της τριμερούς συνεργασίας θα έπρεπε να γίνει πρωταρχικό στοιχείο της πολιτικής των ΗΠΑ.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Μπρεζίνσκι ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, πρόεδρος της Chase Manhattan Bank και αδιαμφισβήτητος ηγέτης της οικονομικής αυτοκρατορίας της οικογενείας του, επικοινώνησε μαζί του το 1973 και του ζήτησε να δημιουργήσουν μαζί έναν οργανισμό από κορυφαίους ηγέτες του παγκόσμιου πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου προωθώντας στη πράξη τις ιδέες που αυτός ανέπτυξε στο βιβλίο του. Έτσι γεννήθηκε η Τριμερής Επιτροπή με πρόεδρο τον Ροκφέλερ και πρώτο γραμματέα και διευθυντή της τον Μπρεζίνσκι.
Αν και τα αρχικά σχέδια για την επιτροπή έγιναν το 1973, ο Ροκφέλερ παρουσίασε αρχικά την ιδέα της το 1972 στην ετήσια διάσκεψη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Βέλγιο. Τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής στρατολογήθηκαν από τα συνήθη κανάλια πολιτικής και οικονομικής εξουσίας (τράπεζες, εταιρίες, κυβερνήσεις) και επιρροής (ΜΜΕ, Ιδρύματα, Πανεπιστήμια, Δεξαμενές Σκέψης), ακόμα και από εργατικά σωματεία(!) για τον έλεγχο των εργατών και για τη συγκάλυψη της τεράστιας απόστασης που χωρίζει την οικονομική Ελίτ από τις μεγάλες λαϊκές μάζες. Τα μέλη επιλέχθηκαν από τα τρία παγκόσμια κέντρα οικονομικής ισχύος (τη Βόρεια Αμερική, δηλαδή ΗΠΑ και Καναδά, τη Δυτική Ευρώπη, δηλαδή τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και την Ιαπωνία), απ’ όπου πήρε και το όνομά της η Επιτροπή.
Ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της επιτροπής ήταν να προωθήσει το 1976 σαν Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ένα κατάλληλο υποψήφιο που θα ήταν πρόθυμος να συνεργαστεί για τους σκοπούς της. Επικρατέστεροι προς το σκοπό αυτό κρίθηκαν τελικά ο Δημοκρατικός κυβερνήτης της Τζώρτζια (άσημος και άγνωστος τότε) Τζήμι Κάρτερ και ο κυβερνήτης της Φλόριδας Reuben Askew. Σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκι "ήταν κάτι πολύ κοντά ανάμεσα στον Κάρτερ και τον Άσκιου, αλλά εντυπωσιαστήκαμε που ο Κάρτερ είχε ανοίξει εμπορικά γραφεία της Τζώρτζια στις Βρυξέλες και στο Τόκιο. Αυτό φάνηκε να ταιριάζει τέλεια στην ιδέα της Τριμερούς Επιτροπής».
Ο Κάρτερ και ο Άσκιου ανήγγειλαν και οι δυο τη συμμετοχή τους στην ανακήρυξη του Δημοκρατικού υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές του 1976, αλλά λόγω του ενδιαφέροντος του Ροκφέλερ ο Κάρτερ είχε τελικά το προβάδισμα κι εξελέγη και Πρόεδρος με σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον Μπρεζίνσκυ! Ήδη στην πρώτη ετήσια διάσκεψη της Επιτροπής στο Κιότο της Ιαπωνίας το Μάιο του 1975, ο Μπρεζίνσκυ είχε παρουσιάσει στα μέλη της επιτροπής τον άγνωστο ακόμα Κάρτερ σαν τον ιδανικό υποψήφιο πρόεδρο.
Σύμφωνα με τον Γερουσιαστή Barry Goldwater στο βιβλίο του «Χωρίς Απολογίες»:
Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ και ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι βρήκαν στο Τζήμι Κάρτερ τον ιδανικό τους υποψήφιο. Τον βοήθησαν να κερδίσει την προεδρική υποψηφιότητα και την προεδρεία. Για να το επιτύχουν αυτό κινητοποίησαν την χρηματική δύναμη των τραπεζιτών της Γουώλ Στρητ, τη πνευματική επιρροή της ακαδημαϊκής κοινότητας - η οποία είναι υποτελής στο πλούτο των μεγάλων, απαλλαγμένων από την εφορία, ιδρυμάτων - και τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που αντιπροσωπεύονταν στα μέλη του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων** και της Τριμερούς Επιτροπής.
**Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, το διαβόητο Counsil for Foreign Relations ή από τα αρχικά του CFR, είναι μια άλλη ομάδα πολιτικής πίεσης, χρηματοδοτούμενη επίσης από τον Ροκφέλερ, παρόμοια με τη Τριμερή Επιτροπή και τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, η οποία θεωρείται από πολλούς σαν η πραγματική μυστική ομάδα ισχύος στην Αμερική, αποτελούμενη μόνο από Αμερικανούς πολίτες και η οποία έχει απλώς σαν ένα οργανισμό βιτρίνας και κάλυψης τη Τριμερή Επιτροπή.
Πράγματι, επτά μήνες πριν την ανακήρυξη του υποψηφίου για την προεδρεία των Δημοκρατικών, η δημοσκόπηση έδειξε ότι ο Τζήμι Κάρτερ συγκέντρωνε λιγότερο από το 4% στις προτιμήσεις των Δημοκρατικών εκλεκτόρων. Ξαφνικά όμως κατάφερε να είναι αυτός ο τελικός υποψήφιος και αργότερα ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Όπως φαίνεται, η οικονομική Ελίτ της Αμερικής μπορεί να δημιουργεί προέδρους της αρεσκείας της.
Τι Ακριβώς Είναι Η Τριμερής Επιτροπή
Ας της δώσουμε αρχικά το προβάδισμα να μιλήσει η ίδια μέσα από το site της στο Ίντερνετ για το τι ακριβώς είναι (http://www.trilateral.org/about.htm):
Η Τριμερής Επιτροπή σχηματίσθηκε το 1973 από ιδιώτες πολίτες της Ιαπωνίας, της Ευρώπης (χώρες της Ενωμένης Ευρώπης) και της Βορείου Αμερικής (ΗΠΑ και Καναδάς) για να καλλιεργήσει τη στενότερη συνεργασία ανάμεσα σε αυτές τις πυρηνικές δημοκρατικές βιομηχανοποιημένες περιοχές του κόσμου με κοινές ευθύνες ηγεσίας στο ευρύτερο διεθνές σύστημα. Αν και Ιδρύθηκε αρχικά για τρία χρόνια, η εργασία μας έχει ανανεωθεί για διαδοχικές τριετίες, πιο πρόσφατα για μια τριετία που πρόκειται να ολοκληρωθεί το 2003.
Όταν ξεκίνησε η πρώτη τριετία το 1973 ο πιο άμεσος σκοπός μας ήταν να ενώσουμε - μια εποχή σημαντικής τριβής ανάμεσα στις κυβερνήσεις - το ανώτερο δυνατό επίπεδο μιας ανεπίσημης ομάδας για να εξετάσουμε μαζί τα βασικά κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τρεις περιοχές μας. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο υπήρχε μια αίσθηση ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν πια σε μια μοναδική θέση ηγεσίας όπως στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και ότι θα χρειαζόταν για το διεθνές σύστημα μια πιο διαμοιρασμένη μορφή ηγεσίας - συμπεριλαμβάνοντας την Ευρώπη και ιδιαίτερα την Ιαπωνία, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις σημαντικές προκλήσεις των ερχόμενων ετών.
Καθώς αρχίζει η τριετία 2000-03, δυο ισχυρές πεποιθήσεις οδηγούν τη σκέψη μας. Πρώτον, η Τριμερής Επιτροπή παραμένει τόσο σημαντική όπως πάντα στο να βοηθήσει τις χώρες μας να εκπληρώσουν τις διαμοιρασμένες ευθύνες ηγεσίας τους στο ευρύτερο διεθνές σύστημα και δεύτερον ο σκελετός της χρειάζεται να διευρυνθεί για να αντανακλά τις ευρύτερες αλλαγές στο κόσμο. Έτσι η Ομάδα της Ιαπωνίας έχει γίνει μια Ομάδα Ασίας του Ειρηνικού, και μέλη του Μεξικού προστίθενται στην Βορειοαμερικανική Ομάδα. Η Ευρωπαϊκή Ομάδα συνεχίζει να ευρύνεται ακολουθώντας τη διεύρυνση της Ενωμένης Ευρώπης. Συνεχίζουμε επίσης στη νέα τριετία να προσκαλούμε έναν αριθμό ατόμων από άλλες σημαντικές περιοχές.
Η «αυξανόμενη αλληλεξάρτηση» που εντυπωσίασε τόσο τους ιδρυτές της Τριμερούς Επιτροπής στις αρχές της δεκαετίας του 1970 εμβαθύνεται μέσα στη «παγκοσμιοποίηση». Η ανάγκη για μια διαμοιραζόμενη σκέψη και ηγεσία στις Τριμερείς χώρες, οι οποίες (μαζί με τους κύριους διεθνείς οργανισμούς) παραμένουν οι κύριες άγκυρες του ευρύτερου διεθνούς συστήματος, δεν έχει μειωθεί, αλλά αντίθετα έχει ενισχυθεί. Συγχρόνως η ηγεσία τους πρέπει να αλλάξει για να λάβει υπό όψη της τη δραματική μεταμόρφωση του διεθνούς συστήματος. Καθώς οι σχέσεις με τις άλλες χώρες ωριμάζουν περισσότερο - και η ισχύς διαχέεται περισσότερο - οι εργασίες ηγεσίας των αρχικών χωρών της Τριμερούς Επιτροπής χρειάζεται να εκτελεστούν σε μια αυξανόμενη έκταση μαζί με άλλους.
Τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής είναι περίπου 350 διακεκριμένοι ηγέτες στον επιχειρηματικό κόσμο, στα ΜΜΕ, στην ακαδημία, στη δημόσια υπηρεσία (εξαιρουμένων των σημερινών εθνικών Υπουργών), στις εργατικές ενώσεις και σε άλλους μη κυβερνητικούς οργανισμούς από τις τρεις περιοχές. Οι τοπικοί πρόεδροι, οι Αντιπρόεδροι και οι Διευθυντές αποτελούν την ηγεσία της Τριμερούς Επιτροπής, μαζί με μια Εκτελεστική Επιτροπή από 40 περίπου άλλα μέλη.
Η ετήσια διάσκεψη των μελών της Τριμερούς Επιτροπής εναλλάσσεται ανάμεσα στις τρεις περιοχές. Έγινε στο Τόκιο το 2000, στην Ουάσιγκτον το 1999, και στο Βερολίνο το 1998. Θα γίνει στο Λονδίνο το 2001. Οι ατζέντες γι’ αυτές τις διασκέψεις έχουν περιλάβει μια ευρεία περιοχή θεμάτων, μια ένδειξη για το πόσο ευρέως βλέπουμε τον συνεταιρισμό ανάμεσα στις χώρες μας. Μια δημοσίευση για την ετήσια διάσκεψη (Τρίλογος - Trialogue) φέρνει μαζί τις παρουσιάσεις κάθε χρόνου.
Η προγραμματική εργασία της Τριμερούς Επιτροπής περιλαμβάνει γενικά ομάδες συγγραφέων από τις τρεις περιοχές μας, οι οποίες εργάζονται μαζί για ένα περίπου έτος σε αναφορές προσχεδίων οι οποίες συζητούνται σε μορφή προσχεδίου στην ετήσια διάσκεψη και μετά δημοσιεύονται. Οι συγγραφείς συμβουλεύονται τυπικά πολλούς άλλους στη πορεία της εργασίας τους. Οι αναφορές των ειδικών αυτών ομάδων εργασίας (task forces) (Τριγωνικές Διατριβές- Triangle Papers) προς την Τριμερή Επιτροπή καλύπτουν μια ευρεία περιοχή θεμάτων...
Αυτά τα απλά, πολύ ασαφή, συγκεχυμένα και επιφανειακά ανώδυνα....
Όσο για τα μέλη της μπορούμε ακόμα να διαβάσουμε από τις ίδιες πηγές τα εξής (http://www.trilateral.org/memb.htm):
Όταν ξεκίνησε αρχικά η Τριμερής Επιτροπή, το σχέδιο ήταν για έναν ίσο αριθμό μελών από κάθε μια από τις τρεις περιοχές. Οι αριθμοί σύντομα άρχισαν να αυξάνουν και επεβλήθη το 1980 ένας ανώτερος αριθμός μελών. Για την Ευρώπη αυτός είναι 150 μελών. Για την Βόρεια Αμερική 100, με 15 μέλη από τον Καναδά και 85 από τις ΗΠΑ. Για την Ιαπωνία το μέγιστο είναι 85 μέλη. Για να βοηθήσουμε να διατηρηθεί ο ανεπίσημος χαρακτήρας της Επιτροπής, τα μέλη που αναλαμβάνουν θέσεις στην εθνική τους κυβέρνηση παραιτούνται από μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Νέα μέλη επιλέγονται σε μια εθνική βάση. Οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται για την εναλλαγή και την πρόσκληση νέων μελών διαφέρουν από εθνική ομάδα σε εθνική ομάδα. Τρεις Πρόεδροι (καθένας για μια περιοχή), Αντιπρόεδροι και Διευθυντές αποτελούν την ηγεσία της Τριμερούς Επιτροπής μαζί με μια Εκτελεστική Επιτροπή αποτελούμενη από 36 μέλη. Ο πλήρης κατάλογος των μελών διατίθεται στον οποιοδήποτε από τα τοπικά γραφεία μας.
Δείτε «Ηγεσία Τριμερούς Επιτροπής»:
http://www.trilateral.org/go.cfm?do=Page.View&pid=32
Μέλη:
http://www.trilateral.org/go.cfm?do=Page.View&pid=6
ή κατεβάστε το αρχείο:
http://www.trilateral.org/download/file/TC_list_10-11_2.pdf
Αλλά ας δούμε όμως τι έχουν να πουν για τη Τριμερή Επιτροπή οι διάφοροι επικριτές της.
Από τους τέσσερες τελευταίους Αμερικανούς προέδρους οι τρεις, ο Κλίντον, ο Μπους και ο Κάρτερ ήσαν μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Σύμφωνα με έγγραφα της ίδιας της Επιτροπής «το κοινό και οι ηγέτες των περισσότερων χωρών συνεχίζουν να ζουν σε ένα νοητικό σύμπαν το οποίο δεν υπάρχει πια - ένα κόσμο ξεχωριστών εθνών - κι έχουν ...δυσκολίες να σκεφθούν με παγκόσμιες προοπτικές...». Ακόμα «η κρίση που προκλήθηκε από μια «υπερβολή δημοκρατίας» τη δεκαετία του 1960 δείχνει τη σοφία της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων και την απελευθέρωση της βιομηχανίας...
Ο Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Τεχνοτρονική Εποχή» εξαγγέλλει ανοιχτά τους τρόπους και τις μεθόδους που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για να ελέγξουν το κόσμο στο μέλλον. Σύμφωνα με αυτόν η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια επανάσταση της πληροφορικής που βασίζεται όμως σε μια εστίαση στη ψυχαγωγία και στα θεάματα, τα οποία λειτουργούν τελικά σαν ένα ναρκωτικό για μια αυξανόμενα άσκοπη μάζα πολιτών. Μιλάει στο βιβλίο του για την ανάγκη ελέγχου αυτών των «μαζών»:
Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο πάνω στα άτομα θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και τη προσωπική συμπεριφορά του πέρα από κάθε συνηθισμένο πρότυπο.
Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι υπάρχοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από ινστιτούτα που θα έχουν σαν έργο τους να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα αντιμετώπισή τους.
Αυτό θα ενισχύσει τάσεις μέσα από τις επόμενες δεκαετίες προς μια τεχνοτρονική εποχή, μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Τελικά κοιτώντας μπροστά προς το τέλος του αιώνα η δυνατότητα του βιοχημικού ελέγχου της συνείδησης και της γενετικής διόρθωσης των ανθρώπων, μαζί με τους ανθρώπους που θα λειτουργούν σαν τους ανθρώπους και θα συλλογίζονται σαν τους ανθρώπους (αλλά δε θα είναι άνθρωποι..), θα μπορούσαν να προκαλέσουν μερικά δύσκολα ερωτήματα.
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας ερευνητής Δρ. John Coleman «Ο Μπρεζίνσκι δεν έγραφε σαν ένας απλός πολίτης, αλλά σαν ένας Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Κάρτερ και σαν ένα ηγετικό μέλος της Λέσχης της Ρώμης και ένα μέλος της Επιτροπής των 300, ένα μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και σαν ένα μέλος της παλιάς Πολωνικής αριστοκρατίας. Το βιβλίο του εξηγεί πώς η Αμερική πρέπει να αφήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη και να εισέλθει σε αυτό που ονομάζει «μια ξεχωριστή καινούργια ιστορική εποχή»».
Ακόμα σε ένα άρθρο του στο World Monitor με τίτλο «Δύναμη και Ηθική», ο Μπρεζίνσκι αναλύει το τρόπο που θα πρέπει να παίξουν οι ΗΠΑ στο μετασοβιετικό κόσμο εφαρμόζοντας με αποφασιστικότητα και άκρατο αμοραλισμό τη διαίρεση του κόσμου σε «ομάδες ισχύος».
Η ορολογία που χρησιμοποιούν τα μέλη της Επιτροπής στις αναλύσεις τους περιστρέφεται πάντα γύρω από την ελεύθερη αγορά και την παγκοσμιοποίηση. Μιλούν για μια Παγκόσμια Ένωση, Παγκόσμια Οικονομία, Νέα Παγκόσμια τάξη, Παγκόσμιο Περιβάλλον κ.ο.κ., υποκρύπτοντας μέσα από αυτές τις έννοιες τη βασική τους στόχευση προς μια παγκόσμια κυβέρνηση ολιγαρχικής και απολυταρχική φύσης άμεσα ελεγχόμενης από αυτούς. Επικεφαλής αυτής της πλουτοκρατικής συνομωσίας μπορούν να θεωρηθούν οι δυο μεγάλες Εβραϊκές οικογένειες ύπατης οικονομικής ισχύος των Ροκφέλερ στην Αμερική και του Οίκου των Ροτσάιλντ στη Δυτική Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν ότι το σχέδιο της Επιτροπής είναι ο χωρισμός του κόσμου σε τρεις κυβερνητικές ζώνες, η κάθε μια με το δικό της στρατό επιβολής και μετά η συγχώνευσή τους σε μία ζώνη και ένα σταρτό. Με άλλα λόγια η Τριμερής Επιτροπή προχωρά μέσα από τριμερείς γραμμές προς μία ενιαία παγκόσμια κατάσταση. Κάθε τόσο σπείρουν το φόβο και το πανικό στην υφήλιο με παγκόσμια προβλήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν από μόνες τους οι εθνικές κυβερνήσεις και φαίνονται να χρειάζονται για την αντιμετώπισή τους μια μορφή «υπερεθνικής» κυβέρνησης. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το φαινόμενο της «παγκόσμιας θέρμανσης» της γης. Πλήθος επιστημόνων, άρθρων, προγραμμάτων στη τηλεόραση, να διατυμπανίζουν ότι η γη είναι σε μια τρομερά δύσκολη κατάσταση και χρειάζεται μια διεθνής προσοχή και επέμβαση...Μετά είναι το πρόσφατο φαινόμενο των «τρελλών αγελάδων» (ίσως και του απεμπλουτισμένου ουρανίου) κρατώντας μας τελικά σε συνεχές στρες.
Μήπως προκαλούν οι ίδιοι τα έντονα αυτά παγκόσμια προβλήματα, που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υπερμεγενθύνουν επίτηδες περισσότερο έτσι ώστε βήμα-βήμα, σοκ μετά από σοκ να καταλάβουμε και να δεχθούμε τελικά πρόθυμα και αγόγγυστα τη παγκόσμια κυβέρνηση που μαγειρεύουν για μας; Μερικοί έχουν μιλήσει ακόμα και για ένα επικρεμάμενο σενάριο για μια δήθεν «εισβολή εξωγήινων» στο πλανήτη μας που θα επιτάχυνε τον ερχομό της Μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης...
Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ (Για μερικούς ο Αντίχριστος, μια και η αριθμητική αξία του επωνύμου του είναι 666) είχε εξηγήσει στην Wall Street Journal ότι «η Τριμερής Επιτροπή είναι στη πραγματικότητα μια ομάδα πολιτών, που ενδιαφέρονται απλά για τη καλλιέργεια μιας μεγαλύτερης κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ των διεθνών συμμάχων». Σύμφωνα όμως με τον Jeremiah Novak («Atlantic», Ιούλιος 1977):
Η έμφαση των μελών της Τριμερούς Επιτροπής πάνω στη διεθνή οικονομία δεν είναι εντελώς αμερόληπτη, γιατί η πετρελαϊκή κρίση ανάγκασε πολλά αναπτυσσόμενα έθνη, με αμφίβολες ικανότητες εξόφλησης, να δανειστούν υπερβολικά χρήματα. Όλες οι λεχθείσες, ιδιωτικές πολυεθνικές τράπεζες, ιδιαίτερα η Chase Manhattan του Ροκφέλερ, έχουν δανείσει σχεδόν 52 δισεκατομμύρια δολάρια στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ένα σωστό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα έδινε μια άλλη μορφή πίστωσης σε αυτά τα έθνη και θα τα έβγαζε από το γάντζο των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών. Αυτή η πρόταση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του σχεδίου της Τριμερούς Επιτροπής. Ο γερουσιαστής Barry Goldwater το έθεσε λιγότερο σπλαχνικά. Στο βιβλίο του «Χωρίς Απολογίες ονόμασε την Επιτροπή σαν «τη νεώτερη διεθνή μυστική ομάδα του Ντέιβιντ Ροκφέλερ» και είπε ότι αυτή έχει σα σκοπό τη «πολυεθνική συνένωση εμπορικών και τραπεζικών συμφερόντων καταλαμβάνοντας τον έλεγχο της πολιτικής κυβέρνησης των ΗΠΑ».
Ο (πρώην) Γερουσιαστής Goldwater θεωρεί ακόμα τη Τριμερή Επιτροπή σαν μια καθαρά οικογενειακή επιχείρηση της οικογένειας Ροκφέλερ:
Η Τριμερής οργάνωση που δημιουργήθηκε από τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ ήταν ένας αντιπρόσωπός του - τα μέλη επιλεγμένα από τον Ροκφέλερ, οι σκοποί της ορισμένοι από τον Ροκφέλερ, η χρηματοδότησή της χορηγημένη από τον Ροκφέλερ. Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ εξέτασε και επέλεξε κάθε άτομο που προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε αυτήν.
Ή ακόμα:
Η Τριμερής Επιτροπή αντιπροσωπεύει μια επιδέξια, συντονισμένη προσπάθεια να καταλάβει τον έλεγχο και να συνενώσει τα τέσσερα κέντρα πολιτικής, νομισματικής, διανοητικής και εκκλησιαστικής ισχύος. Αυτό που αποσκοπεί είναι να δημιουργήσει μια παγκόσμια οικονομική δύναμη ανώτερη από τις πολιτικές κυβερνήσεις των εμπλεκόμενων εθνών. Σαν διευθυντές και δημιουργοί του συστήματος, αυτοί θα εξουσιάζουν το μέλλον.
Η Holly Sklar γράφει στο βιβλίο της "Η Σχεδίαση της Τριμερούς Επιτροπής για την Παγκόσμια Διαχείριση» ότι η οργάνωση δημιουργήθηκε για να σταθεροποιήσει τη ροή του εμπορίου και τις οικονομικές συναλλαγές ανάμεσα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Ο σκοπός της είναι να εξασφαλίσει και να διαχειριστεί τη πολιτική σταθερότητα χωρίς υπερβολική δημοκρατική συμμετοχή, έτσι ώστε να μπορεί να συμβαίνει μια ελεύθερη ροή κεφαλαίου».
Ακόμα επισημαίνει:
Η επιτροπή «αντιπροσωπεύει τα ενδιαφέροντα πολυεθνικών εταιριών και τραπεζών, που σημαίνει ότι είναι εναντίον των συμφερόντων των χωρών του Τρίτου Κόσμου και όλων των Εργατών. Θέλει τους μισθούς να παραμένουν χαμηλοί. Θέλει τους ψηφοφόρους να κρατιούνται απαθείς και πολωμένοι. Η Τριμερής Επιτροπή δεν είναι μια «συνομωσία» και δεν είναι «παντοδύναμη», αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν επηρεάζει...Νομίζω ότι το όραμά τους για το κόσμο δεν είναι μια παγκόσμια τάξη που είναι καλή για τους περισσότερους ανθρώπους. Αυτή έχει οδηγήσει σε ένα σύστημα όπου ελάχιστοι άνθρωποι πλουτίζουν σε βάρος πάρα πολλών άλλων ανθρώπων.
Και επίσης:
Ο σκοπός της Επιτροπής είναι να κατασκευάσει ένα μόνιμο συνεταιρισμό ανάμεσα στις κυβερνώσες τάξεις της Βόρειας Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας για να εξασφαλίσει και να προστατεύσει τα συμφέροντα του Δυτικού καπιταλισμού σε έναν εκρηκτικό κόσμο. Η ιδιωτική επιτροπή προσπαθεί να διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική και να κατασκευάσει μια υποδομή διεθνούς σταθερότητας για τις επόμενες δεκαετίες.
Για να το θέσουμε πιο απλά, τα μέλη της Επιτροπής λένε: Οι άνθρωποι, οι κυβερνήσεις και οι οικονομίες όλων των εθνών πρέπει να εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολυεθνικών τραπεζών και εταιριών. Σε συντομία ο σκοπός της Επιτροπής είναι η τωρινή προσπάθεια της κυβερνώσας ελίτ να διαχειριστεί τόσο την εξάρτηση όσο και τη δημοκρατία - τόσο εγχώρια όσο και στο εξωτερικό.
Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τη λεπτή αλληλεξάρτηση, που επισημαίνει η Επιτροπή ότι υπάρχει ανάμεσα στο βιομηχανικό βορρά και το Τρίτο Κόσμο; Ο Doug Henwood το έκανε πολύ ικανοποιητικά:
...Κάθε μέλος της Τριάδας έχει συγκεντρώσει από κάτω του μια χούφτα φτωχών κρατών σαν εργοστάσια φτηνής εργασίας, φυτειών και ορυχείων: Οι ΗΠΑ έχουν τη Λατινική Αμερική, Η Ευρωπαϊκή Ένωση την Ανατολική και Νότια Ευρώπη και την Αφρική και η Ιαπωνία την Νοτιοανατολική Ασία.
Στις 23 Απριλίου 1995 η Τριμερής Επιτροπή συναντήθηκε στην Κοπεγχάγη. Ο Δανός δημοσιογράφος Jakob Andersen έγραψε τότε στην εφημερίδα Ekstra Bladet ανάμεσα στα άλλα τα εξής:
Η Τριμερής Επιτροπή είναι κάτι ανάμεσα σε μια «δεξαμενή σκέψης» και σε μια λέσχη συζήτησης... Ανάμεσα στις διασκέψεις της τα μέλη της προσπαθούν να επηρεάσουν τις κυβερνήσεις τους, την οικονομική ζωή και να κάνουν γενικά όπως επιθυμεί η επιτροπή...Η Τριμερής Επιτροπή κατηγορείται ανάμεσα στα άλλα πράγματα ότι εγκαθιδρύει μια παγκόσμια κυβέρνηση...Σύμφωνα με τον ημιφασίστα Αμερικανό πολιτικό Lyndon LaRouche η επιτροπή βρίσκεται πίσω από το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών...Η επιτροπή αντιπροσωπεύει τα ενδιαφέροντα των πολυεθνικών επιχειρηματιών και τραπεζιτών. Έτσι είναι σε άμεση ασυνέπεια με τα ενδιαφέροντα των εργατών και του Τρίτου Κόσμου....Ο A. Volcker και πολλοί άλλοι μπορούν να τραβάνε τα σχοινιά που για μας τους θνητούς είναι αόρατα...
Κατά άλλους η Επιτροπή δε συνωμοτεί για να κυβερνήσει το κόσμο, ήδη τον κυβερνά! Το δείχνουν τα τρανταχτά ονόματα των μελών της: Paul Volcker, πρώην διευθυντής του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος των ΗΠΑ και σημερινός Βορειοαμερικανός πρόεδρος της επιτροπής. Ο Akio Morita, πρόεδρος της Sony και πρώην Γιαπωνέζος πρόεδρος της Επιτροπής. Ο Yotaro Kobayashi πρόεδρος της Fuji Xerox και σημερινός Γιαπωνέζος πρόεδρος της Επιτροπής. Ο Κόμης Otto Lambsdorff, πρώην αρχηγός και νυν επίτιμος πρόεδρος του Γερμανικού κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών και σημερινός Ευρωπαίος πρόεδρος της Επιτροπής. Κορυφαίοι διευθυντές της AT&T, ITT, της Xerox, της Mobil, της Exxon, της Chase Manhattan Bank, της First Chicago Corp., της General Electric, της TRW, της Archer Daniels Midland, της Coca-Cola, της PepsiCo, της Nissan, της Mitsubishi, της Toshiba και της Fuji Bank. Μέλη της είναι και τρανταχτά ονόματα της Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής όπως ο Κίσινγκερ, ο Μπρεζίνσκι, ο ΜακΝαμάρα και ο Τζωρτζ Σουλτς. Επίσης Γερουσιαστές των ΗΠΑ μαζί βέβαια με τον Τζων Ντ. Ροκφέλερ. Επίσης μερικοί καθηγητές και μεγαλοεκδότες, ανάμεσά τους και μια επικίνδυνη γυναίκα (έχει κατηγορηθεί για το θάνατο του συζύγου της) η Katharine Graham, πρόεδρος της Washington Post Co. Υπάρχουν ακόμα και μερικοί ελάχιστοι ανόητοι μαύροι, όπως π.χ. ο πρώην Δήμαρχος του Λος Άντζελες Tom Bradley. Βασικά όμως τα μέλη της είναι άρρενες, μεσήλικες και λευκοί.
Ο Pat Robertson ιδρυτής του Christian Broadcasting Network και σύντομος διεκδικητής για την ανακήρυξη της Ρεπουμπλικανικής προεδρικής υποψηφιότητας για το 1988 γράφει δυσοίωνα:
Μια μοναδική κλωστή πηγαίνει από το Λευκό Οίκο προς το Υπουργείο Εξωτερικών προς το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων προς την Τριμερή Επιτροπή προς τις μυστικές κοινότητες προς τους ακραίους Νεοποχίτες. Θα πρέπει να υπάρξει μια νέα τάξη πραγμάτων...Θα πρέπει να υπάρξει μια παγκόσμια κυβέρνηση, μια παγκόσμια αστυνομία, παγκόσμια δικαστήρια, παγκόσμιες τράπεζες και μια παγκόσμια ελίτ να τα διευθύνει όλα αυτά...Δεν πιστεύω ότι κανονικοί άνδρες και γυναίκες, εάν αφεθούν από μόνοι τους θα ξόδευαν μια ζωή για να ενοποιήσουν το κόσμο ώστε να τον ελέγχουν καλύτερα...Όχι, παρορμήσεις αυτού του είδους δεν ξεπηδούν από την ανθρώπινη καρδιά, ούτε και από την καρδιά του θεού.
Τελειώνουμε με μια αποκαλυπτική συνέντευξη του γνωστού και εντυπωσιακού στα αντίστοιχα βιβλία του στα Ελληνικά Αθανάσιου Στριγά:
_Όλοι μας ξέρουμε ότι οι χώρες καθοδηγούνται από τις πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες τους. Υπάρχουν μικρές χώρες και μεγάλες χώρες και επίσης οι μικρές χώρες έχουν εξάρτηση από τις μεγάλες. Παρόλα αυτά στα βιβλία σας αναφέρετε δυο διεθνή κέντρα αποφάσεων τα οποία κατά τη γνώμη σας είναι πάνω από τις χώρες και τις ιδεολογίες. Θα μπορούσατε να είσαστε πιο σαφής σε αυτό το σημείο;
_Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά οι άνθρωποι στις ημέρες μας καθοδηγούνται από τις πολιτικές και στρατιωτικές μας ηγεσίες σύμφωνα με τις διαταγές των δυο παγκόσμιων κέντρων-της Τριμερούς Επιτροπής και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Αυτό σημειώνει μια νέα κατάσταση και δεν είναι κάτι που συνέβη στο παρελθόν, οπότε ο κόσμος εκυβερνάτο από τις ιδεολογίες. Είναι γνωστό ότι οι ιδεολογίες χρησιμοποιήθηκαν πάντα σαν ένας τρόπος ελέγχου των ανθρώπων. Αλλά οι συγκρουόμενες ιδεολογίες δημιουργούσαν επίσης πολύ πόλεμο.
Συνεπώς μέχρι κάποιο καιρό είχαμε συμμαχίες ανάμεσα στις χώρες. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει μια αλλαγή στο παγκόσμιο σκηνικό. Τα πάντα έχουν παγκοσμιοποιηθεί. Ο κόσμος έχει γίνει μια παγκόσμια γειτονιά. Συνεπώς υποκίνησε την ανάγκη για παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Από αυτή την άποψη η πλανηταρχία, εάν την ονομάσουμε έτσι, θα είναι η πολιτική του 21ου αιώνα. Αυτό αναγκαστικά περιθωριοποιεί τις κυβερνήσεις των διάφορων χωρών που εξαρτώνται τώρα από αυτά τα διεθνή κέντρα. Σήμερα βλέπουμε ότι τα κέρδη είναι αυτά που προσδιορίζουν τα πεπρωμένα των χωρών. Ο κόσμος κυβερνάται ήδη από υποκατάστατα αυτών των κέντρων. Το έργο των σημερινών κυβερνήσεων είναι να κρατήσουν ασφαλές το 93% του διεθνούς πλούτου. Αυτό σημαίνει το πλούτο που διαχειρίζονται αυτά τα δυο κέντρα
_Τι ακριβώς είναι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή;
_Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ είναι ένα διεθνές κέντρο λήψης αποφάσεων.....Έχει ένα αρχηγείο στη Χάγη της Ολλανδίας...Η Επιτροπή Καθοδήγησης της Λέσχης αποτελείται από Αμερικανούς και Ευρωπαίους από τις ανεπτυγμένες χώρες, ποτέ δεν έχει λάβει μέρος ένα άτομο του Τρίτου Κόσμου. Η Λέσχη αποτελείται από άτομα με συντηρητικές αποκλίσεις όπως ο Τζιοβάνι Ανιέλι, Οι Ροτσάιλντ κ.λ.π......Θα πρέπει να θυμάστε ότι το 1993 η Λέσχη συναντήθηκε στην Ελλάδα στο ξενοδοχείο «Αστέρας» της Βουλιαγμένης. Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ελέγχει σήμερα το 33% του παγκόσμιου πλούτου.
Μερικά μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ χωρίς να έχουν αποχωριστεί από αυτήν επίσημα ίδρυσαν τον Ιούνιο του 1973 ένα πιο αναπτυγμένο τμήμα, τη Τριμερή Επιτροπή, με αρχηγό τον πρόεδρο της Chase Manhatan Bank, Ντέιβιντ Ροκφέλερ. Από εκείνο το καιρό τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής λειτουργούν παράλληλα αλλά κάπως πάνω από τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ σαν ένα Κέντρο Έρευνας και Ανάλυσης. Από τα ιδρυτικά μέλη της Τριμερούς Επιτροπής είναι ο Σάιρους Βανς και ο Γουώρεν Κρίστοφερ. Πρόεδρος είναι ο Ροκφέλερ και εκτελεστικός διευθυντής ο Zbigniew Brzezinski. Η Τριμερής Επιτροπή διαχειρίζεται το 60% του παγκόσμιου πλούτου.
_Από πού παίρνουν αυτά τα κέντρα τέτοια δύναμη;
_Νομίζω ότι είναι φανερό ότι παίρνουν τη δύναμη από το διεθνή πλούτο που έχουν στα χέρια τους και από τους διορισμένους προέδρους ή πρωθυπουργούς - οι οποίοι είναι στην πλειοψηφία τεχνοκράτες - οι οποίοι πράγματι ελέγχουν και μέχρι κάποιο σημείο πράγματι καθοδηγούν.
_Μα πώς είναι δυνατή η επιλογή των κατάλληλων ατόμων; Υπάρχουν καθόλου άτομα που δέχονται να είναι οι εξαρτημένοι ηγέτες των χωρών τους;
_Αυτή είναι μια λογική ερώτηση, αλλά η ανθρώπινη φιλοδοξία δεν έχει όρια. Υπάρχουν ικανοί άνθρωποι που για να ανυψωθούν σε θέση στη κορυφή της ηγεσίας της χώρας τους δεν νοιάζονται για τον τρόπο που θα χρησιμοποιηθούν και επίσης για τις συνέπειες. Η επιλογή των κατάλληλων ατόμων για να υπηρετήσουν τα δυο κέντρα γίνεται μετά από ελεγχόμενες πληροφορίες που έχουν συγκεντρώσει αναλυτές της NSA με τη βοήθεια οργανισμών όπως η CIA, η DIA και η DEA.Τα συμπεράσματα που έχουν εξάγει οι αναλυτές της NSA μεταφέρονται στο τέλος στην Επιτροπή Καθοδήγησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Η Επιτροπή συνεδριάζει μυστικά και το συμπέρασμα σφραγίζεται σε έναν ειδικό φάκελο που δίνεται μετά στη προεδρεία της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και στη Τριμερή Επιτροπή. Σχεδόν κατά 99% οι προεδρίες επιδοκιμάζουν την απόφαση. Τα προσόντα των υποψηφίων είναι πολύ ρευστά, εννοώ κατ’ αρχάς ελαστικές συνειδήσεις ή εάν θέλετε πλαστικότητα για να συμμορφώνονται στα διεθνή κέντρα αποφάσεων. Ένα άλλο στοιχείο που ελέγχεται είναι ότι δεν πρέπει αυτοί να διαταράξουν την παγκόσμια ισορροπία. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ισορροπία του κόσμου, αλλά με την ισορροπία των τιμών κέρδους. Ουσιαστικά αυτοί προκατασκευάζουν παγκόσμια το εισόδημα των κεφαλαίων των δύο διεθνών κέντρων.
_Μα δε συνέβαινε αυτό και στο παρελθόν;
_Στο παρελθόν εάν κάποιος πρωθυπουργός ή πρόεδρος ερχόταν σε σύγκρουση με τις μεγάλες δυνάμεις θα χαρακτηριζόταν σαν «ταραχοποιός» και υπονομευτής της ελευθερίας και μετά θα εξαφανιζόταν πολιτικά ή βιολογικά. Σήμερα οι πολιτικοί εξαρτώνται από μερικές ανάγκες που δεν τους επιτρέπουν να κάνουν οποιεσδήποτε ανεξάρτητες κινήσεις...
_Ποιες είναι οι μέθοδοι, η δομή και οι ομάδες των παγκόσμιων κέντρων αποφάσεων;
_Οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι είναι απλές: σε προωθούμε σαν πρωθυπουργό, στρατιωτικό ηγέτη, ικανοποιείς την ματαιοδοξία σου και έχεις ηθικά και οικονομικά οφέλη και σε ανταπόδοση θα πρέπει να μας υπακούς τυφλά. Εάν όχι σε καταστρέφουμε με τη μέθοδο της εξαναγκασμένης παραίτησης ή της δολοφονίας. Τουλάχιστον αυτό έχει συμβεί μέχρι τώρα....
_Τα τελευταία χρόνια η ανθρωπότητα παρακολούθησε τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Ποια δυναμική οδήγησε σε αυτή τη πτώση και ποιο είναι το βαθύτερο νόημά της;
_Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης είναι μια περίπτωση που άρχισε ουσιαστικά το 1973 από την Τριμερή Επιτροπή και ένα τμήμα της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Τα μέλη που άφησαν τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και σχημάτισαν την Τριμερή Επιτροπή χρησιμοποίησαν τη τακτική του σοκ και έχουν ενισχύσει με τη θέλησή τους τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στην Μπίλντερμπεργκ. Αυτό έγινε δυνατόν γιατί το Καλοκαίρι του 1973, ειδικά στις 30 Ιουλίου, η Τριμερής Επιτροπή έλεγχε με τη τράπεζά της, που είναι η Παγκόσμια Τράπεζα, το 60% του παγκόσμιου πλούτου. Έτσι έγινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Η σημασία της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης είναι να αποδείξει διεθνώς την αποτυχία της Κομμουνιστικής ιδεολογίας και να την παρουσιάσει σαν ένα απάνθρωπο σύστημα...Ο Σοβιετικός λαός θα πρέπει να εκπαιδευθεί σαν ένας καταναλωτής σαν τον δυτικό. Για να ελέγξουν αυτούς τους ανθρώπους θα δημιουργηθούν πολλές νέες χώρες που δε θα έχουν σταθερή ειρήνη....
_Τι φοβούνται περισσότερο τα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων;
_Ένα είναι το μαλακό μόριο των παγκόσμιων ηγετών, ακόμα και αν αυτό ακούγεται αδύνατον, και είναι ο συνεχής φόβος τους μήπως κάποια μέρα οι άνθρωποι ξυπνήσουν και απαιτήσουν το πλούτο που κατέχουν...Επιπλέον η NSA είναι ο κατασκευαστής πολιτικών (προέδρων και πρωθυπουργών) πάντα σύμφωνα με τις εντολές των δυο παγκόσμιων κέντρων. Εξαγοράζει ιδιοφυίες από όλο το κόσμο...
_Πώς μπορεί κάποιος να κατασκευάζει πολιτικούς;
_Να κατασκευάζει ή το αντίθετο! Υπάρχει μια επιτροπή κατασκευής πολιτικών της οποίας πρόεδρος είναι ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ με αντιπρόεδρο τον Ρίτσαρντ Φοράν, ο οποίος είναι ο ηγετικός σύμβουλος της General Electric. Μέλη αυτής της επιτροπής είναι ο Χένρυ Κίσινγκερ, ο Αλεξάντερ Χέιγκ, ο Τόσιο Νακαμούρα, ο Έντμολντ Ροτσάιλντ, ο Τζιοβάνι Ανιέλι, ο Σάιρους Βανς, ο Τσαρλς Ντάνκαν, πρώην πρόεδρος της Κόκα-Κόλα και ο Χέλμουντ Σμιντ. Οι πολιτικοί που πρόκειται να γίνουν πρόεδροι ή πρωθυπουργοί επιδοκιμάζονται ή αποδοκιμάζονται από το παραπάνω συμβούλιο το οποίο συνεδριάζει μια φορά το μήνα στο κεντρικό κτίριο της NSA. Όταν το υποψήφιο άτομο επιδοκιμάζεται ή αποδοκιμάζεται αρχίζει η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ. Δίνονται χρήματα από την Κεντρική Τράπεζα να ιδρύσει ένα κόμμα κ.λ.π. Συγχρόνως οι άλλες μυστικές υπηρεσίες παίρνουν εντολές έτσι ώστε να εκτελεστεί το σχέδιο της NSA.
_Εκτός από την εκμετάλλευση του παγκόσμιου πλούτου πού αλλού στοχεύουν τα δυο παγκόσμια κέντρα αποφάσεων; Δεν είναι λίγο παράλογο να πούμε ότι μια μικρή ομάδα ανθρώπων επηρεάζει και ελέγχει όλες σχεδόν τις χώρες πάνω στη γη; Πώς τα καταφέρνουν να μην χάνουν τον έλεγχο από τα χέρια τους;
_Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Καθένας που είναι είτε στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ή στη Τριμερή Επιτροπή είναι απλώς ένας αντιπρόσωπος των παγκόσμιων καρτέλ. Καρτέλ σε συμμαχία επιλέγουν κάποια άτομα να τους αντιπροσωπεύουν στα παραπάνω παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Η γνώμη τους για τη διεθνή τάση που θα ακολουθήσουν προσδιορίζεται ανάλογα με το καρτέλ που αντιπροσωπεύουν. Επιπλέον οι άνθρωποι των καρτέλ το μόνο πράγμα που καταλαβαίνουν είναι οι ρυθμοί των κερδών. Οι άνθρωποι που αποτελούν αυτά τα κέντρα αποφάσεων φέρνουν απλώς χρυσό σε αυτά τα καρτέλ.... Συνεπώς η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή προτείνουν στους ανθρώπους των καρτέλ. τη διεθνή πολιτική που θα ακολουθήσουν.
Το δεύτερο μέρος της ερώτησής σας έχει την εξής απάντηση: Το 1963 ο Κένεντυ προσπάθησε μα μειώσει την ένταση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση και να σταματήσει το πόλεμο στο Βιετνάμ. Αλλά τα καρτέλ είχαν προϋπολογίσει ότι θα συγκέντρωναν ένα μεγάλο ποσόν δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη συνέχιση του πολέμου. Ο Τζων Κένεντυ ήξερε ότι θα τον σκότωναν. Αποφάσισε να θυσιαστεί εξ’ αιτίας της ασθένειάς του (μιας βλάβης στη σπονδυλική στήλη που προκαλούσε φοβερούς πόνους) και πίστευε ότι θα σταματούσαν εκεί. Έβγαλαν επίσης απέξω το Ρόμπερτυ Κένεντυ που θα κέρδιζε σίγουρα τις επόμενες εκλογές και θα σταματούσε το πόλεμο. Ο Νίξον τόλμησε να μειώσει την διαμάχη που σημαίνει ότι δεν συνέχισε το πόλεμο μέχρι το 1978, αλλά το σταμάτησε το 1973. Συνεπώς τον έμπλεξαν στο σκάνδαλο Ουότεργκεϊτ και τον έστειλαν στο σπίτι του. Έτσι ο έλεγχος και η καθοδήγηση είναι στα χέρια τους.
Τα δυο παγκόσμια κέντρα εκτός από τις «νόμιμες» κυβερνήσεις έχουν επίσης μπλεγμένα άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με τη πολιτική. Αυτά είναι τραπεζίτες, πλοιοκτήτες, βιομήχανοι και υψηλοί αξιωματούχοι της πολιτείας. Αυτοί συγκεντρώνουν όποια πληροφορία παίρνουν και τη μεταδίδουν στα κέντρα.. Εκεί ακολουθούν οι αποφάσεις και οι προτάσεις. Μετά τις προτάσεις η πτώση και σα τελική λύση ο θάνατος.
_Πώς μπορούν άνθρωποι να αντιδρούν τόσο ολοκληρωτικά; Ποιες ελπίδες υπάρχουν;
_Το μόνο πράγμα που φοβούνται τα δυο παγκόσμια κέντρα είναι η παγκόσμια κοινή γνώμη. Αν οι πολίτες των χωρών πληροφορηθούν και συνειδητοποιήσουν ότι δεν κυβερνώνται από τους πολιτικούς τους μπορεί να μάθουν να αντιδρούν. Αυτή η αντίδραση μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Εάν π.χ. αρνηθούν να εργαστούν δε ειδικούς κύκλους συμφερόντων. Τότε η πίεση είναι εμφανής. Το παίρνουν πράγματι στα σοβαρά. Τότε θα ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Θα φέρουν το στρατό στα πεζοδρόμια, αλλά εάν βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει λύση διασκέπτεται άμεσα η Επιτροπή Καθοδήγησης για να δώσει νέες κατευθυντήριες γραμμές. Είναι προφανές ότι η προηγούμενη Επιτροπή Καθοδήγησης πρέπει να παραιτηθεί αμέσως και να εκλεχθεί μια νέα.
Αν θέλετε να Έλθετε σε Επαφή με τη Τριμερή Επιτροπή για να της ζητήσετε κάτι; Να οι διευθύνσεις της:
Γραφείο Ευρώπης:
Trilateral Commission, 35 avenue de Friedland, 75008 Paris. Tel.: 33/1/40.42.45.11 or Fax: 40.42.24.74.
Γραφείο Αμερικής:
Trilateral Commission, 345 East 46th Street, New York NY 10017, Tel: 212-661-1180, Fax: 212-949-7268.
Βέβαια η επαφή σας αυτή μπορεί να παρακολουθηθεί από την NSA, αλλά δεν πειράζει...
Βιβλιογραφία:
The Shadows of Power, by James Perloff, 1988,
Trilateralism: the Trilateral Commission and Elite Planning for World Management, by Holly Sklar, Montreal: Black Rose Books, 1980- Dale Wharton, December 1992 Reagan, Trilateralism and the Neoliberals : Containment and Intervention in the 1980s by Holly Sklar (South End Press Pamphlet, August 1986)
Who's Who of the Elite : Members of the Bilderbergs, Council on Foreign Relations, & Trilateral Commission by Robert Gaylon Ross Sr. (January 2000)
Βιοβλία του Αθανάσιου Στριγά:
Παγκόσμιοι Εντολοδότες, Αθήνα, Αρκαδία 1993
Οι Τυμπανιστές του Πενταγώνου: Νέα Θέση, Αθήνα 1993
Η Μαύρη Βίβλος των Ελλήνων Πολιτικών, Αθήνα, Νέα Θέση 1994
Διεθνείς Συνωμότες: Αθήνα, Νέα Θέση 1995.
Ίντερνετ:
http://www.trilateral.org/
http://www.bilderberg.org/trilat.htm
http://www.bilderberg.org/rockef.htm
(Ντέιβιντ Ροκφέλερ, πρόεδρος της Chase Manhattan Bank)
Η πολύ δημοκρατία θεωρείται αντιπαραγωγική για το παγκόσμιο οικονομικό εμπόριο και το οικονομικό σύστημα. (Noam Chomsky)
Η παρούσα ανάρτηση προέρχεται από μια αρκετά παλαιότερη εργασία μου...
Η Ίδρυση της Επιτροπής
Το 1970 ο Πολωνοαμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Columbia Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (Zbigniew Brzezinski) προέβλεψε την ανερχόμενη οικονομική δύναμη της Ιαπωνίας και της μεταπολεμικής Ευρώπης. Στο βιβλίο του «Ανάμεσα σε Δυο Εποχές», όπως και σε μεταγενέστερα συγγράμματά του, υποστήριξε ότι η πολιτική της Ισορροπίας Ισχύος έπρεπε να αντικατασταθεί από την πολιτική της Παγκόσμιας Τάξεως. Η αρχική παγκόσμια τάξη επρόκειτο να είναι μια ισχυρή συμμαχία και μια τριμερής οικονομική σύνδεση ανάμεσα στην Ιαπωνία, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Σύμφωνα με αυτόν «χωρίς αυτή τη στενότερη Αμερικανο-Ευρωπαϊκο-Ιαπωνική συνεργασία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν τα σημαντικά σημερινά προβλήματα και η προώθηση αυτής της τριμερούς συνεργασίας θα έπρεπε να γίνει πρωταρχικό στοιχείο της πολιτικής των ΗΠΑ.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Μπρεζίνσκι ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, πρόεδρος της Chase Manhattan Bank και αδιαμφισβήτητος ηγέτης της οικονομικής αυτοκρατορίας της οικογενείας του, επικοινώνησε μαζί του το 1973 και του ζήτησε να δημιουργήσουν μαζί έναν οργανισμό από κορυφαίους ηγέτες του παγκόσμιου πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου προωθώντας στη πράξη τις ιδέες που αυτός ανέπτυξε στο βιβλίο του. Έτσι γεννήθηκε η Τριμερής Επιτροπή με πρόεδρο τον Ροκφέλερ και πρώτο γραμματέα και διευθυντή της τον Μπρεζίνσκι.
Αν και τα αρχικά σχέδια για την επιτροπή έγιναν το 1973, ο Ροκφέλερ παρουσίασε αρχικά την ιδέα της το 1972 στην ετήσια διάσκεψη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Βέλγιο. Τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής στρατολογήθηκαν από τα συνήθη κανάλια πολιτικής και οικονομικής εξουσίας (τράπεζες, εταιρίες, κυβερνήσεις) και επιρροής (ΜΜΕ, Ιδρύματα, Πανεπιστήμια, Δεξαμενές Σκέψης), ακόμα και από εργατικά σωματεία(!) για τον έλεγχο των εργατών και για τη συγκάλυψη της τεράστιας απόστασης που χωρίζει την οικονομική Ελίτ από τις μεγάλες λαϊκές μάζες. Τα μέλη επιλέχθηκαν από τα τρία παγκόσμια κέντρα οικονομικής ισχύος (τη Βόρεια Αμερική, δηλαδή ΗΠΑ και Καναδά, τη Δυτική Ευρώπη, δηλαδή τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και την Ιαπωνία), απ’ όπου πήρε και το όνομά της η Επιτροπή.
Ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της επιτροπής ήταν να προωθήσει το 1976 σαν Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ένα κατάλληλο υποψήφιο που θα ήταν πρόθυμος να συνεργαστεί για τους σκοπούς της. Επικρατέστεροι προς το σκοπό αυτό κρίθηκαν τελικά ο Δημοκρατικός κυβερνήτης της Τζώρτζια (άσημος και άγνωστος τότε) Τζήμι Κάρτερ και ο κυβερνήτης της Φλόριδας Reuben Askew. Σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκι "ήταν κάτι πολύ κοντά ανάμεσα στον Κάρτερ και τον Άσκιου, αλλά εντυπωσιαστήκαμε που ο Κάρτερ είχε ανοίξει εμπορικά γραφεία της Τζώρτζια στις Βρυξέλες και στο Τόκιο. Αυτό φάνηκε να ταιριάζει τέλεια στην ιδέα της Τριμερούς Επιτροπής».
Ο Κάρτερ και ο Άσκιου ανήγγειλαν και οι δυο τη συμμετοχή τους στην ανακήρυξη του Δημοκρατικού υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές του 1976, αλλά λόγω του ενδιαφέροντος του Ροκφέλερ ο Κάρτερ είχε τελικά το προβάδισμα κι εξελέγη και Πρόεδρος με σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον Μπρεζίνσκυ! Ήδη στην πρώτη ετήσια διάσκεψη της Επιτροπής στο Κιότο της Ιαπωνίας το Μάιο του 1975, ο Μπρεζίνσκυ είχε παρουσιάσει στα μέλη της επιτροπής τον άγνωστο ακόμα Κάρτερ σαν τον ιδανικό υποψήφιο πρόεδρο.
Σύμφωνα με τον Γερουσιαστή Barry Goldwater στο βιβλίο του «Χωρίς Απολογίες»:
Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ και ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι βρήκαν στο Τζήμι Κάρτερ τον ιδανικό τους υποψήφιο. Τον βοήθησαν να κερδίσει την προεδρική υποψηφιότητα και την προεδρεία. Για να το επιτύχουν αυτό κινητοποίησαν την χρηματική δύναμη των τραπεζιτών της Γουώλ Στρητ, τη πνευματική επιρροή της ακαδημαϊκής κοινότητας - η οποία είναι υποτελής στο πλούτο των μεγάλων, απαλλαγμένων από την εφορία, ιδρυμάτων - και τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που αντιπροσωπεύονταν στα μέλη του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων** και της Τριμερούς Επιτροπής.
**Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, το διαβόητο Counsil for Foreign Relations ή από τα αρχικά του CFR, είναι μια άλλη ομάδα πολιτικής πίεσης, χρηματοδοτούμενη επίσης από τον Ροκφέλερ, παρόμοια με τη Τριμερή Επιτροπή και τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, η οποία θεωρείται από πολλούς σαν η πραγματική μυστική ομάδα ισχύος στην Αμερική, αποτελούμενη μόνο από Αμερικανούς πολίτες και η οποία έχει απλώς σαν ένα οργανισμό βιτρίνας και κάλυψης τη Τριμερή Επιτροπή.
Πράγματι, επτά μήνες πριν την ανακήρυξη του υποψηφίου για την προεδρεία των Δημοκρατικών, η δημοσκόπηση έδειξε ότι ο Τζήμι Κάρτερ συγκέντρωνε λιγότερο από το 4% στις προτιμήσεις των Δημοκρατικών εκλεκτόρων. Ξαφνικά όμως κατάφερε να είναι αυτός ο τελικός υποψήφιος και αργότερα ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Όπως φαίνεται, η οικονομική Ελίτ της Αμερικής μπορεί να δημιουργεί προέδρους της αρεσκείας της.
Τι Ακριβώς Είναι Η Τριμερής Επιτροπή
Ας της δώσουμε αρχικά το προβάδισμα να μιλήσει η ίδια μέσα από το site της στο Ίντερνετ για το τι ακριβώς είναι (http://www.trilateral.org/about.htm):
Η Τριμερής Επιτροπή σχηματίσθηκε το 1973 από ιδιώτες πολίτες της Ιαπωνίας, της Ευρώπης (χώρες της Ενωμένης Ευρώπης) και της Βορείου Αμερικής (ΗΠΑ και Καναδάς) για να καλλιεργήσει τη στενότερη συνεργασία ανάμεσα σε αυτές τις πυρηνικές δημοκρατικές βιομηχανοποιημένες περιοχές του κόσμου με κοινές ευθύνες ηγεσίας στο ευρύτερο διεθνές σύστημα. Αν και Ιδρύθηκε αρχικά για τρία χρόνια, η εργασία μας έχει ανανεωθεί για διαδοχικές τριετίες, πιο πρόσφατα για μια τριετία που πρόκειται να ολοκληρωθεί το 2003.
Όταν ξεκίνησε η πρώτη τριετία το 1973 ο πιο άμεσος σκοπός μας ήταν να ενώσουμε - μια εποχή σημαντικής τριβής ανάμεσα στις κυβερνήσεις - το ανώτερο δυνατό επίπεδο μιας ανεπίσημης ομάδας για να εξετάσουμε μαζί τα βασικά κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τρεις περιοχές μας. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο υπήρχε μια αίσθηση ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν πια σε μια μοναδική θέση ηγεσίας όπως στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και ότι θα χρειαζόταν για το διεθνές σύστημα μια πιο διαμοιρασμένη μορφή ηγεσίας - συμπεριλαμβάνοντας την Ευρώπη και ιδιαίτερα την Ιαπωνία, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις σημαντικές προκλήσεις των ερχόμενων ετών.
Καθώς αρχίζει η τριετία 2000-03, δυο ισχυρές πεποιθήσεις οδηγούν τη σκέψη μας. Πρώτον, η Τριμερής Επιτροπή παραμένει τόσο σημαντική όπως πάντα στο να βοηθήσει τις χώρες μας να εκπληρώσουν τις διαμοιρασμένες ευθύνες ηγεσίας τους στο ευρύτερο διεθνές σύστημα και δεύτερον ο σκελετός της χρειάζεται να διευρυνθεί για να αντανακλά τις ευρύτερες αλλαγές στο κόσμο. Έτσι η Ομάδα της Ιαπωνίας έχει γίνει μια Ομάδα Ασίας του Ειρηνικού, και μέλη του Μεξικού προστίθενται στην Βορειοαμερικανική Ομάδα. Η Ευρωπαϊκή Ομάδα συνεχίζει να ευρύνεται ακολουθώντας τη διεύρυνση της Ενωμένης Ευρώπης. Συνεχίζουμε επίσης στη νέα τριετία να προσκαλούμε έναν αριθμό ατόμων από άλλες σημαντικές περιοχές.
Η «αυξανόμενη αλληλεξάρτηση» που εντυπωσίασε τόσο τους ιδρυτές της Τριμερούς Επιτροπής στις αρχές της δεκαετίας του 1970 εμβαθύνεται μέσα στη «παγκοσμιοποίηση». Η ανάγκη για μια διαμοιραζόμενη σκέψη και ηγεσία στις Τριμερείς χώρες, οι οποίες (μαζί με τους κύριους διεθνείς οργανισμούς) παραμένουν οι κύριες άγκυρες του ευρύτερου διεθνούς συστήματος, δεν έχει μειωθεί, αλλά αντίθετα έχει ενισχυθεί. Συγχρόνως η ηγεσία τους πρέπει να αλλάξει για να λάβει υπό όψη της τη δραματική μεταμόρφωση του διεθνούς συστήματος. Καθώς οι σχέσεις με τις άλλες χώρες ωριμάζουν περισσότερο - και η ισχύς διαχέεται περισσότερο - οι εργασίες ηγεσίας των αρχικών χωρών της Τριμερούς Επιτροπής χρειάζεται να εκτελεστούν σε μια αυξανόμενη έκταση μαζί με άλλους.
Τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής είναι περίπου 350 διακεκριμένοι ηγέτες στον επιχειρηματικό κόσμο, στα ΜΜΕ, στην ακαδημία, στη δημόσια υπηρεσία (εξαιρουμένων των σημερινών εθνικών Υπουργών), στις εργατικές ενώσεις και σε άλλους μη κυβερνητικούς οργανισμούς από τις τρεις περιοχές. Οι τοπικοί πρόεδροι, οι Αντιπρόεδροι και οι Διευθυντές αποτελούν την ηγεσία της Τριμερούς Επιτροπής, μαζί με μια Εκτελεστική Επιτροπή από 40 περίπου άλλα μέλη.
Η ετήσια διάσκεψη των μελών της Τριμερούς Επιτροπής εναλλάσσεται ανάμεσα στις τρεις περιοχές. Έγινε στο Τόκιο το 2000, στην Ουάσιγκτον το 1999, και στο Βερολίνο το 1998. Θα γίνει στο Λονδίνο το 2001. Οι ατζέντες γι’ αυτές τις διασκέψεις έχουν περιλάβει μια ευρεία περιοχή θεμάτων, μια ένδειξη για το πόσο ευρέως βλέπουμε τον συνεταιρισμό ανάμεσα στις χώρες μας. Μια δημοσίευση για την ετήσια διάσκεψη (Τρίλογος - Trialogue) φέρνει μαζί τις παρουσιάσεις κάθε χρόνου.
Η προγραμματική εργασία της Τριμερούς Επιτροπής περιλαμβάνει γενικά ομάδες συγγραφέων από τις τρεις περιοχές μας, οι οποίες εργάζονται μαζί για ένα περίπου έτος σε αναφορές προσχεδίων οι οποίες συζητούνται σε μορφή προσχεδίου στην ετήσια διάσκεψη και μετά δημοσιεύονται. Οι συγγραφείς συμβουλεύονται τυπικά πολλούς άλλους στη πορεία της εργασίας τους. Οι αναφορές των ειδικών αυτών ομάδων εργασίας (task forces) (Τριγωνικές Διατριβές- Triangle Papers) προς την Τριμερή Επιτροπή καλύπτουν μια ευρεία περιοχή θεμάτων...
Αυτά τα απλά, πολύ ασαφή, συγκεχυμένα και επιφανειακά ανώδυνα....
Όσο για τα μέλη της μπορούμε ακόμα να διαβάσουμε από τις ίδιες πηγές τα εξής (http://www.trilateral.org/memb.htm):
Όταν ξεκίνησε αρχικά η Τριμερής Επιτροπή, το σχέδιο ήταν για έναν ίσο αριθμό μελών από κάθε μια από τις τρεις περιοχές. Οι αριθμοί σύντομα άρχισαν να αυξάνουν και επεβλήθη το 1980 ένας ανώτερος αριθμός μελών. Για την Ευρώπη αυτός είναι 150 μελών. Για την Βόρεια Αμερική 100, με 15 μέλη από τον Καναδά και 85 από τις ΗΠΑ. Για την Ιαπωνία το μέγιστο είναι 85 μέλη. Για να βοηθήσουμε να διατηρηθεί ο ανεπίσημος χαρακτήρας της Επιτροπής, τα μέλη που αναλαμβάνουν θέσεις στην εθνική τους κυβέρνηση παραιτούνται από μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Νέα μέλη επιλέγονται σε μια εθνική βάση. Οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται για την εναλλαγή και την πρόσκληση νέων μελών διαφέρουν από εθνική ομάδα σε εθνική ομάδα. Τρεις Πρόεδροι (καθένας για μια περιοχή), Αντιπρόεδροι και Διευθυντές αποτελούν την ηγεσία της Τριμερούς Επιτροπής μαζί με μια Εκτελεστική Επιτροπή αποτελούμενη από 36 μέλη. Ο πλήρης κατάλογος των μελών διατίθεται στον οποιοδήποτε από τα τοπικά γραφεία μας.
Δείτε «Ηγεσία Τριμερούς Επιτροπής»:
http://www.trilateral.org/go.cfm?do=Page.View&pid=32
Μέλη:
http://www.trilateral.org/go.cfm?do=Page.View&pid=6
ή κατεβάστε το αρχείο:
http://www.trilateral.org/download/file/TC_list_10-11_2.pdf
Αλλά ας δούμε όμως τι έχουν να πουν για τη Τριμερή Επιτροπή οι διάφοροι επικριτές της.
Από τους τέσσερες τελευταίους Αμερικανούς προέδρους οι τρεις, ο Κλίντον, ο Μπους και ο Κάρτερ ήσαν μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Σύμφωνα με έγγραφα της ίδιας της Επιτροπής «το κοινό και οι ηγέτες των περισσότερων χωρών συνεχίζουν να ζουν σε ένα νοητικό σύμπαν το οποίο δεν υπάρχει πια - ένα κόσμο ξεχωριστών εθνών - κι έχουν ...δυσκολίες να σκεφθούν με παγκόσμιες προοπτικές...». Ακόμα «η κρίση που προκλήθηκε από μια «υπερβολή δημοκρατίας» τη δεκαετία του 1960 δείχνει τη σοφία της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων και την απελευθέρωση της βιομηχανίας...
Ο Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Τεχνοτρονική Εποχή» εξαγγέλλει ανοιχτά τους τρόπους και τις μεθόδους που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για να ελέγξουν το κόσμο στο μέλλον. Σύμφωνα με αυτόν η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια επανάσταση της πληροφορικής που βασίζεται όμως σε μια εστίαση στη ψυχαγωγία και στα θεάματα, τα οποία λειτουργούν τελικά σαν ένα ναρκωτικό για μια αυξανόμενα άσκοπη μάζα πολιτών. Μιλάει στο βιβλίο του για την ανάγκη ελέγχου αυτών των «μαζών»:
Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο πάνω στα άτομα θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και τη προσωπική συμπεριφορά του πέρα από κάθε συνηθισμένο πρότυπο.
Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι υπάρχοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από ινστιτούτα που θα έχουν σαν έργο τους να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα αντιμετώπισή τους.
Αυτό θα ενισχύσει τάσεις μέσα από τις επόμενες δεκαετίες προς μια τεχνοτρονική εποχή, μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Τελικά κοιτώντας μπροστά προς το τέλος του αιώνα η δυνατότητα του βιοχημικού ελέγχου της συνείδησης και της γενετικής διόρθωσης των ανθρώπων, μαζί με τους ανθρώπους που θα λειτουργούν σαν τους ανθρώπους και θα συλλογίζονται σαν τους ανθρώπους (αλλά δε θα είναι άνθρωποι..), θα μπορούσαν να προκαλέσουν μερικά δύσκολα ερωτήματα.
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας ερευνητής Δρ. John Coleman «Ο Μπρεζίνσκι δεν έγραφε σαν ένας απλός πολίτης, αλλά σαν ένας Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Κάρτερ και σαν ένα ηγετικό μέλος της Λέσχης της Ρώμης και ένα μέλος της Επιτροπής των 300, ένα μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και σαν ένα μέλος της παλιάς Πολωνικής αριστοκρατίας. Το βιβλίο του εξηγεί πώς η Αμερική πρέπει να αφήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη και να εισέλθει σε αυτό που ονομάζει «μια ξεχωριστή καινούργια ιστορική εποχή»».
Ακόμα σε ένα άρθρο του στο World Monitor με τίτλο «Δύναμη και Ηθική», ο Μπρεζίνσκι αναλύει το τρόπο που θα πρέπει να παίξουν οι ΗΠΑ στο μετασοβιετικό κόσμο εφαρμόζοντας με αποφασιστικότητα και άκρατο αμοραλισμό τη διαίρεση του κόσμου σε «ομάδες ισχύος».
Η ορολογία που χρησιμοποιούν τα μέλη της Επιτροπής στις αναλύσεις τους περιστρέφεται πάντα γύρω από την ελεύθερη αγορά και την παγκοσμιοποίηση. Μιλούν για μια Παγκόσμια Ένωση, Παγκόσμια Οικονομία, Νέα Παγκόσμια τάξη, Παγκόσμιο Περιβάλλον κ.ο.κ., υποκρύπτοντας μέσα από αυτές τις έννοιες τη βασική τους στόχευση προς μια παγκόσμια κυβέρνηση ολιγαρχικής και απολυταρχική φύσης άμεσα ελεγχόμενης από αυτούς. Επικεφαλής αυτής της πλουτοκρατικής συνομωσίας μπορούν να θεωρηθούν οι δυο μεγάλες Εβραϊκές οικογένειες ύπατης οικονομικής ισχύος των Ροκφέλερ στην Αμερική και του Οίκου των Ροτσάιλντ στη Δυτική Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν ότι το σχέδιο της Επιτροπής είναι ο χωρισμός του κόσμου σε τρεις κυβερνητικές ζώνες, η κάθε μια με το δικό της στρατό επιβολής και μετά η συγχώνευσή τους σε μία ζώνη και ένα σταρτό. Με άλλα λόγια η Τριμερής Επιτροπή προχωρά μέσα από τριμερείς γραμμές προς μία ενιαία παγκόσμια κατάσταση. Κάθε τόσο σπείρουν το φόβο και το πανικό στην υφήλιο με παγκόσμια προβλήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν από μόνες τους οι εθνικές κυβερνήσεις και φαίνονται να χρειάζονται για την αντιμετώπισή τους μια μορφή «υπερεθνικής» κυβέρνησης. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το φαινόμενο της «παγκόσμιας θέρμανσης» της γης. Πλήθος επιστημόνων, άρθρων, προγραμμάτων στη τηλεόραση, να διατυμπανίζουν ότι η γη είναι σε μια τρομερά δύσκολη κατάσταση και χρειάζεται μια διεθνής προσοχή και επέμβαση...Μετά είναι το πρόσφατο φαινόμενο των «τρελλών αγελάδων» (ίσως και του απεμπλουτισμένου ουρανίου) κρατώντας μας τελικά σε συνεχές στρες.
Μήπως προκαλούν οι ίδιοι τα έντονα αυτά παγκόσμια προβλήματα, που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υπερμεγενθύνουν επίτηδες περισσότερο έτσι ώστε βήμα-βήμα, σοκ μετά από σοκ να καταλάβουμε και να δεχθούμε τελικά πρόθυμα και αγόγγυστα τη παγκόσμια κυβέρνηση που μαγειρεύουν για μας; Μερικοί έχουν μιλήσει ακόμα και για ένα επικρεμάμενο σενάριο για μια δήθεν «εισβολή εξωγήινων» στο πλανήτη μας που θα επιτάχυνε τον ερχομό της Μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης...
Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ (Για μερικούς ο Αντίχριστος, μια και η αριθμητική αξία του επωνύμου του είναι 666) είχε εξηγήσει στην Wall Street Journal ότι «η Τριμερής Επιτροπή είναι στη πραγματικότητα μια ομάδα πολιτών, που ενδιαφέρονται απλά για τη καλλιέργεια μιας μεγαλύτερης κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ των διεθνών συμμάχων». Σύμφωνα όμως με τον Jeremiah Novak («Atlantic», Ιούλιος 1977):
Η έμφαση των μελών της Τριμερούς Επιτροπής πάνω στη διεθνή οικονομία δεν είναι εντελώς αμερόληπτη, γιατί η πετρελαϊκή κρίση ανάγκασε πολλά αναπτυσσόμενα έθνη, με αμφίβολες ικανότητες εξόφλησης, να δανειστούν υπερβολικά χρήματα. Όλες οι λεχθείσες, ιδιωτικές πολυεθνικές τράπεζες, ιδιαίτερα η Chase Manhattan του Ροκφέλερ, έχουν δανείσει σχεδόν 52 δισεκατομμύρια δολάρια στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ένα σωστό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα έδινε μια άλλη μορφή πίστωσης σε αυτά τα έθνη και θα τα έβγαζε από το γάντζο των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών. Αυτή η πρόταση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του σχεδίου της Τριμερούς Επιτροπής. Ο γερουσιαστής Barry Goldwater το έθεσε λιγότερο σπλαχνικά. Στο βιβλίο του «Χωρίς Απολογίες ονόμασε την Επιτροπή σαν «τη νεώτερη διεθνή μυστική ομάδα του Ντέιβιντ Ροκφέλερ» και είπε ότι αυτή έχει σα σκοπό τη «πολυεθνική συνένωση εμπορικών και τραπεζικών συμφερόντων καταλαμβάνοντας τον έλεγχο της πολιτικής κυβέρνησης των ΗΠΑ».
Ο (πρώην) Γερουσιαστής Goldwater θεωρεί ακόμα τη Τριμερή Επιτροπή σαν μια καθαρά οικογενειακή επιχείρηση της οικογένειας Ροκφέλερ:
Η Τριμερής οργάνωση που δημιουργήθηκε από τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ ήταν ένας αντιπρόσωπός του - τα μέλη επιλεγμένα από τον Ροκφέλερ, οι σκοποί της ορισμένοι από τον Ροκφέλερ, η χρηματοδότησή της χορηγημένη από τον Ροκφέλερ. Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ εξέτασε και επέλεξε κάθε άτομο που προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε αυτήν.
Ή ακόμα:
Η Τριμερής Επιτροπή αντιπροσωπεύει μια επιδέξια, συντονισμένη προσπάθεια να καταλάβει τον έλεγχο και να συνενώσει τα τέσσερα κέντρα πολιτικής, νομισματικής, διανοητικής και εκκλησιαστικής ισχύος. Αυτό που αποσκοπεί είναι να δημιουργήσει μια παγκόσμια οικονομική δύναμη ανώτερη από τις πολιτικές κυβερνήσεις των εμπλεκόμενων εθνών. Σαν διευθυντές και δημιουργοί του συστήματος, αυτοί θα εξουσιάζουν το μέλλον.
Η Holly Sklar γράφει στο βιβλίο της "Η Σχεδίαση της Τριμερούς Επιτροπής για την Παγκόσμια Διαχείριση» ότι η οργάνωση δημιουργήθηκε για να σταθεροποιήσει τη ροή του εμπορίου και τις οικονομικές συναλλαγές ανάμεσα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Ο σκοπός της είναι να εξασφαλίσει και να διαχειριστεί τη πολιτική σταθερότητα χωρίς υπερβολική δημοκρατική συμμετοχή, έτσι ώστε να μπορεί να συμβαίνει μια ελεύθερη ροή κεφαλαίου».
Ακόμα επισημαίνει:
Η επιτροπή «αντιπροσωπεύει τα ενδιαφέροντα πολυεθνικών εταιριών και τραπεζών, που σημαίνει ότι είναι εναντίον των συμφερόντων των χωρών του Τρίτου Κόσμου και όλων των Εργατών. Θέλει τους μισθούς να παραμένουν χαμηλοί. Θέλει τους ψηφοφόρους να κρατιούνται απαθείς και πολωμένοι. Η Τριμερής Επιτροπή δεν είναι μια «συνομωσία» και δεν είναι «παντοδύναμη», αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν επηρεάζει...Νομίζω ότι το όραμά τους για το κόσμο δεν είναι μια παγκόσμια τάξη που είναι καλή για τους περισσότερους ανθρώπους. Αυτή έχει οδηγήσει σε ένα σύστημα όπου ελάχιστοι άνθρωποι πλουτίζουν σε βάρος πάρα πολλών άλλων ανθρώπων.
Και επίσης:
Ο σκοπός της Επιτροπής είναι να κατασκευάσει ένα μόνιμο συνεταιρισμό ανάμεσα στις κυβερνώσες τάξεις της Βόρειας Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας για να εξασφαλίσει και να προστατεύσει τα συμφέροντα του Δυτικού καπιταλισμού σε έναν εκρηκτικό κόσμο. Η ιδιωτική επιτροπή προσπαθεί να διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική και να κατασκευάσει μια υποδομή διεθνούς σταθερότητας για τις επόμενες δεκαετίες.
Για να το θέσουμε πιο απλά, τα μέλη της Επιτροπής λένε: Οι άνθρωποι, οι κυβερνήσεις και οι οικονομίες όλων των εθνών πρέπει να εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολυεθνικών τραπεζών και εταιριών. Σε συντομία ο σκοπός της Επιτροπής είναι η τωρινή προσπάθεια της κυβερνώσας ελίτ να διαχειριστεί τόσο την εξάρτηση όσο και τη δημοκρατία - τόσο εγχώρια όσο και στο εξωτερικό.
Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τη λεπτή αλληλεξάρτηση, που επισημαίνει η Επιτροπή ότι υπάρχει ανάμεσα στο βιομηχανικό βορρά και το Τρίτο Κόσμο; Ο Doug Henwood το έκανε πολύ ικανοποιητικά:
...Κάθε μέλος της Τριάδας έχει συγκεντρώσει από κάτω του μια χούφτα φτωχών κρατών σαν εργοστάσια φτηνής εργασίας, φυτειών και ορυχείων: Οι ΗΠΑ έχουν τη Λατινική Αμερική, Η Ευρωπαϊκή Ένωση την Ανατολική και Νότια Ευρώπη και την Αφρική και η Ιαπωνία την Νοτιοανατολική Ασία.
Στις 23 Απριλίου 1995 η Τριμερής Επιτροπή συναντήθηκε στην Κοπεγχάγη. Ο Δανός δημοσιογράφος Jakob Andersen έγραψε τότε στην εφημερίδα Ekstra Bladet ανάμεσα στα άλλα τα εξής:
Η Τριμερής Επιτροπή είναι κάτι ανάμεσα σε μια «δεξαμενή σκέψης» και σε μια λέσχη συζήτησης... Ανάμεσα στις διασκέψεις της τα μέλη της προσπαθούν να επηρεάσουν τις κυβερνήσεις τους, την οικονομική ζωή και να κάνουν γενικά όπως επιθυμεί η επιτροπή...Η Τριμερής Επιτροπή κατηγορείται ανάμεσα στα άλλα πράγματα ότι εγκαθιδρύει μια παγκόσμια κυβέρνηση...Σύμφωνα με τον ημιφασίστα Αμερικανό πολιτικό Lyndon LaRouche η επιτροπή βρίσκεται πίσω από το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών...Η επιτροπή αντιπροσωπεύει τα ενδιαφέροντα των πολυεθνικών επιχειρηματιών και τραπεζιτών. Έτσι είναι σε άμεση ασυνέπεια με τα ενδιαφέροντα των εργατών και του Τρίτου Κόσμου....Ο A. Volcker και πολλοί άλλοι μπορούν να τραβάνε τα σχοινιά που για μας τους θνητούς είναι αόρατα...
Κατά άλλους η Επιτροπή δε συνωμοτεί για να κυβερνήσει το κόσμο, ήδη τον κυβερνά! Το δείχνουν τα τρανταχτά ονόματα των μελών της: Paul Volcker, πρώην διευθυντής του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος των ΗΠΑ και σημερινός Βορειοαμερικανός πρόεδρος της επιτροπής. Ο Akio Morita, πρόεδρος της Sony και πρώην Γιαπωνέζος πρόεδρος της Επιτροπής. Ο Yotaro Kobayashi πρόεδρος της Fuji Xerox και σημερινός Γιαπωνέζος πρόεδρος της Επιτροπής. Ο Κόμης Otto Lambsdorff, πρώην αρχηγός και νυν επίτιμος πρόεδρος του Γερμανικού κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών και σημερινός Ευρωπαίος πρόεδρος της Επιτροπής. Κορυφαίοι διευθυντές της AT&T, ITT, της Xerox, της Mobil, της Exxon, της Chase Manhattan Bank, της First Chicago Corp., της General Electric, της TRW, της Archer Daniels Midland, της Coca-Cola, της PepsiCo, της Nissan, της Mitsubishi, της Toshiba και της Fuji Bank. Μέλη της είναι και τρανταχτά ονόματα της Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής όπως ο Κίσινγκερ, ο Μπρεζίνσκι, ο ΜακΝαμάρα και ο Τζωρτζ Σουλτς. Επίσης Γερουσιαστές των ΗΠΑ μαζί βέβαια με τον Τζων Ντ. Ροκφέλερ. Επίσης μερικοί καθηγητές και μεγαλοεκδότες, ανάμεσά τους και μια επικίνδυνη γυναίκα (έχει κατηγορηθεί για το θάνατο του συζύγου της) η Katharine Graham, πρόεδρος της Washington Post Co. Υπάρχουν ακόμα και μερικοί ελάχιστοι ανόητοι μαύροι, όπως π.χ. ο πρώην Δήμαρχος του Λος Άντζελες Tom Bradley. Βασικά όμως τα μέλη της είναι άρρενες, μεσήλικες και λευκοί.
Ο Pat Robertson ιδρυτής του Christian Broadcasting Network και σύντομος διεκδικητής για την ανακήρυξη της Ρεπουμπλικανικής προεδρικής υποψηφιότητας για το 1988 γράφει δυσοίωνα:
Μια μοναδική κλωστή πηγαίνει από το Λευκό Οίκο προς το Υπουργείο Εξωτερικών προς το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων προς την Τριμερή Επιτροπή προς τις μυστικές κοινότητες προς τους ακραίους Νεοποχίτες. Θα πρέπει να υπάρξει μια νέα τάξη πραγμάτων...Θα πρέπει να υπάρξει μια παγκόσμια κυβέρνηση, μια παγκόσμια αστυνομία, παγκόσμια δικαστήρια, παγκόσμιες τράπεζες και μια παγκόσμια ελίτ να τα διευθύνει όλα αυτά...Δεν πιστεύω ότι κανονικοί άνδρες και γυναίκες, εάν αφεθούν από μόνοι τους θα ξόδευαν μια ζωή για να ενοποιήσουν το κόσμο ώστε να τον ελέγχουν καλύτερα...Όχι, παρορμήσεις αυτού του είδους δεν ξεπηδούν από την ανθρώπινη καρδιά, ούτε και από την καρδιά του θεού.
Τελειώνουμε με μια αποκαλυπτική συνέντευξη του γνωστού και εντυπωσιακού στα αντίστοιχα βιβλία του στα Ελληνικά Αθανάσιου Στριγά:
_Όλοι μας ξέρουμε ότι οι χώρες καθοδηγούνται από τις πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες τους. Υπάρχουν μικρές χώρες και μεγάλες χώρες και επίσης οι μικρές χώρες έχουν εξάρτηση από τις μεγάλες. Παρόλα αυτά στα βιβλία σας αναφέρετε δυο διεθνή κέντρα αποφάσεων τα οποία κατά τη γνώμη σας είναι πάνω από τις χώρες και τις ιδεολογίες. Θα μπορούσατε να είσαστε πιο σαφής σε αυτό το σημείο;
_Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά οι άνθρωποι στις ημέρες μας καθοδηγούνται από τις πολιτικές και στρατιωτικές μας ηγεσίες σύμφωνα με τις διαταγές των δυο παγκόσμιων κέντρων-της Τριμερούς Επιτροπής και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Αυτό σημειώνει μια νέα κατάσταση και δεν είναι κάτι που συνέβη στο παρελθόν, οπότε ο κόσμος εκυβερνάτο από τις ιδεολογίες. Είναι γνωστό ότι οι ιδεολογίες χρησιμοποιήθηκαν πάντα σαν ένας τρόπος ελέγχου των ανθρώπων. Αλλά οι συγκρουόμενες ιδεολογίες δημιουργούσαν επίσης πολύ πόλεμο.
Συνεπώς μέχρι κάποιο καιρό είχαμε συμμαχίες ανάμεσα στις χώρες. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει μια αλλαγή στο παγκόσμιο σκηνικό. Τα πάντα έχουν παγκοσμιοποιηθεί. Ο κόσμος έχει γίνει μια παγκόσμια γειτονιά. Συνεπώς υποκίνησε την ανάγκη για παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Από αυτή την άποψη η πλανηταρχία, εάν την ονομάσουμε έτσι, θα είναι η πολιτική του 21ου αιώνα. Αυτό αναγκαστικά περιθωριοποιεί τις κυβερνήσεις των διάφορων χωρών που εξαρτώνται τώρα από αυτά τα διεθνή κέντρα. Σήμερα βλέπουμε ότι τα κέρδη είναι αυτά που προσδιορίζουν τα πεπρωμένα των χωρών. Ο κόσμος κυβερνάται ήδη από υποκατάστατα αυτών των κέντρων. Το έργο των σημερινών κυβερνήσεων είναι να κρατήσουν ασφαλές το 93% του διεθνούς πλούτου. Αυτό σημαίνει το πλούτο που διαχειρίζονται αυτά τα δυο κέντρα
_Τι ακριβώς είναι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή;
_Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ είναι ένα διεθνές κέντρο λήψης αποφάσεων.....Έχει ένα αρχηγείο στη Χάγη της Ολλανδίας...Η Επιτροπή Καθοδήγησης της Λέσχης αποτελείται από Αμερικανούς και Ευρωπαίους από τις ανεπτυγμένες χώρες, ποτέ δεν έχει λάβει μέρος ένα άτομο του Τρίτου Κόσμου. Η Λέσχη αποτελείται από άτομα με συντηρητικές αποκλίσεις όπως ο Τζιοβάνι Ανιέλι, Οι Ροτσάιλντ κ.λ.π......Θα πρέπει να θυμάστε ότι το 1993 η Λέσχη συναντήθηκε στην Ελλάδα στο ξενοδοχείο «Αστέρας» της Βουλιαγμένης. Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ελέγχει σήμερα το 33% του παγκόσμιου πλούτου.
Μερικά μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ χωρίς να έχουν αποχωριστεί από αυτήν επίσημα ίδρυσαν τον Ιούνιο του 1973 ένα πιο αναπτυγμένο τμήμα, τη Τριμερή Επιτροπή, με αρχηγό τον πρόεδρο της Chase Manhatan Bank, Ντέιβιντ Ροκφέλερ. Από εκείνο το καιρό τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής λειτουργούν παράλληλα αλλά κάπως πάνω από τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ σαν ένα Κέντρο Έρευνας και Ανάλυσης. Από τα ιδρυτικά μέλη της Τριμερούς Επιτροπής είναι ο Σάιρους Βανς και ο Γουώρεν Κρίστοφερ. Πρόεδρος είναι ο Ροκφέλερ και εκτελεστικός διευθυντής ο Zbigniew Brzezinski. Η Τριμερής Επιτροπή διαχειρίζεται το 60% του παγκόσμιου πλούτου.
_Από πού παίρνουν αυτά τα κέντρα τέτοια δύναμη;
_Νομίζω ότι είναι φανερό ότι παίρνουν τη δύναμη από το διεθνή πλούτο που έχουν στα χέρια τους και από τους διορισμένους προέδρους ή πρωθυπουργούς - οι οποίοι είναι στην πλειοψηφία τεχνοκράτες - οι οποίοι πράγματι ελέγχουν και μέχρι κάποιο σημείο πράγματι καθοδηγούν.
_Μα πώς είναι δυνατή η επιλογή των κατάλληλων ατόμων; Υπάρχουν καθόλου άτομα που δέχονται να είναι οι εξαρτημένοι ηγέτες των χωρών τους;
_Αυτή είναι μια λογική ερώτηση, αλλά η ανθρώπινη φιλοδοξία δεν έχει όρια. Υπάρχουν ικανοί άνθρωποι που για να ανυψωθούν σε θέση στη κορυφή της ηγεσίας της χώρας τους δεν νοιάζονται για τον τρόπο που θα χρησιμοποιηθούν και επίσης για τις συνέπειες. Η επιλογή των κατάλληλων ατόμων για να υπηρετήσουν τα δυο κέντρα γίνεται μετά από ελεγχόμενες πληροφορίες που έχουν συγκεντρώσει αναλυτές της NSA με τη βοήθεια οργανισμών όπως η CIA, η DIA και η DEA.Τα συμπεράσματα που έχουν εξάγει οι αναλυτές της NSA μεταφέρονται στο τέλος στην Επιτροπή Καθοδήγησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Η Επιτροπή συνεδριάζει μυστικά και το συμπέρασμα σφραγίζεται σε έναν ειδικό φάκελο που δίνεται μετά στη προεδρεία της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και στη Τριμερή Επιτροπή. Σχεδόν κατά 99% οι προεδρίες επιδοκιμάζουν την απόφαση. Τα προσόντα των υποψηφίων είναι πολύ ρευστά, εννοώ κατ’ αρχάς ελαστικές συνειδήσεις ή εάν θέλετε πλαστικότητα για να συμμορφώνονται στα διεθνή κέντρα αποφάσεων. Ένα άλλο στοιχείο που ελέγχεται είναι ότι δεν πρέπει αυτοί να διαταράξουν την παγκόσμια ισορροπία. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ισορροπία του κόσμου, αλλά με την ισορροπία των τιμών κέρδους. Ουσιαστικά αυτοί προκατασκευάζουν παγκόσμια το εισόδημα των κεφαλαίων των δύο διεθνών κέντρων.
_Μα δε συνέβαινε αυτό και στο παρελθόν;
_Στο παρελθόν εάν κάποιος πρωθυπουργός ή πρόεδρος ερχόταν σε σύγκρουση με τις μεγάλες δυνάμεις θα χαρακτηριζόταν σαν «ταραχοποιός» και υπονομευτής της ελευθερίας και μετά θα εξαφανιζόταν πολιτικά ή βιολογικά. Σήμερα οι πολιτικοί εξαρτώνται από μερικές ανάγκες που δεν τους επιτρέπουν να κάνουν οποιεσδήποτε ανεξάρτητες κινήσεις...
_Ποιες είναι οι μέθοδοι, η δομή και οι ομάδες των παγκόσμιων κέντρων αποφάσεων;
_Οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι είναι απλές: σε προωθούμε σαν πρωθυπουργό, στρατιωτικό ηγέτη, ικανοποιείς την ματαιοδοξία σου και έχεις ηθικά και οικονομικά οφέλη και σε ανταπόδοση θα πρέπει να μας υπακούς τυφλά. Εάν όχι σε καταστρέφουμε με τη μέθοδο της εξαναγκασμένης παραίτησης ή της δολοφονίας. Τουλάχιστον αυτό έχει συμβεί μέχρι τώρα....
_Τα τελευταία χρόνια η ανθρωπότητα παρακολούθησε τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Ποια δυναμική οδήγησε σε αυτή τη πτώση και ποιο είναι το βαθύτερο νόημά της;
_Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης είναι μια περίπτωση που άρχισε ουσιαστικά το 1973 από την Τριμερή Επιτροπή και ένα τμήμα της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Τα μέλη που άφησαν τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και σχημάτισαν την Τριμερή Επιτροπή χρησιμοποίησαν τη τακτική του σοκ και έχουν ενισχύσει με τη θέλησή τους τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στην Μπίλντερμπεργκ. Αυτό έγινε δυνατόν γιατί το Καλοκαίρι του 1973, ειδικά στις 30 Ιουλίου, η Τριμερής Επιτροπή έλεγχε με τη τράπεζά της, που είναι η Παγκόσμια Τράπεζα, το 60% του παγκόσμιου πλούτου. Έτσι έγινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Η σημασία της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης είναι να αποδείξει διεθνώς την αποτυχία της Κομμουνιστικής ιδεολογίας και να την παρουσιάσει σαν ένα απάνθρωπο σύστημα...Ο Σοβιετικός λαός θα πρέπει να εκπαιδευθεί σαν ένας καταναλωτής σαν τον δυτικό. Για να ελέγξουν αυτούς τους ανθρώπους θα δημιουργηθούν πολλές νέες χώρες που δε θα έχουν σταθερή ειρήνη....
_Τι φοβούνται περισσότερο τα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων;
_Ένα είναι το μαλακό μόριο των παγκόσμιων ηγετών, ακόμα και αν αυτό ακούγεται αδύνατον, και είναι ο συνεχής φόβος τους μήπως κάποια μέρα οι άνθρωποι ξυπνήσουν και απαιτήσουν το πλούτο που κατέχουν...Επιπλέον η NSA είναι ο κατασκευαστής πολιτικών (προέδρων και πρωθυπουργών) πάντα σύμφωνα με τις εντολές των δυο παγκόσμιων κέντρων. Εξαγοράζει ιδιοφυίες από όλο το κόσμο...
_Πώς μπορεί κάποιος να κατασκευάζει πολιτικούς;
_Να κατασκευάζει ή το αντίθετο! Υπάρχει μια επιτροπή κατασκευής πολιτικών της οποίας πρόεδρος είναι ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ με αντιπρόεδρο τον Ρίτσαρντ Φοράν, ο οποίος είναι ο ηγετικός σύμβουλος της General Electric. Μέλη αυτής της επιτροπής είναι ο Χένρυ Κίσινγκερ, ο Αλεξάντερ Χέιγκ, ο Τόσιο Νακαμούρα, ο Έντμολντ Ροτσάιλντ, ο Τζιοβάνι Ανιέλι, ο Σάιρους Βανς, ο Τσαρλς Ντάνκαν, πρώην πρόεδρος της Κόκα-Κόλα και ο Χέλμουντ Σμιντ. Οι πολιτικοί που πρόκειται να γίνουν πρόεδροι ή πρωθυπουργοί επιδοκιμάζονται ή αποδοκιμάζονται από το παραπάνω συμβούλιο το οποίο συνεδριάζει μια φορά το μήνα στο κεντρικό κτίριο της NSA. Όταν το υποψήφιο άτομο επιδοκιμάζεται ή αποδοκιμάζεται αρχίζει η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ. Δίνονται χρήματα από την Κεντρική Τράπεζα να ιδρύσει ένα κόμμα κ.λ.π. Συγχρόνως οι άλλες μυστικές υπηρεσίες παίρνουν εντολές έτσι ώστε να εκτελεστεί το σχέδιο της NSA.
_Εκτός από την εκμετάλλευση του παγκόσμιου πλούτου πού αλλού στοχεύουν τα δυο παγκόσμια κέντρα αποφάσεων; Δεν είναι λίγο παράλογο να πούμε ότι μια μικρή ομάδα ανθρώπων επηρεάζει και ελέγχει όλες σχεδόν τις χώρες πάνω στη γη; Πώς τα καταφέρνουν να μην χάνουν τον έλεγχο από τα χέρια τους;
_Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Καθένας που είναι είτε στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ή στη Τριμερή Επιτροπή είναι απλώς ένας αντιπρόσωπος των παγκόσμιων καρτέλ. Καρτέλ σε συμμαχία επιλέγουν κάποια άτομα να τους αντιπροσωπεύουν στα παραπάνω παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Η γνώμη τους για τη διεθνή τάση που θα ακολουθήσουν προσδιορίζεται ανάλογα με το καρτέλ που αντιπροσωπεύουν. Επιπλέον οι άνθρωποι των καρτέλ το μόνο πράγμα που καταλαβαίνουν είναι οι ρυθμοί των κερδών. Οι άνθρωποι που αποτελούν αυτά τα κέντρα αποφάσεων φέρνουν απλώς χρυσό σε αυτά τα καρτέλ.... Συνεπώς η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή προτείνουν στους ανθρώπους των καρτέλ. τη διεθνή πολιτική που θα ακολουθήσουν.
Το δεύτερο μέρος της ερώτησής σας έχει την εξής απάντηση: Το 1963 ο Κένεντυ προσπάθησε μα μειώσει την ένταση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση και να σταματήσει το πόλεμο στο Βιετνάμ. Αλλά τα καρτέλ είχαν προϋπολογίσει ότι θα συγκέντρωναν ένα μεγάλο ποσόν δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη συνέχιση του πολέμου. Ο Τζων Κένεντυ ήξερε ότι θα τον σκότωναν. Αποφάσισε να θυσιαστεί εξ’ αιτίας της ασθένειάς του (μιας βλάβης στη σπονδυλική στήλη που προκαλούσε φοβερούς πόνους) και πίστευε ότι θα σταματούσαν εκεί. Έβγαλαν επίσης απέξω το Ρόμπερτυ Κένεντυ που θα κέρδιζε σίγουρα τις επόμενες εκλογές και θα σταματούσε το πόλεμο. Ο Νίξον τόλμησε να μειώσει την διαμάχη που σημαίνει ότι δεν συνέχισε το πόλεμο μέχρι το 1978, αλλά το σταμάτησε το 1973. Συνεπώς τον έμπλεξαν στο σκάνδαλο Ουότεργκεϊτ και τον έστειλαν στο σπίτι του. Έτσι ο έλεγχος και η καθοδήγηση είναι στα χέρια τους.
Τα δυο παγκόσμια κέντρα εκτός από τις «νόμιμες» κυβερνήσεις έχουν επίσης μπλεγμένα άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με τη πολιτική. Αυτά είναι τραπεζίτες, πλοιοκτήτες, βιομήχανοι και υψηλοί αξιωματούχοι της πολιτείας. Αυτοί συγκεντρώνουν όποια πληροφορία παίρνουν και τη μεταδίδουν στα κέντρα.. Εκεί ακολουθούν οι αποφάσεις και οι προτάσεις. Μετά τις προτάσεις η πτώση και σα τελική λύση ο θάνατος.
_Πώς μπορούν άνθρωποι να αντιδρούν τόσο ολοκληρωτικά; Ποιες ελπίδες υπάρχουν;
_Το μόνο πράγμα που φοβούνται τα δυο παγκόσμια κέντρα είναι η παγκόσμια κοινή γνώμη. Αν οι πολίτες των χωρών πληροφορηθούν και συνειδητοποιήσουν ότι δεν κυβερνώνται από τους πολιτικούς τους μπορεί να μάθουν να αντιδρούν. Αυτή η αντίδραση μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Εάν π.χ. αρνηθούν να εργαστούν δε ειδικούς κύκλους συμφερόντων. Τότε η πίεση είναι εμφανής. Το παίρνουν πράγματι στα σοβαρά. Τότε θα ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Θα φέρουν το στρατό στα πεζοδρόμια, αλλά εάν βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει λύση διασκέπτεται άμεσα η Επιτροπή Καθοδήγησης για να δώσει νέες κατευθυντήριες γραμμές. Είναι προφανές ότι η προηγούμενη Επιτροπή Καθοδήγησης πρέπει να παραιτηθεί αμέσως και να εκλεχθεί μια νέα.
Αν θέλετε να Έλθετε σε Επαφή με τη Τριμερή Επιτροπή για να της ζητήσετε κάτι; Να οι διευθύνσεις της:
Γραφείο Ευρώπης:
Trilateral Commission, 35 avenue de Friedland, 75008 Paris. Tel.: 33/1/40.42.45.11 or Fax: 40.42.24.74.
Γραφείο Αμερικής:
Trilateral Commission, 345 East 46th Street, New York NY 10017, Tel: 212-661-1180, Fax: 212-949-7268.
Βέβαια η επαφή σας αυτή μπορεί να παρακολουθηθεί από την NSA, αλλά δεν πειράζει...
Βιβλιογραφία:
The Shadows of Power, by James Perloff, 1988,
Trilateralism: the Trilateral Commission and Elite Planning for World Management, by Holly Sklar, Montreal: Black Rose Books, 1980- Dale Wharton, December 1992 Reagan, Trilateralism and the Neoliberals : Containment and Intervention in the 1980s by Holly Sklar (South End Press Pamphlet, August 1986)
Who's Who of the Elite : Members of the Bilderbergs, Council on Foreign Relations, & Trilateral Commission by Robert Gaylon Ross Sr. (January 2000)
Βιοβλία του Αθανάσιου Στριγά:
Παγκόσμιοι Εντολοδότες, Αθήνα, Αρκαδία 1993
Οι Τυμπανιστές του Πενταγώνου: Νέα Θέση, Αθήνα 1993
Η Μαύρη Βίβλος των Ελλήνων Πολιτικών, Αθήνα, Νέα Θέση 1994
Διεθνείς Συνωμότες: Αθήνα, Νέα Θέση 1995.
Ίντερνετ:
http://www.trilateral.org/
http://www.bilderberg.org/trilat.htm
http://www.bilderberg.org/rockef.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου